Pride // Larry Stylinson DUTCH

12. // Beloofd

POV Louis William Tomlinson

Het is een kortsachtige nacht wanneer ik eindelijk in slaap val. Ik zit tussen. Ik ben half wakker en half aan het dromen. 

Wanneer ik meer wakker ben dan aan het dromen zie ik Harry in een stoel zitten aan de zijkant van mijn bed. Ik kijk naar hem, maar elke keer als ik dat doe is hij nog steeds wakker. Ik probeer hem te vertellen dat hij moet gaan slapen. Hij laat me nooit praten. Hij checkt mijn temperatuur en hij doet mijn haar naar achter totdat ik een onrustige slaap val.

Ik droom elke keer wanneer ik mijn bewustzijn verlies. Ik droom over de 2 zoenen die ik had met een jongen met groene ogen. Het is een terugblik op een geweldige herinnering. Ik herinner me hoe ik zijn hand vasthield wanneer de regenboogvlag achter ons aan waaide. Ik herinner zijn lippen op de mijne. Ik herinner me dat ik op het bed viel met hem op mij en het gevoel dat ik hem wilde. Ik wil elk part van hem wanneer we samen zijn. 

Ik heb deze leuke herinneringen die ik eigenlijk moet vergeten, maar ik heb ook herinneringen die nog veel beter in mijn geheugen zitten. 

Ik herinner me het geschreeuw wanneer ik het mijn ouders vertelde. Ik herinner me het glas breken wanneer mijn vader een vaas naar mijn hoofd gooide. Hij is nooit zo gewelddadig geweest als dat, maar ik ben blij dat ik dook. Ik herinner me dat mijn moeder aan me aan het trekken was. Ze was me aan het smeken dat ik tegen haar moest zeggen dat het een leugen was.

Maar het was geen leugen. Ik kon het niet meer verbergen.

In mijn dromen ben ik terug in therapie. De zoete dromen van Harry worden zuur wanneer het verleden weer terug komt. Ik word wakker met een raar gevoel, boos en verdrietig. Harry is er altijd om ervoor te zorgen dat ik weer terug in slaap val. 

Ik zou liever met hem opblijven dan terug gaan naar mijn nachtmerries, maar zoals normaal doe ik wat mensen me zeggen om te doen.

***

'Lou. Lou, wordt wakker. Boo Bear.'

Ik open mijn ogen. De zon is helder, maar dat stopt me niet. 'Boo Bear?'

'Ik probeerde het uit. Het past bij hoe knuffelachtig je bent.'

Ik besef me nu dat ik Harry soort van aan het knuffelen ben. Zijn lange haren zitten aan een kant. Hij ziet er moe uit, maar hij probeert het te verbergen. Hij laat een lach horen waardoor ik ga trillen aangezien ik boven op hem lig. Onze lichamen liggen dicht op elkaar. Ik duw mezelf weg wanneer ik voel dat ik bloos.

'Sorry voor dat. Vraag Zayn. Ik word knuffelig in mijn slaap. Heb je wel geslapen deze nacht?' vraag ik. Ik herinner me dat hij heel vaak wakker was. Ik hoopte dat hij had geslapen.

'Een beetje. Je griep stopte om ongeveer 3 uur in de ochtend, dus toen ben ik bij je gaan liggen. Ik sliep een beetje toen je je beter voelde. Ik bleef hier voor het geval dat er iets fout zou gaan,' zegt Harry. Hij probeert zijn gapen te verbergen, maar het werkt niet.

Een schuldgevoel neemt mijn gedachte over. Ik moest hem niet op me laten letten. Ik moest het doen zoals ik altijd doe wanneer ik ziek ben. Ik voel me beter dan de vorige dag, maar niet 100% beter. Dit was niet iets wat ik niet alleen kon handelen.

'Je zou niet op me gelet moeten hebben, Harry. Ik kan het zelf aan,' zeg ik zachtjes. Ik komt er meer uit als fluisteren.

'Boo Bear, het is oké. Je was ziek. Iedereen verdient iemand die op hem let wanneer hij ziek is. Deden jouw ouders dat niet wanneer je ziek was?' vraagt hij. Hij vraagt deze vraag om dat er natuurlijk een duidelijk antwoord is, maar die is er niet. Niet voor mij.

'Yeah,' lieg ik. 'Welke ouders zouden niet op hun kind passen.'

Ik krijg een raar gezicht van Harry, maar hij geloofd me. We vallen in een ongemakkelijke stilte. We liggen in bed, naast elkaar me onze hoofden op de kussens. Het enige wat ik hoor is onze ademhaling. 

'Wat gaan we doen, Lou?' vraagt Harry na een tijdje met een zucht.

'Wat bedoel je?'

Harry draait zijn gezicht naar mij. 'We hebben gezoend. Het was geen ongelukje. Ik was vol met passie-'

'En het was nog steeds een ongeluk,' zeg ik met moeite. 'Kijk, ik vind je leuk, Hazza. Dat doe ik echt maar niet zoals dat. Ik heb gewoon... tijd nodig. Ik wil dit fixen.'

'Wat fixen?' Harry is helemaal recht gaan zitten en hij kijkt naar beneden naar me. Het is moeilijk om te reageren wanneer hij zo naar me kijkt. 

'Ik wil alles fixen. Geef me gewoon een maand,' antwoord ik. 'Dat is niet te lang, toch? We zullen elkaar een maand niet zien. Over een maand kom je naar de studio en dan kunnen we zijn zoals allerbeste vrienden. Nou, na Zayn dan. Ik heb gewoon wat tijd nodig. Gewoon een maand.'

Ik houd niet van de pijn in Harry's ogen. De normale blijdschap is helemaal weg. Ik wil zijn zachte lippen zoende en hem vertellen dat alles goed komt, maar dat kan niet. We zullen elkaar opnieuw zien over een maand. Ik wil nooit meer aan deze gedachtes denken.

'Dus de zoen was gewoon een ongelukje en we kunnen alleen vrienden blijven?' vraagt Harry zachtjes. 

Ik slik. 'Uh yeah. Ik ben hetero en het spijt me dat het leek alsof ik je een kans gaf. Het was een slechte beweging van mij. Het is allemaal mijn fout, Harry.'

Hij speelt met zijn vingers over zijn benen. Hij kijkt niet eens naar me. Ik voel me verschrikkelijk om hem zo te laten voelen, maar dit is ook niet mijn normale manier om dit te doen. 

'Ik duw mensen weg, Hazz.' Harry kijkt op en zijn ogen ontmoeten die van mij wanneer hij zijn nickname hoort. 'Het is de manier waarop ik het doe, maar dit is niet zoals dat. Ik duw je weg, maar we komen weer terug naar elkaar.'

'Beloof je dat?' vraagt Harry. Hij houdt zijn pink omhoog. 

'Dat beloof ik.'

Nieuw hoofdstuk! Scholen zijn weer begonnen jongens. Yeahh! Not! Kijk ook ff op ons acc voor andere boeken.

Loveyou

x Iworkinabakery