Pride // Larry Stylinson DUTCH

83. // Alsjeblieft wees veilig

POV Louis William Tomlinson

Watson zeurt. Hij loopt heen en weer in Zayn en Liam's appartement. Hij is een stuk groter geworden, maar hij is nog steeds een puppy. Hij is een slimme hond. Watson weet dat er iets verkeerd is. Misschien voelt hij de angst. Misschien is hij bang dat zijn baastjes niet meer terug komen.

Harry is omeletten aan het maken in de keuken. Hij probeert aan iets anders te denken, maar je ziet zijn hand trillen als hij de eieren klaarmaakt. Niall slaapt op de bank met zijn hoofd op Cheyenne's schoot. Ze heeft hem geaaid totdat hij in slaap is gevallen, maar je ziet nog steeds de opgedroogde tranen op haar wangen.

Ik zit in de fase tussen wakker zijn en slapen. Ik lijk op een lopende zombie. Ik probeer Watson af te leiden en ondertusen naar het nieuws te kijken. Ik vind het moeilijk om hier gewoon te zitten en naar de updates te luisteren. Ze zijn erachter gekomen wie de dader is. De dader boeit me niet zo veel. Ik maak me zorgen over de mensen in de club.

Ik probeer Zayn en Liam elke tien minuten te bellen. Ze hebben allebei nog niet opgenomen. Ik merk dat ik langzamerhand steeds bozer word. Ik ga niet naar de begrafenis van mijn beste vriend en zijn liefde. Ze komen terug naar huis. Ik weet het zeker.

'Louis,' zegt Harry vanuit de keuken. Ik sta op van de stoel en ik loop naar de keuken. Harry's gezicht laat geen emotie zien. 'Wat nou als je naar de logeerkamer gaat en daar probeert te slapen?'

Ik kijk naar de bank en ik zie dat Cheyenne eindelijk in slaap is gevallen. Niall sneurkt zachtjes. Watson loopt nog steeds rondjes door het appartement.

'Wat als ze terug komen?' vraag ik zachtjes. Ik voel me zo klein en hulpeloos. 

'Ik zal op ze wachten,' stel Harry me gerust met een knuffel. 'Ik denk dat ik koekjes ga maken. Liam houdt van mijn chocoladekoekjes.'

Er ontstaat een stilte terwijl ik Harry vasthoudt. Ik kan me niet voorstellen hoe de mensen zich in de club hebben gevoeld. Ik wil me niet inbeelden dat de geliefden van de mensen in de club een telefoontje krijgen dat hun partner is overleden. Ik vraag me af of een van hun mijn beste vriend is.

Ik knik. Ik roep Watson en hij volgt me door de gang. Ik wil de logeerkamer in gaan, maar ik hoor Watson zeuren. Zijn poot slaat tegen de deur van Liam en Zayn's slaapkamer. Watson slaapt daar waarschijnlijk elke avond met hun.

Ik open de deur van hun slaapkamer. Watson's bed staat op de grond, maar hij zit naast het bed naar me te kijken. Hij wacht op toestemming dat hij op het bed mag springen.

'Het is oké,' zeg ik. 'Kom maar.'

Watson begrijpt het en hij klimt op het bed. Hij draait een klein rondje voordat hij gaat liggen. Ik til de dekens op en ik ga eronder liggen naast Watson. Hij gaat dichter tegen me aanliggen. Hij geeft een duw tegen mijn hand en ik besluit hem even te aaien. Na een poosje begint hij mijn hand te likken. Ik houd van Watson, maar er is iets raar met hem aan de hand. Het lijkt net alsof hij weet dat ik pijn heb. 

Watson's ogen sluiten langzaam, maar hij probeert zijn hoofd omhoog te houden. Hij probeert wakker te blijven en me te troosten. Ik druk zijn hoofd langzaam in een kussen en daarna valt hij snel in slaap. Ik kijk naar de foto op het nachtkastje. Het is een foto van ons allemaal tijdens Kerst. We zijn allemaal zo blij, omdat iedereen er is.

Ik pak mijn telefoon, maar ik zie dat er nog steeds niemand heeft gebeld. Ik druk op Zayn's contact om hem te bellen.

'Zayn is op dit moment niet bereikbaar. Laat een bericht achter- Watson, dat kan je niet eten!' hoor ik Zayn schreeuwen in zijn voicemail voor de piep. Ik moet elke keer lachen als ik het hoor.

'Hey, Zayn. Ik ben het... Alsjeblieft wees veilig. Watson mist je. Vertel Liam dat Harry koekjes aan het maken is speciaal voor hem. Kom alsjeblieft veilig thuis. We missen jullie. Ik mis je... Ik houd van je, Zayn. Ik zie je snel.

Nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen!

Gaat er iemand hier naar Niall in April?

Loveyou

x Iworkinabakery