Pride // Larry Stylinson DUTCH

23. // Verbergen voor de werkelijkheid

POV Louis William Tomlinson

'Lou, je moet stoppen met roken.'

'Bemoei je niet met me, Z,' roep ik naar Zayn. Ik adem opnieuw rook uit. Ik heb dit gevoel voor een lange tijd gemist.

'Ik ben serieus. Wat is er gebeurd? Waarom doe je dit opnieuw?

Ik weet niet wat het is. Misschien is het de stress, omdat ik zo weinig geld heb. Misschien is het de stress, omdat ik voor mijn vriendin moet zorgen. Het kan van alles zijn, maar er blijft maar één naam rond spoken in mijn hoofd. Ik begon met roken toen Harry en ik in onze 'break' zaten. Misschien heeft hij er iets mee te maken.

'Ik weet het niet,' geef ik toe met een zucht. 'Het is alles. Ik ben gestrest. Ik had iets nodig en dit is de enige manier om mezelf bij elkaar te houden.'

'Weet Harry dat je rookt? Ik bedoel we zijn er bijna. Ik wil niet dat hij verrast is als we straks binnen komen lopen en hij opeens een rook lucht ruikt,' antwoordt Zayn. Er is geen lach op zijn gezicht.

Ik negeer zijn vraag. 'Hoe is het met het stoppen? Het helpt je waarschijnlijk niet nu ik weer ben begonnen...'

'Zo slecht gaat het niet,' zegt Zayn. 'Soms wil ik het heel graag, maar Liam en ik hebben een manier bedacht. Wanneer ik weer wil beginnen, bel ik hem. Met hem praten is veel beter.'

Ik ben niet verrast om dat te horen. 'Dat is goed om te horen. Ik ben trots op je.'

'Nu is het jouw beurt om te stoppen.'

'Nee.'

'Voor Harry?'

'Houd je mond, Zayn!'

Ik doe mijn sigaret uit voordat Zayn en ik bij zijn appartement zijn. Het is opnieuw een groepsdiner. Ik heb Eleanor niet meegenomen, omdat ik daar geen zin in had. We hebben de laatste tijd best vaak afgesproken en ik probeer te voorkomen dat ik met haar over Harry moet praten.

Zayn en ik lopen het appartement in als we zien dat de deur niet op slot zit. Harry doet dat wanneer hij weet dat we komen. Ik heb tegen hem verteld dat dat me zorgen maakt, maar hij luistert niet naar me. We worden gelijk gegroet door gegil van blijdschap. We geven elkaar allemaal een knuffel. Liam neemt Zayn in een knuffel en ik zie dat hij wat fluistert in het oor van Zayn. Zayn bloost.

Hij is er niet wanneer ik binnen kom lopen. Nadat ik hallo heb gezegd tegen Niall en Liam vraag ik het.

'Waar is Harry?'

Ze kijken elkaar ongemakkelijk aan.

'Hij is in zijn kamer. Hij heeft pizza besteld.'

Als ik hoor dat hij pizza heeft besteld, raak ik bezorgd. Harry kookt altijd. Hij zeurt elke keer tegen mij dat ik naar hem moet komen, omdat hij heeft gekookt. Hij houdt van zelfgemaakte dingen. Het gaat echt niet goed met hem als hij iets besteld. 

'Harry?' Ik klop op de deur. Er komt geen antwoord. 'Hazza?'

'Kom binnen, Lou,' zegt Harry. Ik kan zijn stem bijna niet horen. Het klinkt alsof hij moeite heeft met het uitspreken.

Ik ben bang om naar binnen te gaan. Ik heb Harry niet in een slechte bui gezien. Ik heb hem toen alleen verdrietig aan de telefoon gehoord. Ik zei tegen hem dat ik er altijd voor hem ben als hij het nodig heeft. Maar hij heeft niks gezegd. Harry doet alsof hij oke is, maar dat is hij niet. Ik weet niet wat ik moet doen als ik hem zo verdrietig zie. Hij moest juist de sterke zijn. Hij is de persoon die me een stevige knuffel geeft als ik het leven niet meer zie zitten.

Nu is het mijn beurt.

Wanneer ik naar binnen loop, kan ik hem niet gelijk zien. Wanneer ik een grote bobbel onder de dekens zie weet ik dat het hem is. Het is 6 uur en hij zou niet horen te slapen. Ik zou naar hem toe kunnen lopen en zachtjes tegen hem gaan praten, maar ik weet dat hij iets nodig heeft wat hem blijer maakt.

Ik ren een stukje en dan plof ik boven op hem. Ik hoor een oomph voordat een gekrulde jongen boven de dekens tevoorschijn komt. Zijn ogen zijn emotieloos als hij die van mij aankijkt. Ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen als hij me ziet. Ik rol van zijn lichaam af en dan ga ik naast hem liggen. Ik geef hem een lach ook al ga ik diep van binnen dood om hem zo te zien. 

'Hey, Haz. Ben je oké?'

Harry knikt. 'Ik voel me gewoon niet zo goed.' 'Ik kan gewoon niet meer uit bed komen. Ik ben in slaap gevallen na mijn werk en ik wil niet meer weg' antwoordt Harry. 

'Waarom wil je je bed niet uit?' vraag ik aardig. Ik luister naar zijn antwoord. Hij moet weten dat er iemand naar hem luistert.

'De wereld is niet hoe ik wil dat het is. Ik vind de wereld niet leuk,' mompelt hij, maar ik versta wat hij zegt.

'Vind je de wereld leuker in je bed?' vraag ik hem. Ik doe mijn best om hem te begrijpen. 

'Yeah.'

'Was het beter toen ik hier niet was. Ik kan weggaan en je alleen laten in je kleine wereld,' zeg ik. Ik ga rechtop zitten en daarna klim ik uit het bed. Als hij alleen wilt zijn, vind ik dat oké.

'Nee. Blijf.'

Zijn hand heeft mijn arm vast waardoor ik niet weg kan gaan. Ik lig in bed naast hem.

'Wil je dat ik hier blijf zoals dit?'

'Wat vind je van dit. Ik stuur Niall, Zayn en Liam ergens anders naar toe waar ze de pizza's kunnen eten. Ik ga voor ons een maaltijd koken. We kunnen het hier opeten en praten,' vertel ik.

'Je kan niet koken, Lou,' zegt Harry met een kleine lach.

'Ik leer van je, Hazza. Ik denk dat ik zelf een maaltijd kan maken.'

'Het spijt me dat ik zo ben, Boo Bear,' zegt Harry. Hij kijkt weg van me door schaamte. 'Het klinkt waarschijnlijk stom.'

'Je bent niet stom. Je bent een mens. Jij hebt mij ook heel vaak geholpen,' vertel ik hem. 'Nu moet ik jou helpen.'

Sorry het is veel te lang geleden. Het spijt me. Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen voor nog meer Larry boeken.

Loveyou

x Iworkinabakery