Pride // Larry Stylinson DUTCH

8. // Nooit een hinderpaal

POV Louis William Tomlinson

Ik open mijn ogen en ik voel dat het zonlicht probeert door te komen. Ik open mijn ogen met moeite. Als ik een beetje wakker ben voel ik dat ik niet in mijn eigen bed lig. Dit is veel lekkerder dan mijn matras die op de grond in mijn kamer ligt. Het voelt net alsof ik op een wolk lig. Ik ga rechtop zitten en zie dan dat ik hetzelfde aan heb als toen ik naar Harry ging. Ik moet deze nacht gebleven zijn voor een reden, maar dan herinner ik het me weer.

We besloten om een paar stomme romantische comedies te kijken op de tv. Persoonlijk vond ik het niet echt leuk, maar ik hield van de lach op Harry's gezicht. Ik herinner me het eind van de film niet. Ik ben waarschijnlijk op de bank in slaap gevallen en daarna heeft Harry me hier gebracht. De gedachte dat Harry me door de gang heeft getild heeft me vlinders in mijn buik terwijl ik naar de keuken loop waar ik de geur van pannenkoeken ruik.

'Good morning, Lou. Hoe heb je geslapen?' vraagt Harry terwijl hij de pannenkoek omdraait. Hij is al aangekleed en klaar voor de rest van de dag. Ik neem aan dat hij een ochtend persoon is.

'Heel goed. Ben ik uh op jou in slaap gevallen?' vraag ik nervous. Ik zag er waarschijnlijk idioot uit terwijl ik gewoon simpel een film keek met een vriend.

Harry laat een lach horen. 'Je viel halverwege de film in slaap. Ik dacht dat je beter daar sliep. Je zag er niet uit dat je goed geslapen had, dus ik dacht dat het beter was als ik je niet wakker maakte. Ik hoop dat je dat oké vind.'

'Oh, het is goed. Ik wil gewoon zeker weten dat ik geen hinderpaal ben voor je, Harold.'

Harry glimlacht om de nickname. 'Je bent nooit een hinderpaal, Lou. Het is saai hier. Ik ben blij dat je er bent.'

'Goed. Heb je chocolade stukjes gedaan in de pannenkoeken?' vraag ik als ik op de stoel naast het eiland ga zitten.

'Natuurlijk. Er is geen andere manier om ze te eten.'

Harry legt de warme pannenkoeken op een bord en zet deze op het eiland voor de stoelen. Hij zet twee borden neer, een voor hem en een voor mij.

We vallen aan, we eten de geweldige pannenkoeken.

'Je bent een geweldige kok,' zeg ik tegen Harry nadat ik mijn eerste pannenkoek op heb en ik begin met het snijden van mijn tweede.

'Oh, het is niks. Ik werkte in een bakerij toen ik jong was. Ik werd soort van verliefd op het koken,' antwoordt Harry. Hij giet stroop op zijn pannenkoek.

'Misschien kan je me een keer iets te koken. Nou, niet dat ik een plek heb om te koken. Maar misschien kan je me een dag helpen om iets te maken,' ratel ik voordat ik mezelf afkap.

'Je kan hier eten wanneer je wilt. Ik maak meestal toch genoeg voor twee. Ik houd ervan om mijn eigen maaltijden te maken en ik houd niet van de gedachte dat jij maaltijden eet die niet gemaakt zijn zoals dit,' zegt Harry.

'Dit zijn de beste soorten maaltijden.'

'Inderdaad, dat zijn ze.'

***

Nadat we beide zoveel mogelijk pannenkoeken hebben gegeten als we konden, moeten we beide werken. Het is altijd zo naar dat met iemand afspreken altijd verwoest moet worden door werk. Ik vind mijn werk niet erg, maar soms droom ik ervan dat het leven gewoon alleen maar plezier is. Ik hoop dat het leven altijd zo kon zijn als afspreken met Harry. Harry heeft een bruiloft in de stad en ik heb nog schilderijen te doen. Harry heeft niet de mogelijkheid om mij naar huis te brengen, maar hij heeft me laten beloven dat ik hem moesten appen als ik terug ben in de studio.

'Hoe was het?' vraagt Zayn zodra ik de studio in kom. De muur die was gebouwd is nu helemaal weg.

Ik lach. Ik loop rond om de toonbank en neem dan plaats naast hem. 'Hij maakte diner voor ons, we aten en daarna keken we een film. Niet heel erg speciaal.'

'Dat klinkt meer als een date dan vrienden die afspreken,' reageert Zayn met een lach.

