Pride // Larry Stylinson DUTCH

29. // Stop jou

POV Louis WIlliam Tomlinson

Harry en ik zijn terug naar mijn plek. Liam en Zayn hadden beloofd dat ze Niall naar bed zouden brengen. Ik denk dat ze vanacht samen zullen zijn en ze vroegen niks toen ze mij en Harry samen bij mijn huis afzetten. Ze wilden ons waarschijnlijk samen zien. Ik weet niet waar het tussen ons omgaat. Elke keer denk ik weer terug aan wat me geleerd is. Ik zou niet niet mogen willen, maar ik weet dat we erover moeten praten.

We liggen samen in bed. De radio speelt zachtjes terwijl ik met mijn hoofd op zijn borst lig. Zijn handen bewegen in mijn haren. Twee cowboy laarsjes en twee cowboy hoeden liggen naast elkaar op de grond. 

'Wat hebben we gedaan, Harry?' mompel ik, maar ik weet dat hij me kan horen.

'Je hebt een vriendin, maar dat maakt het niet dat ik je niet wil zoenen. Dit is waarschijnlijk een hele moeilijke vraag, maar wie kies je eerder. Mij of Eleanor?' 

Ik hoef niet na te denken voordat ik antwoord. 'Ik zou jou kiezen, Harry. Ik zou altijd jou kiezen.'

Harry gaat rechtop zitten. Mijn hoofd verschuift naar zijn schoot, maar ik ga niet rechtop zitten. Hij kijkt naar me.

'Wacht wat? Maar wie zou je kiezen op een romantische manier?' vraagt Harry. Zijn wenkbrauwen zijn gefronst. 

Ik grom van frustratie. 'Ik zou jou kiezen, Harry. En ik haat mezelf voor dat. Ik zou je niet mogen willen. Ik heb geleerd om jou niet te willen. Ik zou je nooit mogen willen, maar nu we samen zijn in dit bed wil ik je. Ik wilde dat ik wist hoe ik je kon stoppen.'

Het is even stil. Ik sluit mijn ogen. Ik zou willen dat dit weg kon gaan. Ik zou willen dat Harry nooit in mijn leven kwam. Hij heeft te veel gedaan. Hij heeft kleur en blijdschap in mijn leven gebracht.

'Wat bedoel je met ik heb geleerd om jou niet te willen? Lou, wat betekent dat?' vraagt Harry gelijk. Zijn stem is niet rustig. Ik denk dat hij het wel weet, maar hij heeft zekerheid nodig.

Ik ga rechtop zitten. Ik ga weg van Harry. Ik ga aan de zijkant van mijn bed zitten met mijn rug naar de muur. Mijn voeten gaan over Harry heen. Ik voel Harry's ogen op me branden maar ik kijk niet terug. Ik weet wat hij denkt, maar ze hebben me geleerd om daar niet over te praten. Harry heeft alles wat ik heb geleerd verandert.

'Louis, praat tegen me. Je maakt me bang.'

Ik kijk op wanneer ik het matras hoor kraken. Harry is naast me. We zitten naast elkaar. Hij pakt mijn hand vast. Ik kan horen hoe hard mijn hart heen en weer gaat, maar nu ik weet dat hij mijn hand vasthoudt maakt het het wel wat beter. 

Ik moet hem iets vertellen. Ik kan het niet meer. Hij verdient het om het te weten. 

'Ik heb dit verhaal nog nooit aan iemand verteld,' begin ik nerveus. 'Ik kwam uit de kast voor mijn ouders toen ik 14 was.'

'Hoe reageerden ze?'

'Ik herinner me nog steeds de vaas die mijn vader gooide. Ik duikte weg. Het was de favoriete vaas van mijn moeder. Ik herinner me het gegil. Ik moest het ze gewoon vertellen. Ik kan het niet meer in me houden. Mijn moeder vroeg me altijd naar mijn vriendinnetjes. Elke keer wanneer ze dat vroeg wilde ik de waarheid vertellen. Dus ik kwam uit de kast en de volgende dag was ik tegen de dominee aan het praten.'

'Lou, je hoeft niet het hele verhaal te vertellen,' zegt Harry. Hij kijkt naar me en ik ziet dat zijn ogen nat zijn.

'Alsjeblieft laat me. Ik heb het Zayn niet eens verteld. Ik moet je het nu gewoon vertellen. Alsjeblieft.' Harry knikt. 'De dominee genaamd vader John. Ik geloofde in God. Dat doe ik nog steeds. Ik wist dat de kerk tegen homo's was, maar ik wist dat het zo erg was. Mensen werden uit ons smalle dorpje gegooid puur alleen omdat ze van iemand hielden. Mijn ouders wilden niet dat ik weg moest dus ze brachten me naar therapie.'

'Zoals de therapie waar ik heen ga?' vraagt Harry aardig, maar hij weet dat dat niet hetzelfde is.

