Dat de tijd niet te stoppen is en dat het snel gaat hebben we al eerder gehoord.
Ik ben de SPH gedaan doen omdat ik toch graag iets van begeleiding wilde doen. Ik zou dan ook meer met groepen werken dan trok mij meer aan dan het werk van maatschappelijk dienstverlener. Het eerste jaar zat er weer bijna op. Alle tentames heb ik gelukkig moeiteloos kunnen behalen...
Het dansen had ik inmiddels opgepakt.
Amy danste gelukkig ook nog steeds en we zagen elkaar zo elke woensdag en vrijdag. Dansen was mijn uitlaatklep... Ik kon de stress laten gaan. Tijdens het dansen voelde ik mij letterlijk zweven... Op die momenten kon ik echt alles laten gaan...
De dood van mama kon ikn7 steeds beter een lek vinden.. Maar het gemis, die wordt met de dag alleen maar groter....
Souhaila zag ik gelukkig toch iets meer al voelde ik toch een afstand tussen haar en ik. Sinds de verdwijning van Malik is toch wat stiller en teruggetrokken. Ze leek zich volop te duiken op haar studie en ik wist dat ze ook gewoon tijd nodig had..........
Farida zag ik vaak in het weekend. Niet per se om een band op te bouwen maar ik was ook haar alibi.
Ze nam mij een aantal keer mee naar die zogenaamde feesten van haar en uiteindelijk eindigde ik die avond alleen thuis op de bank. Ik was dan ook niet meer nodig omdat ze dan liever verder ging feesten met de gasten die ze dan heeft leren kennen......... Na vier keer met haar op pad gaan, was ik er ook klaar mee en ik ging ook niet meer mee..... En dus ook niet met haar zogenaamde meidenavond.
Ik zat ook veel liever met Amy of Souhaila Netflix te kijken dan tot de late uurtjes staand op mijn hakje indruk probeerde te maken.........
Dat ze er niet blij mee was duidelijk en misschien was ze ook opgelucht.... Ik bemoeide mij er niet mee en als ze mijn huis als alibi wilde gebruiken ook goed..... Ik hield mijn mond stil...............
We gingen twee keer in de maand bij mijn stiefmoeder eten. We waren daar dan als familie bij elkaar. De band leek wel iets sterker en we konden ook gezellig praten, alleen echt thuis voelde ik mij niet. Ik had soms ook niet het gevoel dat ik welkom was maar meer dat het voor haar een verplichting was......... Het voelde mij vreemd aan terwijl Mounir nergens last van leek te hebben..........
Hier thuis voelde ik mij toch fijner. Ik stond daar weer boven voor het raam te kijken. Het was inmiddels de maand mei en het was mooi groen buiten. Ik hoorde de vogels buiten en de zon scheen nu vandaag weer volop.
Mijn telefoon ging over en ik pakte deze op. Ik zag dat ik anoniem werd gebeld. Ik nam op en ik hoorde even niets. Hallo" zei ik weer.
Ik hoorde nu alleen zucht. Wie is dit? Vroeg ik. Het was nog steeds aan de andere kant....... Hallo, zei ik weer. Wie is daar? ik hoorde weer een diepe zucht...Luister, ik doe niet aan deze spelletje. Wedstrijd wie het langs kan ademhalen doe je met iemand anders" zei ik op een harde toon en hing daarna op.
Ik gooide mijn telefoon op het bed en ik ben even gaan zitten. De telefoon ging weer. Het was weer anoniem. Wie is dit toch? Ik pakte de telefoon en drukte het gesprek weg.
IK hoorde nu de bel gaan en ik stond meteen op. Ik keek meteen naar mijn telefoon........ De bel ging weer en ik rende naar beneden
Bij de deur bleef ik staan. Een naar gevoel leek mij over te nemen. Ik keek weer naar de deur. Iets klopte er niet.
Mounir belt meestal niet en hij loopt binnen en roept mijn naam. Hij wacht totdat ik gereageerd heb en loopt vervolgens naar binnen........
Ik hoorde de bel weer gaan......... Ik liep nu snel naar het raam en ik zag daar wel een zijn auto staan. Ik kende de auto niet.
Ik liep nu weer naar de deur en ik hoorde geklop.
Mariam, ik ben het, Mounir....... IK fronste met mijn wenkbrauwen en slaakte een diepe zucht. Mariam, hoorde ik hem weer zeggen en ik deed nu snel open. Waarom belt hij aan....
IK deed open en ik keek hem vragend aan. Wollah je liet mij even schrikken. Ben je de sleutel kwijt of zo?
Nee, hoezo? "Je hebt de sleutel en je belt aan" zei ik weer. Nee, zei hij. "Die heb ik thuisgelaten"
Hij keek even om zich heen en keek mij weer aan.
Ik zag nu een vreemde blik in zijn ogen. Ik zag een bezorgdheid en een spanning in zijn stem. Ik dacht nu vreemd genoeg ook aan het telefoontje. Hij keek weer richting de auto en keek mij weer aan.....
Zijn blik was iets donkerde en ik zag een vreemde gelaatsuitdrukking. Mijn maag kromp meteen ineen...
Mariam, ik moet je wat zeggen....... Ik hoorde nu ook iets vreemd in zijn stem..
Er speelde iets. De manier hoe hij keek, hoe hij praatte, zijn hele houding........
"Kom binnen" zei hij nu met een schorre stem. Kom, zei hij weer en liep door naar de woonkamer. IK wist niet wat ik nu had maar een naar gevoel bekroop mij. Ik voelde ook meteen een spanning in mijn maag....
Mounir wat is er aan de hand? Vroeg ik.
Ga even zitten" zei ik. IK ben gaan zitten en bleef hem nu aankijken. Ik zag die blik in zijn ogen en ik werd nu misselijk van de spanning. Mounir, wat speelt er?
Nee, zei hij. Er speelt niets. Ik hoorde hem nu diep ademhalen.
Mounir, zei ik nu op een harde toon. "Zeg nou wat er is, er is iets"...."Je maakt mij bang"
Hij slaakte weer een diepe zucht. Ik heb nieuws .... Ik weet alleen niet of je DIT nieuws leuk gaat vinden... Zeg nou maar wat er is" zei ik....
Mariam, Papa is vandaag vrijgekomen" zei hij...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