Ik haal mijn schouders op. 'Het was niet zoals een date.'

'Maar je bleef de hele nacht.'

Ik bloos door zijn commentaar. 'Ik viel in slaap op de bank en hij wilde me niet wakker maken.'

'Dat is verschrikkelijk schattig. Hij kent je bijna niet en zorgt nu al voor je.'

Ik heb geen tijd om te antwoorden als er iemand binnen komt lopen om een schilderij op te halen die Zayn speciaal heeft gemaakt.

Ik neem de tijd om onze studio te bekijken terwijl Zayn de man leidt naar een groot schilderij. Hij had een graffiti style schilderij gemaakt met spuitbussen. Dat was Zayn's favoriete manier om te schilderen. Ik heb hem graffiti zien doen in de stad en hij is er duidelijk goed in. Hij heeft veel andere schilderijen aan de muren. Het is grappig om graffiti schilderijen naast realistische schilderijen van het park te zien. We hebben duidelijk andere stijlen, maar ik wil het niet anders.

De dag gaat snel voorbij. Mensen komen binnen en verlaten de zaak weer. Ik hang een schilderij op in de gallerij wanneer het lunchtijd is. Ik hoor de deur van de studio open gaan. Ik draai me om en zie dat Zayn buiten de deur steekt. 'Wil je een broodje? Ik kan zo naar de winkel gaan.'

Ik heb niet hele erge honger, maar ik weet ook dat ik geen betere lunch dan dat ga krijgen. Ik kan later wel een appel pakken.

'Ik ben oké. Bedankt voor het vragen.'

Ik hoor dat Zayn zucht voordat hij weggaat, maar ik negeer het.

Ik verdiep me in het schilderij. Ik weet niet of de gedachte van Harry's vlinder door me heen ging, maar ik heb vlinders geschilderd. Het zijn zo veel vlinders dat ik de tel kwijt ben geraakt. De meeste hebben verschillende kleuren, maar sommige herhalen zich. Normaal zie ik een foto van iets of ik zie iets wat ik dan na schilder. Ik heb al een lange tijd niks meer uit mijn gedachte geschilderd.

Ik hoor de deur niet open gaan, maar ik hoor wel een stem. Hij maakt me wakker uit mijn gedachte.

'Dat is fantastisch.'

Ik voel zijn buik tegen mijn rug als hij mijn werk bekijkt. We zijn te vaak in deze positie geweest.

'Moest je niet aan het werk zijn, Hazz?' vraag ik. Ik draai de stoel zodat ik zijn gezicht kan zien. Harry staat boven me in een smoking die iemand zou aandoen naar een bruiloft.

'De bruiloft was afgezegd, en ik wilde je heel graag zien.'

'Waarom wilde je me zien?' vraag ik terwijl ik hem aankijk. Hij ademt nog steeds zwaar. 'Wacht. Heb je gerend om hier te zijn?'

'Je hebt me niet geappt dat je hier was. Ik wist dat je het vergeten was, maar ik kon me alleen maar nare dingen voorstellen. Ik was bezorgd, Lou.'

Ik zie een wilde look in zijn ogen. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik leg mijn armen in zijn nek. Hij legt gelijk zijn armen op mijn heupen en duwt me dichter tegen hem aan. Ik voel me veilig in zijn armen. Ik vind dit leuk, maar ik zou dit niet zo leuk moeten vinden.

Ik trek terug. 'Sorry dat ik je bezorgd maakte, Harold. Maar ik ben oké. Waarom was de bruiloft afgelast?'

'De bruidegom verliet de bruid bij het altaar. Het was heftig om te zien, maar ik ben nu klaar voor vandaag.'

Mijn ogen staan wijd open. 'Is ze oké?'

'Ik denk dat ze oké is,' geeft Harry toe met een lach. Hij laat een hand door zijn perfecte lange haren gaan. 'Waar is het schilderij voor?'

'Gewoon om op te hangen in de gallerij. Ik hoop dat iemand heel erg veel van vlinders houdt,' zeg ik. Harry neemt plaats in de stoel naast me.

'Ik houd van vlinders. Waar vliegen ze naartoe?'

Ik heb daar nog niet overnagedacht. Dus ik neem een tijdje voordat ik antwoord.

'Thuis, ze gaan naar huis.'

'Dat is een goede plek om te zijn,' zegt Harry als hij naar me kijkt.

Nog een hoofdstuk vandaag! Omdat ik niks heb geschreven toen ik op vakantie was! Kijk zeker even op ons account want er staan nu 4 boeken online.

Loveyou

x Iworkinabakery