'Therapie voor praten,' leg ik uit. 'Het is niet meer dan dat. Ze zorgde ervoor dat ik me ging schamen voor wie ik was. Ik stopte met school en ik daarna ben gelijk weg gegaan. Ik wilde weg. En toen ontmoette ik jou. Jij liet alles zien wat hun juist probeerden te verbergen.'

Harry staat op en ademt moeilijk. Hij begint heen en weer te lopen in de kleine ruimte. Ik geef hem een moment voordat hij weer opnieuw gaat zitten. Er worden geen woorden gezegd wanneer hij mij in zijn armen neemt. Ik houd mijn tranen binnen, maar Harry doet dat niet. De tranen stromen over zijn wangen zodra hij denkt aan mijn jeugd en alle dingen die ik heb meegemaakt.

'Het is niet slecht om gay te zijn,' zegt Harry terwijl hij me aankijkt.

'Ik probeer zo hard om mezelf dat te vertellen, maar ik voel me zo schamend. Ik voel me vies.'

Ik kijk naar mijn handen. Ik scrubde mezelf zo hard onder de douche om mezelf schoon te krijgen. Ik dacht dat dat me opnieuw schoon maakte. Ik deed zoveel dingen om mezelf weer schoon te maken.

'Wat was je gele verf?'

'Wat?'

'Je zei dat van Gogh gele verf at omdat hij dan blijer zou zijn. Wat deed jij zodat je jezelf niet vies voelde?' vraagt Harry.

'Ik ging uit met meisjes.'

'Dus Eleanor is ervoor om te verbergen dat je gay bent?'

Ik neem een moment voordat ik het hem vertel. 'Niet echt. Ze was een deel van mijn therapie op school. Ze is terug in mijn leven en ze probeert me opnieuw 'schoon' te maken.'

'Wat? Hebben ze jullie gedwongen om samen te zijn? Oh my gosh, Lou. Ik dacht dat je haar leuk vond, maar ze wist het,' zegt Harry. Er rollen nog meer tranen over zijn wangen. 'Oh my gosh, ze wist het. Ze wist dat je gay was. Wanneer je een maand weg was en je uiteindelijk terug kwam met Eleanor was omdat je jezelf 'schoon' wilde maken. Je wilde jezelf niet gay maken. Zijn probeerde jou niet gay te maken.'

Harry komt achter alles te weten zonder dat ik iets hoef te zeggen. Hij weet dat Eleanor een groot deel van dit is. Hij weet alles. Ik ga op zijn schoot zitten met mijn hoofd naar hem toe. 

'Shhhh, Harry. We gaan dit oplossen.'

'Hoe? Wat gaan we doen?'

'Dat beslissen we morgen. Kunnen we nu slapen? Het is drie uur in de morgen en waarschijnlijk ben je moe,' zeg ik met een kleine lach.

'Yeah natuurlijk.'

'Een laatste ding,' zeg ik. 'Herinner je je nog toen je zijn dat jij mij nodig had en ik jou alleen wilde. Je hebt het fout. Ik heb jou ook nodig.'

Harry geeft geen antwoord met woorden. Zijn lippen vinden de mijne. We weten van elkaar hoe erg we elkaar nodig hebben. Harry's handen bewegen zich onder mijn shirt. Harry draait ons om zodat ik met mijn rug op het bed lig. Hij hangt over me en zijn lippen gaan naar mijn nek. Ik vind het moeilijk om adem te halen als hij een zuigzoen zet.

'Ik weet dat we officieel nog niet samen zijn, maar ik wil dat iedereen weet dat je van mij bent,' fluister Harry in mijn oor. 'Ik denk dat we naar bed moeten gaan voordat ik te ver ga. Ik vind het fijn hoe we nu zijn, Lou. Ik wil niet te snel gaan.'

'Oké, Hazz,' antwoord ik.

Ik weet niet precies wat ik doe, maar het voelt goed. Om bij hem te zijn voelt goed. We kleden ons beide uit en daarna ga ik op zijn blote borst liggen. Het enige wat ik hoor is zijn ademhaling.

'Alsjeblieft verlaat me niet, Lou,' fluister Harry in het donker. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. 'Ik wil dat ik wakker word en dat je weg bent. Ik wil jou. Ik heb je nodig. Alsjeblieft ren niet opnieuw voor me weg.'

'Oké. Ik zou nooit wegrennen. Ik zou nooit meer voor je wegrennen, Harry,' beloof ik en ik meen het. Ik weet zeker dat ik niet weg ga deze keer. Iets in mij wist dat ik niet 'schoon' gemaakt wilde worden, maar Harry nodig had. 

Harry voelt als mijn thuis.

Nieuw hoofdstukkie! Als er vandaag 15 of meer stemmen zijn zet ik er vanavond nog een hoofdstuk op. Dus stemmen!

Loveyou

x Iworkinabakery