POV Louis William Tomlinson
Het ziet eruit alsof Zayn er niet helemaal bij is als hij en Liam ons appartement binnen komen gelopen. Liam ziet er vrolijk uit, maar Zayn totaal niet. Zijn lach ziet er niet echt uit als hij een hapje neemt van een koekje die Harry heeft gebakken.
'Harry, je maakt deze koekjes nu al voor twee weken,' zegt Liam met een lach. We weten allemaal de reden waarom hij zo veel koekjes maakt die de favoriet zijn van Liam.
'Het appartement ruikt al twee lekker super lekker,' stel ik Harry gerust met een kus. Hij is nog steeds veel bezig met de aanval. De hele stad is er mee bezig. Na de aanval blijft er steeds meer nieuws komen. We proberen zo veel mogelijk van de informatie te negeren.
We kijken meer naar de mensen die zijn overleden. We hebben allemaal bloed gedoneerd en zo veel mogelijk geld gegeven aan mensen die de slachtoffers konden helpen. De situatie heeft me laten realiseren dat de wereld groter is dan mijn eigen kleine wereld. Deze gebeurtenis heeft voor grote effecten gezorgd.
'Ik ga naar de badkamer,' mompelt Zayn. Hij ziet er zo klein uit als hij naar de gang loopt. Hij is niet echt heel klein, maar de manier waarop hij zichzelf vasthoudt laat hem er zo klein uitzien. Het maakt me zorgen.
Ik besluit Zayn een paar minuten te geven. Ons gesprek gaat over hoe enthousiast we zijn voor vandaag terwijl we wachten op Cheyenne en Niall. Ik kan me bijna niet focussen. Mijn gedachte blijft hangen bij het zielige gezicht van Zayn.
'Ik ga kijken hoe het met Zayn gaat,' zeg ik als ik een plaktattoo pak van de tafel. Ik klop zachtjes op de badkamer deur en vervolgens maakt Zayn de deur open. Hij staat voor me zonder emotie en hij weet dat ik het kan zien.
'Sorry dat ik zo lang in de badkamer ben,' probeert hij uit te leggen. 'Ik zal weg gaan-'
'Ik dacht dat je misschien wat hulp nodig had met het plakken van je tattoo,' zeg ik. Ik laat hem het kleine figuurtje zien. Zayn knikt voordat hij weer terug de badkamer in loopt. Hij gaat op de wasbak zitten en hij wacht terwijl ik het washandje nat maakt. Ik haal het plastic laagje van het papier af voordat ik het zachtjes tegen zijn wang druk.
'Het spijt me dat ik zo raar doe vandaag.'
Ik haal mijn schouders op. 'Het is oké, Zayn. Het een rare dag voor ons allemaal.'
'Het is gewoon... We zijn in zo'n andere situatie dan een paar weken geleden. Alles voelt anders.'
'Misschien is dat niet iets ergs.'
'Waarom?' vraagt Zayn.
'Hoe kan je deze situaties voorkomen als ze nooit gebeuren?' zeg ik. 'Ik denk dat ervoor heeft gezorgd dat iedereen weer wakker is. De wereld heeft meer gebeurtenissen nodig waarbij de mensen wakker geschud worden.'
Zayn knikt. Ik haal het washandje weg en vervolgens haal ik het papier van zijn wang af. De heldere kleuren worden zichtbaar.
'Doet dit je denken aan-' begint Zayn te zeggen, maar ik weet al wat hij wilt zeggen.
'Ja, dat doet het.'
Zayn en Liam lopen naar beneden om Cheyenne en Niall te begroeten. Ik kijk mee vanuit het raam en ik zie dat Niall een regenboogpak aan heeft. Ik heb geen idee hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen. We hebben mensen nodig die ons accepteren en ik ben blij dat ik zulke vrienden heb.
