Pride // Larry Stylinson DUTCH

41. // Adem

POV Louis William Tomlinson

'Je hoeft ze niet alles te vertellen, babe.' Harry legt zijn hand op mijn bovenbeen als we in de auto zitten. Mijn hart maakt een sprongetje door de bijnaam die hij heeft gebruikt. 'We zijn pas sinds gisteravond bij elkaar.'

'Ik heb het gevoel alsof we al veel langer samen zijn,' antwoord ik met een lach. 'Zayn verdient het om het te weten en als Zayn het weet, weet Liam het ook. Ik zal het Niall later vertellen deze week. We gingen naar zijn restaurant om de decoratie te bekijken toch?'

'Ik kan je daar brengen voor de lunch aangezien je nog steeds wat schilderijen moet maken voor de geheime man. De keuken is al klaar en draait ook al, dus je kan daar lunchen. Niall hoeft alleen de laatste dingen nog af te maken.' Harry kijkt bezorgd naar me. 'Je hoeft alleen uit de kast te komen als je dat wilt. Ik wil je niet forceren, maar Zayn zou het leuk vinden als je eerlijk tegen hem bent.'

Ik knik. 'Ik kan het. Niet door jou, maar hij verdient het om het te weten.'

Harry geeft me een lach terwijl hij de auto parkeert voor het appartement van Zayn en Liam. Ik vind het naar dat ik ze niet meer samen hebben gezien nadat ze samen zijn gaan wonen. Maar helaas gebeurde dat precies op het moment van de brand.

Wat ik niet verwachtte was dat een hond me zou aanvallen op het moment dat ik het appartement binnen loop.

'Nou, hallo daar grote jongen!' Mijn stem verandert gelijk in een stem die ik gebruik wanneer ik tegen baby's praat. Ik val op de grond en de puppy stapt over mijn benen om mijn gezicht te likken. Ik laat een lach horen als de hond op mijn schoot gaat liggen. Ik aai over zijn hoofd voordat ik eindelijk naar boven kijk om Zayn, Liam en Harry naar mij te zien kijken.

'Hé houd de hond niet alleen voor jezelf,' zegt Harry lachend als hij naast me gaat zitten. 'Hallo, hondje.'

'Watson,' zegt Liam als de hond Harry's gezicht likt. 'Zijn naam is Watson en hij is een Great dane puppy.'

'Jij wordt een grote jongen! Oh ja dat word jij! Ja, dat word je!' zegt Harry in een baby-stemmetje terwijl hij de oren van Watson aait. Watson's staart raakt de muur naast hem steeds opnieuw terwijl Harry tegen de hond praat. Het lijkt erop alsof Watson de stem van ons houdt als we tegen hem praten.

Ik kijk naar Harry en ik houd ervan hoe hij naar de hond kijkt. De enige emotie die je op zijn gezicht ziet is liefde. Het is hetzelfde gezicht als toen hij naar Olivia keek op de bruiloft. Ik vraag me af of wij ook ooit een hond krijgen en of Harry dan ook zo verliefd kijkt. Soms kijkt hij zo naar mij en dat is het beste gevoel ooit.

Ik ga opstaan en ik neem Zayn in mijn armen. Ik heb door dat we elkaar steeds vaker een knuffel geven na de brand, maar niemand van ons zegt daar wat over. We zijn elkaar elke dag op het werk, maar we praten niet over onszelf of onze gevoelens. Meestal halen we grapjes uit of praten we over herkenbare dingen. We zeggen beide niet dat we elkaar vaker een knuffel geven door de bijna dood ervaring.

'Hoe gaat het?' vraagt Zayn bezorgd. 'Is alles nog steeds oké?'

Ik glimlach. 'Perfect. Hoe is het om samen te wonen met Liam?'

'Hij doet nog steeds alles in het huis,' fluistert Zayn in mijn oor zodat Liam het niet hoort. 'Hij wordt nog steeds niet ziek van me. Ik snap het niet.'

