Pride // Larry Stylinson DUTCH

9. // Jaloezie

POV Louis William Tomlinson

Harry nodigde mij en Zayn uit om samen te eten met zijn vrienden later in de week. Hij had vermeldt dat Niall ook zou komen, de jongen die de foto van ons maakte. Hij zag er uit als een geïnteresseerde jongen, maar dat maakte me niet minder nerveus. 

'Wat als ze me niet leuk vinden?'

'Blijf gewoon jezelf, Lou. Ze zullen je leuk vinden,' stelt Zayn me gerust. De muur tussen mij en Zayn is compleet weg en het voelt fantastisch.

Zayn staat cool tegen de muur van een gebouw terwijl hij zijn sigaret rookt. Harry drong aan dat hij ons hier ophaalde. Deze jongen had problemen met dat. Het lijkt erop dat hij het leuk vind om samen te lopen. Hij houdt de mensen waarvan hij houdt stevig vast en hij beschermt ze. Ik kan zien dat hij dat doet, daardoor vraag ik me af hoe verbonden we aan elkaar zijn. 

'Ik denk dat ik een sigaret nodig heb om rustig te worden,' zeg ik terwijl ik probeer de sigaret te krijgen die hij aan het roken is.

Zayn beweegt zodat ik niet de sigaret kan pakken die tussen zijn vingers ligt. 'Nee. Je hebt geen een keer gerookt in deze maanden. Ik ben trots op je, Louis. Het is een gevaarlijke gewoonte.'

'Dus waarom rook jij?' vraag ik. Ik zet mijn handen op mijn heupen.

'Omdat we allebei weten dat jij altijd sterker was dan mij,' antwoordt Zayn. 

We probeerde allebei te stoppen na college, maar Zayn gaf op. Ik heb het ook een paar keer opgegeven. Zayn laat me altijd stoppen, maar mij lukt het niet om hem te laten stoppen. Hij is sterker dan ik, omdat hij me altijd kan laten stoppen: ik kan hem niet stoppen.

Ik rol mijn ogen. 'We kunnen het opnieuw proberen, Zayn. Het hoeft niet deze manier te zijn.'

Zayn antwoordt me niet. We staan in stilte te wachten op een lange jongen met lang bruin haar die ons ophaalt. Een persoon met bruin lang haar komt steeds dichterbij, maar dat is de persoon die ik nooit had verwacht. 

'Lou?'

Ik hield nooit van de manier waarop ze me noemde.

'El?'

Ik voel haar armen om me heen voordat ik kan verwerken dat ze hier is. Ik ben ver weg verhuisd van mijn geboortestad. Hoe heeft ze me hier gevonden?

Ze trekt terug voordat ze begint met uitleggen. 'Ik ben hier net komen wonen, en ik wilde je opzoeken. Maar nu hoeft dat niet meer! Hoe gaat het? Hoe is het met je familie?'

Ik negeer Zayn's rare gezicht en antwoord. 'Ik uh weet het eigenlijk niet. We praten niet echt vaak meer.'

Dat antwoord maakt niet echt indruk op Eleanor. 'Oh, nou ik weet zeker dat jullie oplossen. Ze houden zo veel van je, Lou. Ze willen gewoon dat je naar huis komt. Je weet dat ze dat willen.'

Dat huis was nooit mijn thuis. Zayn weet dat ik niet van mijn familie houd, maar hij weet niet waarom. Met Harry is het eigenlijk precies hetzelfde. Ik wil dat ze beide niet weten waarom.

'Yeah, Um, Zayn en ik waren eigenlijk op weg naar een afspraak met een vriend. Ik dat dat het beter is als we gaan,' zeg ik. Ik probeer van haar af te komen. Ze is een aardig meisje, maar ze was nooit wie ik wilde.

'Ja, ik moet ook gaan. Zou ik misschien je nummer mogen? Misschien kunnen we afspreken netzoals in de oude tijden.'

Ik geef ongeïntereseerd mijn nummer voordat ze weg loopt. Ik negeer Zayn's gezicht. Maar het niet fijne gevoel verdwijnt snel als ik een paar groene ogen zie. Ik zie een jongen naast Harry staan. Hij heeft bruin haar met diepe bruine ogen. Hij is bijna zo mooi als Harry, maar niet helemaal.