Louis Tomlinson heeft zo hard geprobeerd om niet te zijn wie hij is. Hij heeft jarenlang geprobeerd niet de persoon te zijn die mensen niet accepteren. De muren die hij heeft gebouwd worden langzaam afgebroken door een lange jongen met groene ogen...
Bedden zijn koud. Lichaamswarmte maakt het warmer, maar het is anders deze keer. Ik ben eigenlijk koud. Mijn tenen krijgen het snel koud, dus ik draag warme sokken. De lakens zijn koud wanneer je het bed in stapt, maar mijn lichaamswarmte maken ze warm. Er was minder lichaamswarmte in de nacht dat Harry besloot om in het bad te slapen.
Ik word eindelijk wakker en ik weet dat ik uitgeslapen heb. De kamer is te helder en ik hoor geluid van het verkeer van buiten. Ik trek schone kleren aan voordat ik mezelf naar de badkamer beweeg. Wanneer ik de deur open, krijg ik pijn.
Hij is weggegaan. Hij is met de auto weggegaan. Hij heeft me achter gelaten in de motel met mijn telefoon en koffer.
Zayn reageert op mijn gebel en hij komt me op halen. De autorit begint stil. De radio staat niet eens aan. Ik kijk gespannen uit het raam en ik weet niet waarom. Ik weet niet waarom ik boos ben. Ik ben niet echt boos op hem eindelijk; natuurlijk wel dat hij me zonder vervoer achter heeft gelaten. Maar het kan echt niet wat ik gisteren heb gezegd.
'Je kon eerlijk met me zijn! We kunnen dit samen snel fixen! Het is oké!'
'Snel? Depressie kan snel gefixt worden? Zeg me alsjeblieft dat je dat niet hebt gezegd.' De woede is in zijn ogen te zien. Ik heb het eerder gezien, maar niet zoals dit.
'Het was niet mijn bedoeling-'
'Nee,' onderbreekt hij me. 'Je zei het. Je zei dat we dit makkelijk konden oplossen. Het is niet oké! Ik heb al een lange tijd gevochten! Ik heb alles geprobeerd. Geloof me. Ik heb geprobeerd om uit te gaan met vrienden. Ik heb geprobeerd om positief te zijn. Het is niet makkelijk! Stop met het doen alsof dat het wel is! Ik probeer het! Echt waar! Dus stop met het doen alsof ik dat niet doe!'
'Louis-' begint Zayn rustig.
'Hij heeft tegen me gelogen,' zeg ik gelijk. Zayn wordt stil en hij luistert naar me omdat hij weet dat ik iets belangrijks heb om te vertellen. 'Hij zei dat hij niet meer depressief was nadat we zijn schildklierprobleem hadden opgelost. Hij deed alsof het goed ging en ik geloofde het. Zayn, hij is nog steeds depressief. Hij is nog steeds verdrietig en hij voelt zich gebroken en ik zei dat zijn depressie makkelijk opgelost kon worden...'
'Louis, hij is eerlijk tegen je geweest. Hij is niet makkelijk geweest met lichamelijke problemen en dat weet je,' antwoordt Zayn met een zucht. 'Ik zou ook gek worden.'
'Ik weet het. Ik weet het,' antwoord ik. 'En we hebben samen een tattoo gezet gisteren.'
'Wat voor tattoo's?' vraagt Zayn. Hij kijkt nieuwsgierig naar mijn arm en daar ziet hij de nieuwe tattoo. 'Dolk? Nice.'
'Hij heeft de roos,' zeg ik. 'Het is zoals een balans van liefde en pijn.'
Ik voel dat ik gespannen raak. Zijn woorden blijven spoken in mijn hoofd.
'Het verbaasd met niet dat ik de roos heb en jij de dolk.'
'Je krijgt hem terug, Lou, als je je daar zorgen om maakt,' zegt Zayn.
Ik kijk naar Zayn. 'Wat als ik hem opnieuw pijn doe.'
'Wat bedoel je?'
'Wanneer ik boos ben roep ik dingen. Ik doe hem pijn. Wat als dat het enige is wat ik doe?' vraag ik.
'Het komt goed, man,' antwoordt Zayn. 'Praat tegen hem. Dat is waar je moet beginnen.'
'Ik moet dit snel doen, Zayn. Het is zijn verjaardag morgen.'
'Ik weet het. Het komt goed.'
***
Ik ben niet oké. Het cadeau die ik voor Harry had besteld is nooit aangekomen. Ik ren door de straten van Orlando om een goed cadeau voor zijn verjaardag te vinden. Ik eindig bij Mind of Mine. Zayn is bezig met een klant. Hij geeft me een verdrietige lach als ik naar binnen loop en richting mijn oude raam loop. Ik kijk naar de schildrijen die ik heb gemaakt, maar nooit heb verkocht. Sommige waren te persoonlijk.
Ik vind een oud schetsboek op de grond. Het is een oude van toen ik nog op school zat. Ik pak een ander schetsboek en ik blader door de pagina's. Een schets van ongeveer een week geleden verschijnt in mijn handen.
'Waarom ben je zo goed in tekenen?' vraagt Harry. Hij kijkt naar de tekening. Ik kan de rode wijn van zijn adem ruiken. We zijn in mijn oude kamer terecht gekomen waar we nu naar schilderijen en tekeningen kijken. Hij was degene die het schetsboek openmaakte. Hij is ook degene die wilde dat ik wat voor hem maakte.
'Ik heb geoefend,' antwoord ik. 'Waarom ben jij zo knap?'
'Ik heb geoefend,' antwoordt Harry met een giechel. Hij drukt een kus op mijn wang voordat hij zijn camera pakt. Hij loopt door de kamer en daarna gaat hij door zijn hurken. Ik zie hem in mijn ooghoek en ik hoor dat hij een foto maakt van iets wat hij ziet. Ik zeg niks. Ik vind het goed als hij foto's van mij maakt wanneer hij het wilt. Ik hoop dat hij ze allemaal ooit een keer aan mij laat zien.
Harry komt terug en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Er onstaat een stilte. Ik maak de laatste dingen en daarna kijken we er beide naar.
'Ik houd ervan,' zegt Harry.
'Ik houd van jou.'
'Dat is ons. Samen. Een touw brengt ons samen in een grote chaos, maar het is mijn chaos. Het is onze chaos en ik houd ervan. Ik houd van jou.'
'At the end of the day, you love who you love, you know? That's the only way. If there's something I've learned from a million mistakes, it's that you're the one I want at the end of the day.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