Ik geef Zayn een glimlach. Het is goed dat we beide oké zijn. Ik draai me om naar Liam en ik geef hem een korte knuffel. Liam en ik hebben zeker een betere band gekregen nu hij en Zayn samen zijn. Harry en ik lopen naar de bank met Watson achter ons aan. Als we gaan zitten op de bank gaat hij over ons heel liggen. Liam gaat op een grote stoel zitten met Zayn naast hem. Liam slaat zijn armen om Zayn's kleine lichaam.

'Ik ga je hond stelen,' zegt Harry tegen het schattige stel terwijl hij de hond nog steeds aait.

'We hebben hem gisteren gekregen en ik houd nu al zo veel van hem,' zegt Zayn. 'Hij moet nog steeds dingen leren, maar het gaat heel goed. Hij vindt het ook leuk om met ons te slapen. Hij ligt tussen ons in en dan snurkt hij een beetje.'

Onze gesprek gaat makkelijk van het ene onderwerp naar de andere. Ik voel een naar gevoel in mijn buik als ik nadenk over wat ik zo moet zeggen. Ik wil het niet meer verbergen. Een deel van mijn wilt het nog steeds verbergen. Dat is een deel van mij waarvan ik hoopte dat het niet meer zou bestaan.

'Ik kan niet geloven dat Nialler zijn eigen restaurant geopent heeft,' zegt Liam. 'Hij kan niet koken, maar het wordt steeds beter. Hij weet nu eindelijk dat water niet kan verbranden.'

'Ik moet hem een keer uitnodigen en hem een paar simpele gerechten leren,' zegt Harry. Zijn hand ligt op Watson lichaam terwijl hij slaapt. 'Hij is zo druk bezig met zijn restaurant dat hij het vandaag niet kon maken.'

'Het is oké met alleen ons vieren,' zeg ik.

Harry en Liam beginnen verhalen te vertellen over toe Niall nog op school zat. Elk verhaal is raar en bizar. Deze jongens hadden zeker lol op school en Zayn en ik vertellen onze verhalen van onze school.

'Louis was een keer zo dronken dat hij in een club 'Single ladies' ging zingen op de bar,' zegt Zayn. Hij legt zijn hand op zijn buik van het harde lachen. Harry kijkt naar me en hij kan zijn lach niet meer inhouden. We liggen allemaal helemaal plat.

'Waarom stopte je me niet?' vraag ik. De pijn in mijn buik wordt steeds erger en mijn ademhaling wordt moeilijker. Ik probeer mezelf kalmer te krijgen zodat mijn ademhaling rustiger word. Mijn longen doen pijn. Harry kijkt me aan en ik kan het aan zijn gezich zien dat hij nu eindelijk realiseert dat ik moeite heb met ademhalen.

'Jongens, wordt rustig,' waarschuwt Harry als hij me rustiger naar hem toe trekt. 'Louis kan niet ademhalen. Het is een effect van de rook die in zijn longen terecht zijn gekomen.'

Harry leunt zijn hand op mijn schouder als hij me in mijn ogen aankijkt. Dit is een paar keer gebeurd na de brand en Harry weet dat hij me rustig krijgt door zijn voorhoofd tegen de mijne aan te leunen. Als onze voorhoofden tegen elkaar aanleggen sluiten we onze ogen. Hij pakt mijn hand en legt deze op zijn borst. Ik voel zijn ademhaling en ik probeer het te volgen. Na een paar seconden voel ik de pijn afnemen.

Ik doe mijn ogen open en ik geef hem een zachte glimlach. 'Dankje. Bedankt voor dat.'

Harry en ik trekken terug als ik naar Liam en Zayn kijk. Ze kijken ons raar aan.

'Wil je ons iets vertellen, Lou?' vraagt Zayn. Zijn zachte stem klinkt hard in zijn appartement. Het enige wat je nog meer hoort is Watson's gesnurk.

Ik voel mijn ademhaling weer opnieuw versnellen. Dit is het. Dit is moment dat ik uit mijn kast moet komen voor mijn beste vriend en zijn vriendje, maar ik kan het niet. Ik kan het gewoon niet.

'Niks. Ik heb niks om je te vertellen,' antwoord ik met een lach.

Nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen!

Loveyou

x Iworkinabakery