Starend op de bank hield ik mijn telefoon in mijn handen vast.
Ergens hoopte ik dat het een droom was. Het was de realiteit……..
Een realiteit waar ik dus niet van begreep…
Ik wist het even niet meer. Ik begreep hem gewoon niet.
Voor iemand die mij zo graag in zijn buurt hebben, nam hij heel snel afstand.
Had ik echt dingen gezegd, die ik niet had moeten zeggen?
IK hoorde nu de bel en ik wist dat dit Sihame was.
De telefoon legde ik op tafel en liep nu naar de voordeur.
Ik deed open en ik zag haar daar staan.
Ze gaf mij meteen een knuffel.
Wat is er gebeurd? Vroeg ze nu.
Ik zuchtten en we liepen nu richting de bank…..
Ze bleef mij bezorgd aankijken……..
Ik wist niet of ik haar alles kon vertellen en hield het maar bij de ruzie die we hadden.
Hij was duidelijk. “Hij wilde niet echt settelen” Hij wilde blijkbaar niet trouwen en laat staan nog een gezin starten…….
Ze bleef mij even verward aankijken. Sihame, hij wil mij niet meer” zei ik.
Dit meen je niet” zei ze……
Ik meen het wel, hij was heel duidelijk………..
Maar………
Niet maar, zei ik nu haar onderbrekend……
Wat wilde je mij vertellen? Vroeg ik nu….
Ik weet niet of het er mee te maken heeft, maar er is iemand die jou graag wil spreken” zei ze.
“Hamid” zei ze. “Hij heeft mij benaderd en hij wil je graag spreken”….
Ik keek haar nu verward aan …..Hamid, het kwartje viel niet…..
Hamid, Dat is die jongen die je broer op je had afgestuurd” zei ze…
Ooh….Ja, zei ik. “Hij wil je graag spreken” zei ze…..
Ik vond het vreemd, maar hij zegt dat het belangrijk is” zei ze nu…
Ik keek haar nog steeds niet begrijpend aan.
Sihame, je hebt toch gezegd dat ik hem niet ga spreken, hoop ik” zei ik en bleef haar aankijken…….
“Hij klonk echt oprecht en hij wilde ook in een openbaar gebied met je afspreken”.” Hij wilde je alleen maar wat zeggen. “Hij wilde je gewoon waarschuwen” zei ze nu………..
Voor wie? Vroeg ik." Voor hem zeker” zei ik droog……..
“Ik weet het niet, hij wilde je graag spreken” zei ze en haalde haar schouders op……
Het is wel raar, zei ik. De vorige keer riep hij ook iets naar mij. De dag dat ik van de trap viel” zei ik nu……
Mijn gedachten gingen nu alle kanten op………..
Mounir wilde toen per se weten tegen wie ik schreeuwde………..
“Bel hem” zei ik. Ik wil hem ook spreken……..Heb je zijn nummer? Vroeg ik……
Ja die heb ik. Bel hem” zei ik……..
Ik dacht nu weer aan het gesprek van ik van Younes had afgeluisterd. Misschien zou het daar mee te maken hebben………
Weet je het zeker? Ja heel zeker zei ik.
Ze belde hem op en hij wilde gelijk over een uurtje afspreken.
Ze hing snel op en keek mij aan. Ik zit ook met vragen” zei ik.
“Over Younes? Vroeg ze. Nee, over mijn broer en mijn vader” zei ik. “Misschien dat hij meer kan vertellen”.
Yallah sta op. "We gaan dan nu meteen weg"…...
We reden nu naar het Centrum van Antwerpen.
We hadden in eetcafé afgesproken en dan ook midden in het centrum.
Sihame stuurde hem de locatie en was blijkbaar al onderweg.
Sihame parkeerde de auto in een parkeergarage en het was nog zeker dan een kwartier lopen.
We zeiden niet veel tegen elkaar. Het voelde vreemd.
Een vreemd gevoel bekroop mij maar echt bang was ik niet. Hij wilde mij zeker iets vertellen……
Sihame zag mij zo met mijn gedachten in gevecht dat ze mij even bij de arm trok.
Stop met piekeren, je hoofd ontploft straks" zei ze nu lachend....
Ik kon niet lachen....
Ik voelde vreemd genoeg wel de zenuwen opkomen...
Nu ik hier was, voelde het toch spannend....
Ik kreeg het is warmer en mijn hartslag leek iets te versnellen....