'Ben je er klaar voor, baby?' Harry slaat zijn armen om me heen. We kijken beide naar een vrolijke scene die afspeelt onder ons met een trots gevoel. Ook voelen we het verdriet voor de mensen die niet konden komen.
'Weet je nog dat ik tegen je zei dat Van Gogh gele verf at om gelukkig te worden?' vraag ik aan Harry. Deze gedachte blijft in mijn hoofd spoken sinds ik een artikel over hem heb gelezen. 'De verf was giftig. Hij at het omdat hij dood wilde. Blijdschap willen klinkt toch veel beter dan dood willen? We vinden het leuk om dingen beter te laten klinken dan dat ze eigenlijk zijn.'
Harry draait me om en drukt me tegen hem aan, maar hij zorgt ervoor dat ik nog steeds zijn ogen kan zien. 'Louis, je had gelijk. We denken al te laang aan deze nare gebeurtenis. We moeten opnieuw van elkaar gaan houden. We gaan godverdomme trouwen, Lou!' Er onstaat een lach op mijn gezicht. 'Dat is beter. Ik weet dat je Zayn getroost hebt, maar je moet ook naar je eigen woorden luisteren. We moeten door gaan na wat er gebeurd is, maar we moeten het niet vergeten.'
Ik knik. Harry heeft me een knuffel. Ik blijf in zijn armen staan, omdat dit de plek is waar ik me het veiligst voel. In de armen van de man waarvan ik houd.
'Oké,' zeg ik zachtjes.
'En voor de gele verf,' antwoordt Harry op iets wat ik eerder heb verteld. 'Er was een aflevering van Docter Who met Vincent van Gogh erin en hij ontmoet de dokter. Het is de beste aflevering. Er zit een zin in die ik nog steeds kan herinneren.'
'Wat is het?'
'Elk leven bestaat uit goede en slechte dingen,' zegt Harry. 'De goede dingen maken de slechte dingen niet minder erg. De slechte dingen maken de goede dingen niet onbelangrijk.'
Ik knik. Ik houd van die woorden. Ik kijk naar buiten en ik weet dat ik ook door moet gaan. Ik moet het niet vergeten, maar er komt een tijd wanneer een persoon moet groeien van wat hij heeft gezien of heeft geleerd.
'Het is oké om te veranderen,' zeg ik.
'It's a sign of the times, love,' stelt Harry me gerust als hij me nog een zoen geeft. Hij houdt me vast voor nog een knuffel voordat we naar buiten gaan.
'Ik denk niet dat deze Pride Parade even goed gaat zijn als de vorige,' zeg ik lachend als Harry en ik elkaar loslaten. Ik zie de vlag op zijn rug en ik weet dat alles goed komt.
'Ik denk dat de Pride Parade elk jaar beter wordt met jou.'
Harry houdt mijn hand vast als we naar het feestje lopen. Ik denk niet na wanneer de jongen met groene ogen me meeneemt door de vrolijk gekleurde straten onder een lucht met vuurwerk.
Er zijn altijd dingen in je leven waar je spijt van krijgt. Dat is onvermijdelijk. Maar ik kan met alle vertrouwen zeggen dat ik geen spijt heb dat ik Harry Styles heb gezoend voor een kerk met mensen die aan het protesteren waren, want love is love at the end of the day.
Ik ben trots dat ik dat weet. Ik ben er trots op dat ik van Harry ben ga houden. En ik ben vooral trots op mezelf.
EINDE
Er komt een nieuw boek aan genaamd, Prideful. Dus maak je geen zorgen!
Verwijder het boek nog NIET!
Loveyou
x Iworkinabakery
JE LEEST
Pride // Larry Stylinson DUTCH
FanfictionLouis Tomlinson heeft zo hard geprobeerd om niet te zijn wie hij is. Hij heeft jarenlang geprobeerd niet de persoon te zijn die mensen niet accepteren. De muren die hij heeft gebouwd worden langzaam afgebroken door een lange jongen met groene ogen...