Pride // Larry Stylinson DUTCH

13. // Gebroken

POV Louis William Tomlinson

Het leven voelt alleen zonder Harry Styles.

Ik heb hem een tijdje niet gezien, maar dat betekent niet dat ik niet om hem geef. Waar als ik met hem ben verandert alles. Hij verandert de ruimte in mijn gedachte en hart. Het is onmogelijk om hem weg te krijgen. Soms zie ik hem lopen op de straten, maar dan ontwijk ik hem. Het voelt alsof er een speer door mijn hart wordt gegooid. Door het leven gaan zonder Harry Styles voelt alsof ik loop met één schoen. Ik voel me niet compleet zonder hem. 

En ik haat mezelf voor dat.

'Hoeveel dagen nog voordat je Harry opnieuw ziet?' vraagt Zayn nadat het model die ik moest verven vertrekt. Ik ga naast hem zitten.

'Over 3 weken. September is net begonnen.'

'Je mist hem,' zegt Zayn. 

Ik rol mijn ogen. 'Natuurlijk mis ik hem. Het is onmogelijk om mijn Hazza niet te missen.'

'Je wat?'

'Hazza,' antwoord ik. 'Ik noem hem Harold, Hazz en Hazza. En hij noemt me Lou en Boo Bear als ik er knuffelig ben.'

Zayn laat een lach horen. 'Jullie klinken als een koppel die door de honeymoon fase gaan.'

Ik bloos wanneer Zayn doorgaat met praten. Zayn stopt even met zijn verhaal. Hij draait zijn gezicht naar me en ik voel dat we gaan praten over een onderwerp die niet heel leuk is.

'Jij en ik weten beide dat we hele goede vrienden zijn,' begint Zayn met een zucht. 'Je hoeft geen geheimen voor mij achter te laten.'

'Dat doe ik niet,' lieg ik. Hij hoeft niet alles te weten. Niet nu tenminste. 

'Lou, waarom ga je niet gewoon uit met Harry zoals een goede date? Waarom moet je hem deze ruimte geven? Je mist hem. Je bent betoverd. 

'Ik ben wat?'

'Je bent... Je bent verlie-'

Voordat Zayn zijn zin af kan maken, loopt er iemand door de deur. Beide draaien we ons gezicht naar de deur om te zien wie het is. Ik heb nooit gedacht om zo blij te zijn om haar te zien, maar ik wil gewoon niet dat Zayn verder verteld.

'Hey, Lou,' zegt Eleanor. Haar lange benen zijn bruin van de zon hier in Florida. Ze ziet er geweldig uit. Maar ik voel nog steeds niks.

'Hey, El. Waarom ben je hier?' vraag ik. Ik loop naar haar toe om haar een knuffel te geven. Ze houdt van knuffels. Zayn kijkt raar naar me. Waarschijnlijk omdat dit de tweede keer is dat hij Eleanor ziet en hij nog steeds niet weet wie ze precies is. 

'Om jou te zien, sukkel. Ik heb je gemist. Ik dacht misschien kunnen we uit gaan voor wat avondeten.'

Ik laat Eleanor altijd de eerste stap maken. Ik heb haar nog nooit mee uitgevraagd. Zij deed altijd alles. Zij was altijd degene die naar voren leunde voor een zoen. Ik was altijd degene die haar weg duwde. 

'Dit klinkt goed,' antwoord ik. Ik zie Zayn in mijn ooghoek en dan besluit ik dat het misschien wel een goed idee is om hem voor te stellen. 'Oh Eleanor, dit is mijn beste vriend Zayn. We waren kamergenootjes in college en nu hebben we samen deze studio.'

'Leuk je te ontmoeten, Zayn. Interessante naam,' zegt Eleanor als ze Zayn's hand schudt. 

'Het betekent mooi,' zegt Zayn met een kuch, omdat hij zich ongemakkelijk voelt in deze situatie. 'Het is een Arabische naam.'

'Buitenlands. Waar komt je familie vandaag?' vraagt Eleanor. Ze wil altijd iets te veel weten van andermans zaken. De helft van de dingen hoeft ze niet te weten. 

Zayn geeft een blik naar Eleanor dat ze gek is (wat ze ook een beetje is), maar hij antwoordt wel de vraag. 'Ik ben van Pakistaanse afkomst.'

'Oh is je familie terror-' probeert Eleanor te vragen. En dan herinner ik me opeens waarom ik het heb uitgemaakt. Ik pak haar bij haar schouders en dan duw ik haar weg voordat ze haar zin kan afmaken.

'Okay. Wij gaan. Bye. Zayn,' zeg ik gehaast als ik haar uit de studio duw. Ik vertel haar niet hoe niet netjes dat was. Ze luistert toch nooit naar me.

We lopen nooit in stilte. Eleanor houdt er niet van om stiltes te laten vallen met iemand. Ik vind dit vervelend, maar ik laat haar praten over mensen die we kennen van school. Ze heeft de kleine stad waar we in opgegroeid zijn niet verlaten. De meeste verlaten de stad niet, maar ik verlangde naar het leven buiten die stad. Ik wilde daar niet langer meer zijn.

Haar stem past bij de achtergrond van het nachtleven van de stad. In plaats van dat ik luister naar haar woorden denk ik aan Harry. Ik denk aan de moment wanneer we samen praatten. We wilden allebei weten wat de ander te zeggen had. Het was niet zoals dit.

'Lou, luister je wel naar me?' vraagt Eleanor opeens als we door lopen.

'Yeah, sorry. Ik zit nog steeds een beetje met mijn griep,' geef ik toe met een zwakke lach.

'Nou, ik probeerde te zeggen dat we het opnieuw moeten proberen.'

'Wat opnieuw?'

'Date. Ik ken jouw problemen. En de manier waarop je keek naar de jongen met het lange gekrulde haar. Je hebt nog steeds problemen. Ik denk dat we het dit keer helemaal kunnen fixen.'

Ze vertelt over het onderwerp alsof het niks is. Ze heeft nooit het gehuil in de avond gezien. Ze weet niet over de pijn op mijn pols wanneer ik tegen een rubberde band aansloeg wanneer ik een slechte gedachte had. Ze weet niet over de schaamte die ik voel.

Maar misschien heeft ze gelijk.

Misschien kunnen we het echt fixen. Ik weet dat ik gebroken ben. Ik ben opgegroeid met hoe gebroken ik ben.

Ik moet mezelf fixen voordat ik Harry opnieuw zie. En dit is misschien de manier om dat te doen.

Hoofdstuk 13! Ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden. Vergeet niet te stemmen! Volg ons account voor alle updates en dan zie je alle boeken die we uploaden

Loveyou

x Iworkinabakery