Pride // Larry Stylinson DUTCH

57. // Midnight memories

POV Louis William Tomlinson

'Dus iedereen,' zegt Harry als we allemaal in de woonkamer zitten. 'Zoals jullie weten is het Louis' verjaardag vandaag.'

'Gefeliciteerd!' roept Niall. Zijn gezicht wordt rood door de onderbreking, maar dat zorgt er niet voor dat hij stopt met lachen met Cheyenne.

'Wat ik wilde zeggen,' gaat Harry verder terwijl hij naar Niall kijkt met een lach op zijn gezicht. 'Het is Louis' verjaardag en het is stom om je verjaardag op Kerst te hebben. Hij krijgt minder cadeautjes dan ons voor de rest van zijn leven. Louis en ik hebben daarom een idee bedacht. Louis, wil je onze plannen voor vanavond vertellen?'

Ik sta verlegen op en ik ga voor Harry staan. Hij legt zijn handen op mijn heupen en zijn kin op mijn schouder. Ik bloos als ik begin met het uitleggen van het plan.

'Um er zijn veel mensen die niet zo'n leuke kerst hebben als ons. Daarom zou ik liever willen dat jullie de cadeautjes die jullie normaal aan mij zou geven, aan mensen geven die het echt nodig hebben,' leg ik nerveus uit. Harry's armen rond mijn lichaam zorgen ervoor dat ik doorga. Het klonk als een goed idee toen Harry en ik dit aan het bespreken waren, maar ik weet niet wat de rest ervan vindt.

'Louis, dat is zo aardig. Ik vind het leuk,' zegt Cheyenne met een brede lach. Ik geef haar een dankbare blik.

'Ik denk dat we het allemaal een goed idee vinden,' zegt Liam terwijl hij naar de andere kijkt. 'Wat is het plan?'

'Ik dacht dat we naar Walmart of een goedkopere winkel konden gaan,' begin ik met uitleggen. 'Je besteedt het geld dat je normaal aan mij zou geven aan eten en speelgoed. Het is makkelijker om te geven aan de armen dan geld, want ze zouden er misschien drugs van kunnen kopen. We delen het uit en we wensen ze een vrolijk kerstfeest.'

Er is een moment stilte voordat er iemand iets zegt.

'Perfect. Wanneer gaan we?' verbreekt Zayn de stilte.

'Wanneer we klaar zijn.'

***

De daklozen die we wilden bezoeken zitten nu in een kerk. De organisatie opent de deuren bijna elke avond zodat ze daar terecht kunnen. Er zijn veel donaties die ervoor zorgen dat de daklozen geholpen kunnen worden. Ze kunnen niet zorgen voor iedereen, maar ze doen hun best.

Ik sta buiten de kerk met Zayn. Harry draagt een paar slaapzakken. Hij gaf me een blik voordat hij de kerk binnen ging, maar hij zag me naast Zayn staan. Hij wist dat ik in goede handen was, dus hij maakte zich geen zorgen over me.

'Je weet dat deze kerk anders is dan de kerk waar je vroeger heen ging hé?' zegt Zayn als we allebei naar het gebouw kijken. 'Harry gaat hier soms heen. Liam gaat hier ook heen en Niall denk ik ook. Ik ben moslim en zelfs ik vind deze mensen leuk. Het zijn goede mensen.'

'Ze zullen met niet accepteren,' zeg ik. Ik heb een doos met flesjes vast. Ik weet dat de kerk een heilige plaats hoort te zijn, maar als ik een kerk zie denk ik alleen maar terug aan vroeger. Ze leerden me om mezelf te haten en zelfs op deze dag ben ik nog steeds bang voor ze. 

'Lou, kijk naar me.' Ik kijk naar Zayn. 'Ga naar binnen. Ik wil dat je gaat praten met de voorganger. Harry wil jou wel aan hem voorstellen. Vertrouw me. Je krijgt er geen spijt van. Ik ben de hele tijd achter je en Harry staat naast je.'

Ik knik en ik volg Zayn naar binnen. Er zijn veel mensen. Het is raar om de mensen te zien in de kerk. Je ziet dat mensen zich mooi hebben gemaakt voor het kerstfeest. Er zijn mooie blouses, jurken, broeken en stropdassen. Er zijn ook spijkerbroeken en T-shirts. De wat armere mensen zijn verdeeld over de kerk tussen de 'normale' mensen. Ze praten allemaal met elkaar. Er is geen duidelijk verschil.

'Ze doet dit vaak. Veel van deze mensen zijn vrienden geworden met de organisatie,' zegt Zayn als we de kerk binnen lopen. Gezichten kijken ons aan, maar ze lachen allemaal. Een vrouw komt naar ons toe die ons door de kerk begeleidt naar de rest van onze vrienden.

