Pride // Larry Stylinson DUTCH

27. // Was een friend

POV Louis William Tomlinson

Ik kan de muziek niet eens een naam geven. Er is een dj die een melodie heeft gemaakt. Het enige wat ik hoor is een beat. De woorden hoor je bijna niet. Alleen als er mensen zijn die de tekst mee zingen. De danssvloer is krap als Harry me mee heeft genomen naar het midden. Het ziet er grappig uit. Een cheerleader die tegen een ridder aan schuurt, maar het lijkt niemand uit te maken. 

Ik ga op mijn tenen staan om iets in het hoor van Harry te zeggen. 'Wat als we gezien worden?'

Harry lacht voordat hij naar voren leunt om in mijn oor te praten. 'Wat maakt het uit? Leef gewoon, Lou.'

Ik denk dat het de grijns op Harry's gezicht is die me laat bewegen. Harry en ik bewegen onze lichamen op het ritme van de muziek in de grote groep mensen. We gaan los op de muziek, maar ik kan me niet helemaal laten gaan. Ik ben er van bewust dat Harry's lichaam tegen die van mij beweegt. Er is geen ruimte tussen ons. Onze armen zijn in de lucht, maar soms op onze lichamen. Harry's handen zijn op mijn heupen. Mijn handen zijn op zijn schouders. Onze ogen verlaten elkaar niet. Ik dacht dat we niet nog dichter op elkaar konden staan, maar Harry duwt me naar hem toe . We bewegen als één.

'Wat zijn we aan het doen?' vraag ik aan hem. Ik vind het moeilijk om te praten wanneer ik bijna niet kan ademen naast hem.

'Jou verleiden,' antwoordt Harry. Zijn adem in mijn nek geeft me kippenvel en mijn benen worden zwak. Ik houd hem stevig vast.

'Het werkt,' mompel ik en ik hoop dat Harry het niet hoort.

Er komen allemaal verschillende liedjes langs. De Dj mixt alle liedjes samen waardoor het moeilijk wordt om te vertellen op hoeveel liedjes we al gedanst hebben. Ik word gek van zijn aanraking en op dit moment maakt niks anders me nog uit. Het enige wat ik kan voelen is zijn ogen op mij, zijn handen op mijn heupen en zijn lichaam tegen die van mij. Niemand kijkt raar naar ons. Als ze ons zouden zien denken ze waarschijnlijk dat we de twee jongens zijn van Brokeback Mountain.

Maar ik ben niet gay.

Maar als ik kijk naar Harry wil ik hem zoenen. Ik wil dat zijn lichaam me tegen de muur aan duwt. Ik wil mijn vingers door zijn handen halen en de realiteit vergeten. Ik wil onder Harry liggen met zijn lippen op mijn lichaam.

Ik zou dit eigenlijk niet mogen denken.

'Je maakt het heel moeilijk om je niet te zoenen,' fluister Harry in mijn oor. Hij bijt op zijn lip. Het maakt hem onweerstaanbaar. 'Ik wilde dat je geen vriendin had.'

'Het is niet mijn schuld als het een dronken fout is,' fluister ik terwijl we allebei weten dat het dan geen dronken fout zou zijn. We hebben allebei geen slok gehad. Mijn mond gaat naar zijn mond en ik voel hem huiveren.

'Lou, stop met me te plagen,' zegt Harry. 'Laat me het doen of verlaat deze dansvloer en laat me hier alleen achter.'

Ik wilde dat ik zo dapper was om nu weg te lopen. Ik wilde dat ik weg kon lopen van deze mooie groene ogen. Ik wilde dat ik hem uit mijn leven kon krijgen, maar dat kan ik niet. Elke gedachte gaat om hem. Elke droom gaat over hem. Harry heeft me te pakken.

'Ik kan je niet verlaten, Harry,' antwoord ik. 

'Kiss me, you fool,' zegt Harry en dat is alles wat ik nodig heb.

Het is een wanhopige zoen. Mijn handen gaan van zijn schouders naar zijn haar. Mijn knieën zijn zwak maar de drukke menigte zorgt ervoor dat ik wel kan blijven staan. Ik draai mijn hoofd en ik voel dat mijn hoed afvalt. Ik had het bijna niet door. Het enige wat ik voel zijn Harry's handen die zich bewegen onder mijn shirt. Ik voel zijn handen op mijn warme huid. Zijn lippen op de mijne voelen als de eerste keer roken nadat ik gestopt was. Het voelt fijn om dit te doen ook al weet ik dat het fout is.

Ik ben degene die terug trekt. Ik leun mijn voorhoofd tegen de zijne. Ik ben bang om mijn ogen te openen. Als ik mijn ogen open zou doen word ik weer herinnert aan iets wat ik niet zou moeten doen.

'Open je ogen, Lou.'

Ik schud mijn hoofd langzaam. 'Als ik mijn ogen open doe zie ik iets wat ik niet mag doen.'

'Dronken fout toch?' herinnert Harry me. Ik open mijn ogen. Ik zie zijn groene ogen weer. Ze laten me denken aan de lente. 

'Dronken fout,' zeg ik. Mijn ogen verlaten die van mij en ze staren naar zijn lippen. 'Nog een fout.'

De zoen ik langzamer. We laten de emoties zien waarvan we te bang waren om te vertellen. Het laat zien wat hij voor me voelt. 

We gaan verder met dansen. Af en toe geven we elkaar een klein kusje en we hebben niet door dat het feestje langzaam aan zijn einde komt. De muziek verandert naar rustige muziek. Harry's handen verlaten mijn lichaam niet als hij me dichter tegen hem aan drukt. Ik rust mijn hoofd tegen zijn borst. Iedereen houdt zijn geliefde stevig vast. Ik had niet door dat het feestje rustiger werd. Ik was alleen bezig met Harry's aanrakingen en lippen.

'Wat hebben we gedaan, Hazz?' fluister ik zachtjes. Ik hoor de pijn in mijn stem. We zijn over de grens gegaan.

'Het was niet mijn bedoeling om je te dwingen, Lou. Het spijt me,' antwoordt Harry. 'Ik zou je vriend moeten zijn. Ik had je nodig. Ik wilde alles van je. Het spijt me.'

Ik haal mijn hoofd van zijn borst af om hem aan te kijken. 'Het was niet jouw fout. Ik wilde jou ook.'

'Dat is het verschil tussen ons, Boo Bear. Jij wilt mij, maar ik heb jou nodig.'

Hij weet niet hoe moeilijk het is om te functioneren wanneer hij er niet is. Hij weet niet hoe vaak ik zijn lippen wil zoenen. Hij weet het niet. Ik wil hem vertellen dat ik hem ook nodig heb, maar ik laat hem alleen achter met zijn gedachtes. Ik leg mijn hoofd opnieuw tegen zijn borst. Ik voel zijn hart kloppen wanneer het liedje van Bob Dylan begint.

He was a friend of mine

He was a friend of mine

Every time I hear his name

Lord I just can't stop from cryin'

'Cause he was a friend of mine

Alweer een hoofdstuk. Hopelijk vinden je het leuk. Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen voor alle meldingen. 

Loveyou

x Iworkinabakery