In het ziekenhuis was het best druk op de eerste hulp. IK heb daar zeker 2,5 uur gezeten.
Er zijn foto's genomen. Mijn enkel had een behoorlijke klap gehad.
Ik had een scheur in mijn enkel maar gelukkig niet gebroken. Het hoefde ook niet in het gips maar werd flink in de tape gezet.
Ik moest nu drie weken rust nemen. Ik kreeg gelukkig ook al krukken mee………
Younes handelde snel alle papieren. Ik kreeg nog pijnstillers mee en we konden daarna gaan……..
Hij had nu een rolstoel geregeld en duwde mij nu richting zijn auto.
In de auto haalde ik weer diep adem….
“Je moet je ziekmelden” zei hij.
"IK weet het, zullen ze niet leuk vinden” zei ik.
"Je gaat ook een paar dagen met mij mee” zei hij….
Wat” zei ik geschrokken.
"IK laat je zo niet huppelen door dat kooitje van je". Die lift werkt niet eens altijd………..
"Mijn huis is hier op een half uur rijden” zei hij.
IK keek hem nu alleen maar aan. Ik weet dat je mij niet volledig vertrouwt maar je moet je daar nu overheen zetten.
Er is niemand nu die meer bezorgd om je is als ik…….
Je gaat mee en ga aub niet dwars zitten………….
IK bleef hem nog steeds aankijken. "Mariam, ik kan je niet overtuigen en dat ga ik niet eens proberen"
Jij luistert mij af en je trekt je conclusies. Prima, ik begrijp het. Ik kan je niet alle vertellen maar laat ik je één duidelijk maken.
Wat jij uit een gesprek hoort, is niet altijd de waarheid maar misschien wel mijn insteek...........
Ik wil alles voor mezelf uitzoeken en dat doe ik op mijn manier.
"Ik ben niet hier om jou pijn te doen, integendeel zelf". "Ik doe jou en je broer een groot plezier"
"Ik vraag je om niet bij ieder gesprek je oren te spitsen". "De waarheid zal je nu echt niet achter komen omdat ik dit zelf niet weet".........
"Sommige dingen kun je beter nu weten" zei hij weer..
Hij zuchtte en keek mij weer aan. Kom, ik zal je even helpen" zei hij.......
Hij hielp mij de auto en bracht daarna de rolstoel terug.
De krukken zette hij op de achterbank en stapte daarna ook in.....
Hij keek nu even rustig om zich reed en daarna reed hij richting de snelweg..........
Ik wist even niet wat ik had maar ik betrapte mezelf dat ik hem weer observeerde......
Hij blijft onduidelijk, maar hij trekt mij alleen meer en meer.........
Alles lijk ik snel ter vergeten als het om hem gaat........
Ik had nog steeds geen flauw idee wie deze mysterieuze man naast mij........
Zijn blikken zeiden meer dan zijn woorden..........
Waarom kijk je naar me? Hoorde ik hem lachend zeggen......
Is het mijn litteken? Vroeg hij weer...
Oh, sorry, zei ik. Ik heb ooit gevochten, de oude stoere tijden........
Ik keek hem nu geschrokken aan.........
IK viel op een kapotte glas" zei hij........Niemand heet een mes getrokken al weet ik dat er wilde verhalen gaan" zei hij lachend......
Ik keek nu naar het litteken en daarna keek ik weer weg.....
Waar is je huis? Vroeg ik nu. In Mechelen” zei hij. Je gaat het naar je zin hebben” zei ik.
Ik fronste met mijn wenkbrauw. Ik heb een huisgenote en je gaat haar heel leuk vinden” zei hij.
Haar, zei ik. Yep, ik verklap verder niets. “Sluit je ogen en probeer dit halfuurtje te slapen” zei hij……..
Ik sloot mijn ogen maar echt slapen deed ik het niet.
Gelukkig waren we snel bij zijn huis gearriveerd. Ik voelde de auto tot stiltand komen en ik keek naar het gebouw voor mij.
Het was een prachtig pand. Een herenhuis aan het eind van een grote weg…….
Veel vroeg en een grote sloot aan de overkant…….
Een echte rondleiding kreeg ik niet.
Op de begane grond een gigantische woonkamer met een leefkeuken.
Een logeerkamer met een eigen badkamer en een grote studeerkamer.
Verder een toilet, een bijkeuken, een washok een riante tuin………
Op de eerste verdieping zouden er nog twee kamers en een badkamer zijn. De zolderruimte zou hij als nu als opslagruimte gebruiken.
Ik ben niet naar boven geweest en daar hoefde ik gelukkig ook niet te zijn.
De logeerkamer werd nu tijdelijk mijn kamer………..
