Pride // Larry Stylinson DUTCH

4. // Ik vertrouw je

POV Louis William Tomlinson

Ik neem Harry mee naar een andere straat. Hij volgt me zonder vragen te stellen. Als Harry ziet wat er gebeurt, verstevigt hij zijn grip in mijn hand. Er is een grote groep die voor de kerk staat. Ze houden borden vast met uitspraken die me altijd laten huiveren. Ik heb deze woorden zo vaak gehoord. Ik ga zo dicht mogelijk tegen Harry aan staan. Als ik zo dicht tegen hem aan sta, voel ik me wat veiliger. Ze roepen en zingen, maar gelukkig zien ze nog niet dat Harry en ik elkaars hand vast hebben. Ik probeer mijn hand uit die van Harry te halen, maar Harry houdt ons stevig vast.

'Ik haat deze mensen. Ik zou van iedereen moeten houden,' zegt Harry en ik heb nog nooit zoveel woede in zijn stem gehoord.

'Er zullen altijd haters zijn, Harry, maar we moeten gaan voordat ze ons zien,' probeer ik te zeggen, maar ik weet dat Harry iets in zijn hoofd heeft zitten. Ik ben om te horen wat Harry denkt en wat hij van plan is.

'Lou, volg mij.'

Ik probeer te negeren hoeveel ik van die bijnaam houd die hij aan mij geeft terwijl ik hem volg naar een kraampje aan het begin van de straat. Het kraampje bestaat uit verschillende pride kleding. Harry laat mijn hand niet los wanneer hij een andere regenboogtattoo koopt die hetzelfde is als die van hem.

'Harry, wat doe je?' vraag ik, maar hij antwoordt niet. Hij leidt me naar een bankje en zegt tegen me dat ik moet wachten. Hij komt terug van het kraampje met een natte handdoek in zijn hand.

'Vertrouw je me?' vraagt Harry. Ik staar in zijn groene ogen en ik weet dat ik nee moet zeggen. Maar ik voel dat ik geen nee wil zeggen. Ik weet niet waarom of hoe, maar ik houd van deze jongen. Ik zou hem volgen van een hoge rots als hij me zou vertellen dat dat het juiste was om te doen. Hij kwam in mijn leven en heeft die nu al helemaal over genomen. Dit is totaal niet normaal.

'Ja, ik vertrouw je,' geef ik toe.

'Ik wil deze mensen wat laten zien en ik heb het nodig dat ik deze tattoo op je gezicht plak. Vind je dat goed?' vraagt Harry. Ik knik mijn hoofd, maar heb nog steeds een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. 

Wat denkt hij wat hij aan het doen is?

Harry zit erg dicht tegen me aan als hij de tijdelijke tattoo op mijn gezicht plakt. Hij houdt de natte handdoek tegen het papier. Ik voel zijn ogen op mij, maar ik kijk weg. Ik voel barsten van zelfvertrouwen van hem afkomen, maar ik voel me ook bang bij hem. Hij heeft een groot persoonlijk dat breekt van kleuren. Naast hem voel ik me soms saai.

'Wat gaan we doen?' vraag ik eindelijk als hij het papier en de natte handdoek van mijn wang haalt. Ik kan de tattoo nu voelen op mij wang.

Nu kijkt Harry als hij weg kijkt van mij. 'Heb je ooit een jongen gezoend?'

'Ik heb je verteld dat ik niet gay-'

'Gay zijn en een jongen gezoend hebben zijn twee hele verschillende dingen,' reageert Harry. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar ik kan hem niet de waarheid vertellen. 'Wat is het Lou? Je maakt me bang.'

'Ik... Ik heb nog nooit een jongen gezoend.'

'Heb je ooit een meisje gezoend? Ik zweer dat de twee geen twee verschillen zijn. Ik bedoel ik houd meer van de een van de ander-' begint Harry te vertellen, maar ik stop hem.

'Ik heb ook nog nooit een meisje gezoend.'

Harry's ogen staan wijd uit elkaar. 'Je maakt een grapje.'

'Nee, dat maak ik niet,' mopper ik terwijl ik weg kijk.

'Maar je bent-'

'Ik heb gewoon nog niet de juiste gevonden, oke?'