'Het is zo fijn om te zien dat de jeugd van tegenwoordig helpt met de samenleving, speciaal voor Kerst. We proberen ze zo goed mogelijk te helpen, maar soms gaat dat wat moeilijk,' zegt de vrouw.

'We houden van het werk dat jullie doen. Het minste wat we kunnen doen is een beetje meehelpen,' zegt Zayn met een glimlach. We lopen door een lange gang die leidt naar een grote kamer. In de kamer bevinden zich daklozen en leden van de kerk. Er liggen slaapzakken op de grond. Ook staat er een grote tafel met eten voor het Kerstdiner.

Ik kijk naar de kamer en ik zie dat Liam, Cheyenne en Niall samen met Harry de slaapzakken op de grond leggen. Een klein bruin jongetje knuffelt Harry's been. Harry tilt het kind op en zet hem op zijn heup. Er is een verdrietige lach op zijn gezicht als hij tegen de familie praat. Ik loop naar ze toe en ik ga naast mijn vriendje staan.

'Oh, mevrouw Williams, dit is Louis, mijn vriendje,' introduceert Harry me aan de kleine Afrikaanse, Amerikaanse vrouw die voor me staat. Ik schud haar hand en ik lach.

'Je bent schattiger dan Harry zei dat je was,' antwoordt mevrouw Williams met een lach. Het is fantastisch om te zien dat zo'n vrouw die problemen heeft nog zo erg kan lachen. Ze is een sterke vrouw. 'Je moet echt de voorganger Bo ontmoeten. Hij is een aardige man en ik weet zeker dat hij het geweldig vindt wat jullie vanavond gedaan hebben.'

'Voorganger Bo is aardig,' zegt de jongen in Harry's armen. Hij draait zich zodat hij hem kan zien met zijn bruine ogen. 'Ik ben Timothy.'

'Hallo, Timothy. Wat vind je van deze Kerst?' vraag ik met een lach op mijn gezicht. Dit zijn de aardigste mensen die ik ooit heb ontmoet.

'Oké. Mijn moeder heeft me de Hulk gegeven,' antwoordt Timothy. Hij houdt zijn hand met daarin het figuur omhoog. 'Hulk!'

Ik moet lachen. 'Dat is fantastisch speelgoed.'

'Ik moet jullie van deze avond laten genieten,' zegt Harry als hij Timothy terug op de grond zet. 'Het was leuk jullie te ontmoeten, Mevrouw Williams en Timothy.'

'Het was ook fijn om jullie te ontmoeten,' antwoordt Mevrouw Williams. We lopen weg van het gezin, maar dan hoor ik Timothy's stem.

'Lou!'

Ik zie het kleine jongetje naar me toe rennen. Ik hurk en hij stopt voor me.

'Wat is er, kleine Timothy?'

'Harry vertelde me dat het je verjaardag is. Ik denk dat je deze moet hebben.' De jongen houdt het speelgoed voor me neus.

'Ik kan dit niet van je aannemen,' probeer ik uit te leggen terwijl ik naar zijn moeder kijk. Ze lacht nog steeds. Ik vraag me af hoe moeilijk het voor haar was geweest om dit speelgoed te kopen, maar aan de andere kant denk ik niet dat het speelgoed belangrijk voor haar is. Het is het karakter van haar zoon die belangrijk voor haar is.

'Ik wil dat jij het hebt. Je hebt me heel veel cadeautjes gegeven voor Kerst. Je hebt me een slaapzak gegeven. Nu hoef ik hem niet met mijn moeder te delen,' antwoordt Timothy. Ik pak het speelgoed uit zijn hand, omdat ik weet dat het de enige optie is.

'Ik zal voor altijd je cadeau bewaren, Timothy,' zeg ik als ik probeer mijn tranen te stoppen. 'Dankje. Het betekent veel voor me.'

Timothy slaat zijn kleine armen om me heen. Zijn lichaam is klein en dun en ik hoop dat hij wat gaat eten van het eten dat wij hebben meegebracht. Ik kan het niet laten om na te denken over waar zijn vaderfiguur is terwijl hij me loslaat. Hij doet me een beetje denken aan Olivia, het weesmeisje die we ontmoet hadden op de bruiloft waar Harry de fotograaf moest zijn. Ze zijn allebei zo jong en ik zou er alles voor doen om ze te helpen.

Ik laat mevrouw Williams en Timothy achter me met de Hulk in mijn hand. Ik volg Harry en de rest van mijn vrienden naar de uitgang van de kerk. Het voelde goed om te doen. Het is een fijn gevoel als je weet dat je iemands dag beter hebt gemaakt. Ik kijk naar Harry en ik vraag me af of hij weet dat hij mijn leven een stuk beter heeft gemaakt.

Nieuw hoofstuk! Bedankt voor alle reads en stemmen! Op ons account staan nog andere Larry-boeken die je kunt lezen! Vergeet niet te stemmen en ons te volgen!

Loveyou

x Iworkinabakery