Die avond heb ik in ons ouderlijk huis geslapen.
Het voelde vreemd. Het voelde leeg. Het was gewoon te stil. Mounir had nog de boodschappen gedaan en was de hele avond in gesprek.
Ik bleef af en toe op de trap zitten puur om hem af te luisteren. Ik maakte mij nu zoveel zorgen. Niet alleen om Malik maar ook om hem.
Ik begreep nu uit zijn mond dat er een onderzoek loopt.
Hij hoorde van de advocaat dat de AIVD geleid tot onderzoeken. Blijkbaar op grond van die aanwijzingen is er paniek ontstaan.
Er was zeker iets gaande. Het was goed fout...
Malik is vertrokken...
Meerdere jongeren...
Ik kon het gewoon niet geloven. Malik is nog geen 16 jaar. Waarom? Met wie? Hoe?
Al deze vragen gingen steeds door mijn hoofd...
Ik was nu ook gewoon bang dat Mounir iets met de verdwijning te maken heeft of dat hij er iets meer van weet.
Ik heb de nacht bijna geen oog dichtgedaan.
Ik ben mama kwijt. Ik was papa al kwijt en ik wilde Mounir ook niet verliezen...
Ya ra bi, laat dit niet zo zijn. Laat hem buiten deze situatie staan.....
Ik wilde met hem praten maar ik wist niet goed hoe ik het ter sprake moest brengen...
Ook vandaag, hij was weer druk met zijn gesprekken...
Ik probeerde hem af te luisteren maar ik kon er nog geen touw aan vastknopen...
Hij is drie uur weggeweest en sinds de lunch is hij continu in gesprek...
Ik besloot om nu even maar de was te doen...
Ik deed de kleding in de wasmachine en wilde naar beneden lopen om de wasverzachter te pakken...
Ik hoorde dat het nu stil was in de woonkamer
Zou hij weg zijn?
Ik liep nu naar benden en ik hoorde hem diep ademhalen...
Ik zag Mounir nu op de bank zitten met zijn hoofd naar de grond gericht.
Hij slaakte weer een zucht en wreef over zijn gezicht.
Is alles oké? Vroeg ik nu. Ja, zei hij met een zucht." Ik ga zo wat eten voor ons bestellen".
Dit was nu mijn kans...
Ik kneep in mij handen en liep voorzichtig op hem af...
"Mounir ik ga je iets vragen en ik wil een eerlijk antwoord".
Hij keek mij nu aan en fronste met zijn wenkbrauwen.
Weet jij meer over die verdwijning van de jongens?
Weet jij meer over Malik?
Hij keek mij nu geschrokken aan.
Nee, hoe kom je erbij?
Nou ik weet het niet…Ik zie je laatste tijd…..
Stop, stop daar, GEEN WOORD! Schreeuwde nu.
De toon van zijn stem was hard en de blik in zijn ogen was woest…….
Hij stond op en keek dreigend mij aan...
Ik zette meteen een stap achteruit...
Sorry, zei ik. Ik zie je de laatste vaak met die vreemde mannen…..
Vreemde mannen? Waar heb je het over? Schreeuwde hij.
Nou…ik….IK begon nu te stotteren.
Dat zijn mannen die ik gewoon ken" . "En omdat ze zo gekleed en zich meer praktiseren moet je juist blij zijn" zei hij op en harde toon....
Het is ons geloof of ben je het vergeten?....
Ik verdiep nu gewoon meer, dat zou jij ook moeten doen" zei hij weer....
Mounir, zei ik. Malik.....
Hij was in de moskee, de dag....
Wat is het probleem dan? Verboden gebied?
Mag hij een moslim zijn, mag dat? Schreeuwde hij nu……
Sorry, zei ik.
" Ik maak mij gewoon zorgen en Malik…….
Ik stopte en slikte even....
Ik zag zijn onderlip nog trillen....
Ik wist gewoon niet wat ik nu moest zeggen.
