Pride // Larry Stylinson DUTCH

67. // Johannah

POV Louis William Tomlinson

Ze staat in de keuken wanneer we terugkomen. Haar haar is lichter dan ik me herinner, maar het is nog steeds bruin. Ze is ook dunner en ik hoor haar 'Hey There Delilah' zingen wanneer ik binnen loop. Ze heeft altijd een fijne stem gehad. Toen ik in Grease speelde, zei ze altijd dat ik die goede stem van haar had. Ze heeft waarschijnlijk gelijk. De zachte melodie laat me herinneren aan vroeger toen ze voor me zong zodat ik rustiger werd.

Iedereen brengt Doris en Ernest naar boven zodat ze kunnen slapen. Ze weten dat ik dit alleen wil doen. Harry gaf me een snelle zoen. Ik moet dit doen. Ik heb dit nodig.

Ik loop de keuken binnen en ik zie haar het beslag roeren. Ik hoop dat dit goed gaat komen.

'Mam?' vraag ik zachtjes. Ik weet niet of ik dat ooit nog tegen haar ging zeggen.

Ze draait zich om. Ze heeft duizenden gezichtsuitdrukkingen op haar gezicht. Ze ziet er verdrietig, blij en gebroken uit. Er ontstaan tranen in haar ogen als ze naar me toe loopt en haar armen wijd open doet.

Het is lang geleden dat ik haar heb gezien, maar ik wil een knuffel van haar.

Ik neem haar in mijn armen. Ik ben nooit gestopt met van haar houden en voel hetzelfde bij haar als ze me stevig vast houdt. Haar haar ruikt naar vanille, een geur die ik herken van mijn jeugd. Ze aait met haar hand op mijn rug. Iets wat ze vroeger ook al deed. Ik voel me precies hetzelfde als toen ik uit de boom was gevallen. Ze gaf me altijd een knuffel als ik het nodig had. Zo staan we hier voor een paar minuten. 

'Het spijt me, Louis. Het spijt me zo erg, baby,' zegt mijn moeder.

'Sorry voor wat?' vraag ik als ik terugtrek. Ik veeg mijn tranen weg. 'Ik ben de enige die spijt zou moeten hebben. Ik zou jou en de meiden niet zo lang alleen moeten laten.'

Mijn moeder laat een zucht horen en daarna drukt ze een kus op mijn voorhoofd. 'Ik heb geleerd van mijn fouten, love, en ik heb er veel gemaakt. Ik heb er een chaos van gemaakt.'

'Mam, ik ben opgegroeid-'

'Wat vind je van wat thee zodat we rustig kunnen praten, Lou?' vraagt mijn moeder als ze haar tranen wegveegt. 'We hebben veel te bespreken.'

Mijn moeder kookt wat water als ik ga zitten. Wanneer Harry binnen komt lopen, kijkt mijn moeder verrast naar hem.

'Jij moet...'

'Harry. Ik ben Louis' vriendje. Het is fijn om je eindelijk te ontmoeten, mevrouw Tomlinson,' stelt Harry zichzelf voor met een lach en een hand.

Het lijkt alsof mijn moeder weer moet huilen als ze hem in een knuffel trekt.

'Oh, thank God. Thank God voor jou, Harry,' zegt mijn moeder als ze hem vasthoudt. Harry kijkt me raar aan; ik vind het ook raar.

'Mam, gaat het goed?' vraag ik als Harry naast me gaat zitten.

'Oh, ik ben oké. We moeten gewoon even praten. Dat is alles,' antwoordt ze rustig, maar ik zie dat haar hand schudt. Ze schenkt het hete water in onze glazen en daarna voegt ze de thee toe met wat suiker voordat ze naar ons toe loopt. Ik laat afkoelen, maar ik ruik de geur van pepermunt. Mam weet dat ik van pepermunt thee houd. Ze loopt terug naar de keuken om ook een glas voor haarzelf te pakken. 

'Waar maak je je zorgen over?' vraag ik haar. 'Ik zie het aan je gezicht. Je voorhoofd kreukelt wanneer je bezorgt bent.'

Ze kijkt me niet aan. Ze staart naar de hete thee die zich bevindt tussen haar handen. Ze kijkt naar me en haar gezichtsuitdrukking is bijna even verdrietig als toen ik weg ging en we beide wisten dat ik niet terug kwam.

'Ik wil niet dat je me gaat haten.'

'Je bent mijn moeder. Ik kan je niet echt haten,' leg ik uit. 'Zelfs nu alles zo is gebeurd, haat ik je niet. Het was gewoon moeilijk om op te groeien in een huis waar ik niet kon ademhalen.'

Ze knikt en ze veegt haar tranen weg. 'Ik weet het.' Haar verdrietigheid komt weer terug. 'Herinner je vader John?'

Ik voel dat mijn hele lichaam zich aanspant. Ik ruik het pepermunt niet meer als mijn gedachte weer terug gaat naar een plaats waar ik nooit meer wil zijn. Vader John was kaal en hij droeg een zilveren bril. Hij was aardig om eerlijk te zijn. Ik praatte altijd met hem na de kerkdienst. Hij werd een duivel in mijn gedachte wanneer hij probeerde me te veranderen. Foto's, drugs en overgeven komen weer terug in mijn gedachte. Ik weet niet hoe vaak hij dat deed bij me. Het was te veel om te tellen.

Ik kom weer terug bij de realiteit als ik een bekende hand voel. Ik voel mijn lichaam rustiger worden als ik weet dat het voorbij is. 

'Yeah, ik herinner vader John. Waarom vraag je dat?'

'Heeft hij je ooit... verkracht?'

Nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen!

Loveyou

x Iworkinabakery