Distracted

Her

The world's a stage, but she's the show. In every act, her presence glow. A distraction? No, she's the main event. My main event.
With every thought, my time well spent.

~~~~~

"ikaw?" tanong ko sa babaeng kasama ko ngayon. Taong ilang taon ko ng ginugusto.

I still can't believe that I'm talking to her right now, it feels like a miracle. One day I woke up and we were already talking. I now exist to her, nakapasok na ako sa mundo nya.

"Anong ako?" nakatalikod sya sa akin pero alam kong magkasalubong ang kilay nya.

"Hindi ka pa makukulong?"

"pinagsasabi mo? Walang namang tr-trip sakin tsaka bakit naman ako makukulong?"

"for stealing someone's attention and heart? I Guess" sagot ko, dahilan para humarap sya sa akin, nag-iwas ako ng tingin.

Kung naririnig lang ako nila Trey baka kanina pa nila ako inasar.

"I didn't steal anything! from anyone! Hindi ko na kasalan na sa akin talaga napupunta yung attention nila" paliwanag nya

Pinigilan ko ang pag ngiti ko dahil sa sinabi nya, she always like that, she didn't know how her words can bring her confidence out, she just say whatever her mind wanted to say. Kahit kagatin ko ang sarili kong labi para mapigil ng ngiti, hindi ko talaga kayang itago. I placed my fingers on my lips and pinch it again and again, trying hard not to let Adal to see me like this. Parang wala sa sarili. Pasalamat na lang ako may lumapit na para kuhain ang price nila.

"dang! she knows it, at least she's aware how attractive she is. I love how confident my girl is"

We're married. At least, kahit hindi naman talaga totoo. Akala ko nga hindi matutuloy dahil panay sya tawa. Kung ano ano naiisip nya. Pagkatapos ng kasal kasalan, gusto nya na try ang face paint, pumunta kami sa taas kung nasaan ito.

" ito na na lang iyo!" sabi nya sa akin at pinakita ang isang anime picture, lalaki na may sulat sa gilid ng labi nito.

"Kanina ka pa nakatitig dyan sa cellphone mo!" binatukan pa ako ng kaibigan ko.

Kapag nasa school kami, madalang ko lang makita si Adal. Kaya ang swerte ko dahil may picture sya sa phone ko, may picture kaming dalawa. She's cute, idagdag pa ngayon na mayroon syang face paint.

My valentine's this year is so memorable. First valentine's with Adal. Sana sa susunod ulit. Masaya ako ngayong araw, bukod sa pang-aasar na nakuha ko sa mga kaibigan at kaklase ko. Sinasabi nila na nauunahan na ko ng ibang nay gusto kay Adal, balita nila, ang daming umamin sa kanya ngayong araw.

Adal is not that typical girl, mahinhin, tahimik, ingat na ingat sa mga sinasabi at sa galaw. She's not like that. The girl I like, Adal, is like an open book, she's easy to read. It looks like she can't control her emotions, but the truth is, she just wants to express what's on her mind. She's just being real. No hiding emotion or feelings. Napapansin ko yun kapag kasama nya ang mga kaibigan nya kung minsan nakikita ko sya na nakikipag-usap sa ibang mga estudyante. Wala syang kaarte arte sa katawan, wala syang tinatago.

Hindi na nakakapagtaka na madaming pa ring nagkakagusto sa kanya, kahit na masungit ang awra nya.

She's not the cute girl. rather, she's the one with the captivating, and alluring appearance. Her sharp, alluring eyes are full of an elegance that conveys a strong sense of confidence and esteem. That's one of her assets, her eyes. And I like it that way.

Kung ang iba sinasabi na mukhang masungit, at hindi namamansin si Adal, oo masungit sya, pero hindi naman sya magsusungit kung hindi katangahan ang sasabihin mo sa kanya. Ang daming naiilang sa kanya pero mas madaming nagkakagusto sa kanya dahil siguro they found out that Adal is challenging. They want to challenge themselves. Pero hindi ako kagaya nila na gusto si Adal dahil lang sa gusto nilang ichallenge ang sarili nila, at lalong hindi dahil sa tingin nila kay Adal ay isa ring challenge. They were just bothered and threatened by how Adal treats them. Ang gago lang ng rason nila.