Pride // Larry Stylinson DUTCH

2. // Pak mijn hand

POV Louis William Tomlinson

'Dat was een knappe jongen die hier eerder was voor zijn schilderij. Jullie twee namen flink wat tijd' zegt Zayn. We zitten achter the counter en we praten een beetje. We drinken van onze koffies om wakker te blijven. 

'Ik ben nog nooit een persoon tegen gekomen die zoveel praat tijdens het schilderen. Hij is de hele tijd vragen aan het stellen, grappen aan het vertellen of random verhalen aan het vertellen.' vertel ik terwijl ik de mensen bekijk die langs lopen. 

'Hij haalde je een beetje uit je comfort zone. Ik hoorde je hier lachen.' zegt Zayn met een lach.

'Het is moeilijk om niet te lachen door hem. Hij heeft een grote lach en hij zorgt dat je vergeet wat je van plan was om te doen. Makkelijk tegen te praten.'

'Je lijkt gevangen door hem.'

'Ben ik niet!'

'Je liep uit de kamer met roze wangetjes.'

Zayn lacht als ik opnieuw bloos. 'Dus wat? Mensen blozen de hele tijd.'

Zayn schudt zijn hoofd en haalt zijn aandacht uiteindelijk van me af. We komen in een fijne stilte terecht als hij begint te schetsen voor zijn nieuwe idee voor een schilderij. Hij doet vooral abstracte dingen terwijl ik juist goed ben in portretten en landschappen. Samen maken we goede kunst. 

Ik hoor de proosten in de straat van onze studio. Ik weet dat dit feestje duurt tot morgenochtend. Ik houd ervan om mensen blij te zien. Ik houd er vooral van om mensen blij te zien omdat ze trots zijn op wie ze zijn. Mensen rennen langs het raam van de studio met gekleurde vlaggen. Ik hoor de muziek en de mensen schreeuwen. 

'Louis.'

Ik kijk op naar Zayn. 'Ja?'

'Je moet ook naar het feestje gaan.'

'Jij moet gaan. Jij bent degene die bi is,' zeg ik tegen Zayn.

'Ik houd niet van feestjes. Jij moet gaan.'

'Waarom?'

'Waarom niet?'

Ik rol mijn ogen. 'Het is een pride parade en ik ben geen deel van de LGBT gemeenschap. Ik bedoel ik support hen, maar ik ben geen lid. Het is net alsof ik naar een moskee ga, maar geen moslim ben.'

'Ik ben niet dom, Louis.'

'Ik heb nooit gezegd dat je dat was.'

'Wat ik probeer te zeggen is dat we beste vrienden zijn sinds college,' legt Zayn uit alsof hij tegen een kind praat. 'Ik ken je goed, Louis. We hebben nu al een paar maanden samengewerkt. Je hebt geen meisje gedatet. We zijn naar clubs gegaan, maar je kijkt niet eens naar ze.'

'Wat probeer je te zeggen?'

Zayn zucht en schudt zijn hoofd. 'Niks. Vergeet wat ik zei.'

Ik kijk weg van Zayn voordat ik iets zeg waar ik later spijt van zou krijgen. Ik heb geleerd om dit in te houden.

Ik hoor de deur open gaan. Ik zie iemand die ik ken binnen komen. Het is niet een bekend iemand zoals iemand die ik vorige week nog gezien heb, maar meer dat ik diegene ergens van ken. Maar van wat? Ik weet zeker dat ik die lach eerder heb gezien.

'Ik ben hier om een schilderij op te halen. Mijn broer liet me komen voor mijn verjaardag.' zegt het meisje met een lieve lach op haar gezicht. Ik weet zeker dat ik die eerder heb gezien.

'Natuurlijk, wat is de naam?' vraag ik terwijl ik op de computer kijk welke schilderijen nog opgehaald moeten worden.

'Harry Styles. I'm Gemma Styles, zijn zus,' zegt ze en eindelijk valt alles op zijn plek.