Pride // Larry Stylinson DUTCH

66. // Doris en Ernest

Guys, willen jullie dat ik de Q&A op het eind ook ga vertalen, zodat jullie deze kunnen lezen? Of hebben jullie daar geen behoefte aan?

POV Louis William Tomlinson

Ik ben verrast als ik de woonkamer binnen loop en daar andere kleine Tomlinson's zie. Ernest heeft lange blonde krullen die passen bij zijn schattige gezichtje en Doris heeft rode krullen. Gelijk als ik ga zitten op de grond klimt Ernest op schoot met een boekje in zijn hand.

'Welk boek hebben we hier?' vraag ik hem. Ik probeer mijn best te doen om normaal te doen, maar ik heb een broertje en zusje waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ik kijk naar hem. Hij weet niet eens mijn naam.

'Het is The cat in the Hat,' zegt Ernest. Zijn stem is zo schattig. Ik zou willen dat ik hem eerder had leren kennen.

'Ik vond dit boek geweldig toen ik klein was,' zeg ik tegen Ernest als ik het boek open. Ik bevries even. Er is een notitie aan het begin van het boek. Het was een kerstcadeau van mijn moeder toen ik even oud was als Ernest. Ze schreef Merry Christmas, mijn kleine Lou. Ik houd altijd van je. 

Waarom stopte ze met van mij houden toen ze wist dat ik jongens leuk vond?

'Wat betekent dat?' vraagt Ernest. Hij wijst naar mijn moeder's handschrift.

'Merry Christmas, mijn kleine Lou. Ik houd altijd van je,' lees ik op. Om thuis te komen brengt veel emoties in me op. Het maakt me verward, maar dan zie ik mijn zusjes. Er is geen verwarring hier. Ik houd van ze. Ik houd nu als van Doris en Ernest. Ik weet het gewoon waar mijn ouders en ik nu staan.

Ik voel iets tegen mijn arm en ik kijk naast me. Ik zie Harry naast me zitten met Doris op schoot. Hij geeft me een lach, maar ik weet dat hij de pijn in mijn ogen kan zien. Ik zie mijn andere zusjes ook in de kamer zitten. Daisy en Phoebe zijn aan het praten terwijl Fizzy en Lottie op de bank zitten en naar ons kijken.

'Wie is Lou?' vraagt Doris als ze naar mijn naam in het boek wijst.

'Dat is mijn naam,' vertel ik de tweeling. 'Dat was mijn boek toen ik klein was.'

'Gaf mijn mama het aan jou?' vraag Ernest. Hij kijkt naar me. Ik ze de onschuldigheid in zijn ogen.

'Ja, dat deed ze. Ze is eigenlijk ook mijn mama.'

Doris en Ernest antwoorden beide niet als ze me raar aankijken. Het lijkt alsof de kamer is bevroren. Niemand weet wat hun reactie is nu ze weten dat ze een oudere broer hebben. Ik weet niet eens zeker of ze weten wat er nu gebeurt.

'Dus je bent mijn broer?' vraagt Doris eindelijk.

Ik knik. 'Yeah, ik ben je oudere broer.'

'Betekent dat dat je met me naar de ijsjeswinkel gaat en een ijsje voor me koopt?' vraagt Doris enthousiast. Mijn lichaam wordt rustiger en ik druk een kusje in Ernest zijn haren.

'Zou je het leuk vinden als we nu een ijsje gaan halen?' vraag ik. Ik pak de telefoon uit mijn zak om te kijken hoe laat het is. Het is iets na lunchtijd, dus we kunnen wel een ijsje halen.

'Ja.'

'Ja, alsjeblieft,' verbetert Lottie Ernest. Het verbaasd me hoe veel verantwoordelijkheid zij heeft voor al haar zusjes. 

'Ja, alsjeblieft,' zegt Ernest gelijk.

'Vinden jullie dat oké?' vraag ik de andere tweeling, Fizzy en Lottie.

'Je kunt maar beter betalen,' antwoordt Fizzy als ze opstaat. 'Je bent lang genoeg weg geweest. Het minste wat ze verdienen is een ijsje.'

Ik lach. 'Ik betaal.'

Harry en ik trekken de schoenen aan bij de tweeling wat moeilijk is dan ik dacht. Als ik Doris vasthoudt terwijl hij haar schoenen aan doet ontmoeten onze ogen elkaar. Er wordt niet gepraat, maar we denken hetzelfde.

Ik ben thuis.

***

Ik leer snel genoeg dat ik Ernest geen ijsje moest geven. Hij is een rommel. Hij heeft chocolade ijs gekozen en dat is een aardig probleem. Het chocolade zit op heel zijn gezicht en zijn handen zijn plakkerig.

'Is dit normaal?' vraag ik aan Lottie als ik zijn handen schoon maak met een doekje.

'Je moet ze spaghetti zien eten,' antwoordt Lottie lachend. 'Hij is bijna zo slecht als jij was.'

'Ik was niet zo slecht!' probeer ik mezelf te verdedigen.

'Weet je nog die ene keer dat je soda op je broek knoeide in Disneyland?' vraag Lottie. Ik herinner die dag. 'Je besloot dat je hele broek dezelfde kleur moest hebben zodat het niet leek alsof je in je broek had geplast. Je gooide de soda over je hele broek zodat je hele broek nu donkerbruin was.'

Ik moet lachen door de oude herinnering. 'Ik was best slecht...'

'Maar Lou?'

'Yeah, Lottie?'

'Mama komt terug van werk in een uur,' zegt Lottie nerveus. 'Geef haar alsjeblieft een kans. Ze is veranderd. Er zijn een paar dingen gebeurd toen je weg was waardoor ze is veranderd.'

'Wat is er precies veranderd?'

'Mam is opnieuw getrouwd,' zegt ze zachtjes terwijl ze Ernest laat gaan. Als hij schoon is rent hij naar zijn zussen en Harry om te gaan spelen.

Ik ben verrast dat ze opnieuw getrouwd is. Ik wist dat hij geen leuke man was, maar ik wist niet dat zij de ballen had om hem te verlaten. Ze had zijn geld nodig voor haar kinderen, maar misschien is het niet slecht dat ze iemand anders heeft gevonden.'

'Hoe is hij?' vraag ik geïntereseerd als ik naar Harry kijk die Doris duwt op de schommel. Ik hoor hun gelach.

'Zijn naam is Dan Deakin. Mam nam zijn naam,' zegt Lottie als ze naar de kinderen kijkt. 'Ik vind hem heel erg leuk. Hij neemt Phoebe en Daisy mee naar de winkel als ze nieuwe kleding nodig hebben. Hij neemt Doris en Ernest mee naar het park om te voetballen. Hij hoopt dat ze in een team spelen als ze groter zijn. Hij is een aardige man.'

'Goed,' antwoord ik. 'Mam verdient dat.'

'Ze zal je accepteren, Lou. Maak je geen zorgen.'

'Ik hoop het,' mompel ik als ik naar Harry en mijn zusjes kijk. Ik vraag me af hoe het is om mijn moeder na al die jaren weer te zien.

Loveyou

x Iworkinabakery