Pride // Larry Stylinson DUTCH

50. // Liefde

POV Louis William Tomlinson

'Welkom bij Kom met me vliegen. Heeft u gereserveerd?' vraagt de gastvrouw zodra Harry en ik het restaurant binnen komen lopen. Ik heb geen tijd om het restaurant goed te bekijken.

'Gereserveerd onder Styles voor twee personen,' zegt Harry snel met een lach.

Ze pakt twee menu's en ze leidt ons naar onze tafel. Harry schuift de stoel naar achteren als een echte man voordat hij zelf gaat zitten.

'Meneer Horan is er vandaag ook,' zegt de gastvrouw als ze ons de menu's geeft. 'Hij heeft me verteld dat hij nog hallo tegen jullie komt zeggen.'

'Dankjewel,' zeg ik voordat de vrouw weer terug loopt.

Ik kan eindelijk het restaurant bekijken. Elke tafel is bezet en er staan veel mensen bij de gastvrouw te wachten op een tafel. Iedereen ziet er zo netjes uit als Harry en ik. Voor een Thanksgiving die normaal gevierd wordt met familie zitten er hier nog best veel stelletjes. Er is een danssvloer bij het podium waar een paar stelletjes zwingen op de muziek van de band die aan het optreden is. De zanger zingt een liedje van Frank Sinatra. 

Ik wil naar de saaie witte muren kijken, maar dan zie ik dat ze allemaal bedekt zijn met schilderijen. Er is een schilderij van een raam die uitzicht heeft over een Italiaanse stad. Een ander schilderij is van een boot die onder een stenen brug vaart. En ik zie nog meer schilderijen van Toscane, Napels en een wijnmakerij. Wanneer ik een ander schilderij zie weet ik precies wat er is gebeurd.

Er hangt een schilderij aan de muur waarin iemand op een stenen muurtje zit. Het lange bruine haar hangt naar beneden en de tattoo's vullen de sterke armen. Dit schilderij maakt alles duidelijk.

'Harry?'

'Hmmm?' Harry kijkt op van zijn menu.

'Kijk naar de schilderijen.'

Harry kijkt naar de muren en zijn ogen staan verrast. 'Lou, waarom zijn deze zo hetzelfde? Wacht, is dat niet degene die je maakt van-'

'Jou. Yeah, dat is een schilderij van jou.'

'Probeer je me nu te vertellen dat Niall super veel schilderijen besteld heeft en er heel veel voor betaald heeft?' vraagt Harry terwijl hij alle schilderijen bekijkt die eerst in mijn studio hebben gelegen.

'Het was hem. Het was de hele tijd Niall,' zeg ik. 'Was dit zijn manier om me te helpen? Ik zou nooit een dokter of advocaat kunnen betalen zonder hem.'

'Je verdient het,' antwoordt een stem die niet van Harry is. We kijken allebei op om een blonde jongen met een grote grijns te zien.

'Niall!' roep ik enthousiast en ik kan mezelf niet helpen door op te staan en hem een knuffel te geven. Niall lacht terwijl hij me een paar keer op mijn rug slaat voordat hij me loslaat.

'Goed om je weer te zien, Louis,' antwoordt Niall.

'Je hebt mijn schilderijen gekocht,' zeg ik terwijl ik naar de muren wijs. 'Je hebt teveel betaald. Je hebt zo veel betaald, Niall.'

Niall haalt zijn schouders op, maar hij heeft nog steeds een lach op zijn gezicht. 'Het was het minste wat ik kon doen. Plus, je bent een geweldige artiest. Ik zou je ook gekozen hebben als we geen vrienden waren. Je had het geld nodig en ik de kunst. Het was een win-win situatie.'

'Maar je hebt veel te veel betaald! Ik zou je terug moeten betalen,' zeg ik. Ik kijk naar Harry en ik zie dat hij ons alleen aan het observeren is. Hij kent deze kant van mij erg goed.

'Ik heb betaald wat ik vind dat je schilderijen waard zijn. Dat is alles,' zegt Niall. 'Ik heb jullie maaltijd al besteld. Ik heb ervoor gezorgd dat Cheyenne het beste voor jullie heeft bewaard. Jullie kunnen een wijn kiezen.'

'Niall, je bent te aardig,' zegt Harry. Ik kan het niet helpen om het met hem eens te zijn. Niall is de persoon die ons altijd laat lachen. Hij geeft ons alles, maar wij geven hem niks terug. 'Willen jullie een rode wijn? Misschien een Malbec?'

'Dat klinkt perfect,' antwoord ik met een glimlach. Ik geef Niall nog één knuffel voordat ik weer ga zitten. 'Je bent fantastisch. Ik weet niet wat we moesten zonder jou.'

Niall's hoofd is rood als hij wegloopt van onze tafel. Niall krijgt niet genoeg aandacht en als hij een complimentje krijgt wordt hij helemaal rood en schattig. Net zoals Harry zou de blonde jongen ook gevuld moeten worden met complimenten.

'Ik kan niet geloven dat het hem was,' zegt Harry met een lach. 'Ik zag dit niet aankomen.'

'Ik ook niet,' zeg ik voordat ik naar achter ga leunen om naar Harry te kijken. De kaarsen op de tafel geven zacht licht en het geeft een romantische sfeer. 

'Je ziet er fantastisch uit vanavond,' zegt Harry als hij me in mijn ogen aankijkt. 'Ik zeg dat niet vaak genoeg.'

Ik bloos en ik kijk weg. 'Dankje. Je ziet eruit als een prins vanavond. Ik voel dat iedereen je wilt vanavond.'

'Ik ben alleen van jou, babe,' antwoordt Harry met een grappige knipoog waardoor ik moet lachen.

'Ik uh wilde wat tegen je zeggen, Harry,' zeg ik. Ik voel de angst in mijn lichaam. Wat als hij mij niet zo leuk vindt als ik hem? Wat als hij niet zoveel van mij houdt als ik van hem?

'Je kan me alles vertellen.'

'Ik houd van je.'

4 simpele woorden. Er is geen ander woord die ik nodig heb om het te zeggen. Misschien zijn naam. Het is de naam van een jongen die op een dag zomaar mijn studio in kwam lopen en mijn leven helemaal heeft veranderd. Hij heeft tattoo's over zijn hele lichaam en hij draagt de raarste pakken. Hij doet zijn haar soms in een knot, maar ik mag het vlechten als weg gaan slapen. Hij heeft rare gedachtes in de avond die me bang maken, maar als hij in mijn armen ligt gaan ze vanzelf weg. Hij is mijn Harry.

'Dat weet ik.'

'Nee, nee, nee. Ik weet dat we elkaar leuk vinden, maar Harry Edward Styles. Ik ben helemaal weg van jou. Je gaat niet meer uit mijn gedachte. Ik kan niet ademen zonder jou.'

Harry's groene ogen ontmoeten mijn blauwe. Ik zweer dat ik tranen kan zien in zijn ogen.

'Je hebt me mijn zin niet af kunnen maken,' zegt Harry met een lach voordat hij verder gaat. 'Ik weet dat je van me houdt, want ik zie het wanneer je me aanraakt, vasthoudt of zoent. Ik kan me geen tijd meer voorstellen zonder jou. Je bent beter dan woorden en meer dan een gevoel. Ik vind je nu al een tijdje leuk en ik ben blij dat we dat nu tegen elkaar kunnen zeggen. Het maakt em niet meer uit wat mensen zeggen als we samen zijn. Ik weet zeker dat ik degene wil zijn die jou vasthoudt in je slaap. Ik wil jou en ik voor altijd. Ik houd van je, Lou.'

Ik zou willen dat we nu niet in een restaurant zaten, want anders had ik hem tegen de muur aangeduwt en hem gezoend. Ik wil mijn handen in zijn haren en ik wil hem laten zien hoe veel ik van hem houd. Maar niet nu. Nu zijn de woorden alles wat we hebben.

'Ik houd van je, Harry.'

'WAT?!'

Harry en ik kijken weg van elkaar en we zijn een blonde jongen verbaasd staan. Ik kijk terug naar Harry en ik zie een grote grijns op zijn gezicht. Niall is bevroren als hij naar ons kijkt met een fles wijn in zijn hand. 

WHAHAHAH IK MOEST ZO HARD LACHEN OM NIALL. IK ZIE DIT AL HELEMAAL VOOR ME. Ik krijg echt flashbacks aan dat ene interview over die rainbow bear. Dat gezicht van Niall toen OMG. IK GA STUK!

Bij 22 stemmen morgen weer een hoofstuk!

Loveyou

x Iworkinabakery