POV Louis William Tomlinson
Ik raak het eten wat Zayn me heeft gebracht niet aan. Ik moet tien schilderijen maken voor de man. De lijst die hij heeft gegeven is raar, maar ik weet wel gelijk wat ik moet gaan maken. Ik weet precies wat hij bedoelt met de woorden die hij heeft opgeschreven.
Schilderijen die gemaakt moeten worden
- Een raam die je uitzicht geeft over een Italiaanse stad
- Een romantische scène bij een kanaal in Italië
- Napels
- Toscane
- Een wijnmakerij
De lijst gaat nog even door. Hij wil waarschijnlijk een Italiaans thema. Hij vertelt van elk schilderij hoe groot het moet zijn en hoeveel hij ervoor betaald. Het is genoeg geld voor mij om even van te leven. De raarste suggestie die er tussen staat is 'eigen keuze'. Wil de man dat ik iets maak waarvan ik denk dat het goed is?
Ik maak de schilderijen met zachte kleuren. Er is veel kleur in de gebouwen, maar de daken zijn gewoon bruin. Het is bijna een verbrande rode kleur. Ik maak de lucht licht blauw waardoor het er echt uitziet.
Ik probeer zo veel mogelijk schilderijen te maken. Ik ben omsingelt met verschillende kleuren. Mijn armen zitten vol met strepen van verf. Ook voel ik een streep op mijn gezicht wanneer ik met de achterkant van mijn hand over mijn wang ga. Het herinnert me aan de nacht toen ik Harry ontmoette bij de Pride Parade. We waren toen omsingelt door allerlei vrolijke kleuren.
Als ik na een tijdje best ver ben gekomen besluit ik te gaan beginnen aan de eigen keuze. Het begint met een uitzicht van een kanaal in de nacht. Een klein bootje vaart onder een stenen brug. Het uitzicht is van iemand die langs het kanaal zit. De sterren in de lucht zien er goed uit, maar het schilderij ziet er alleen uit. Ik besluit een persoon te schilderen die met zijn benen in het water hangt. Ik raak zo verdiept in het schilderij waardoor ik een persoon met bruin krullend haar tekent en met veel tatoeages op de armen.
'Ben ik dat?' vraag iemand achter me. Ik weet wie het is zonder te kijken. Als ik naar het schilderij kijk zie ik dat het niemand anders kon zijn dan hem.
'Ik denk het wel,' antwoord ik. Ik draai rond op mijn stoel. Harry loopt weg van de deuropening. Zijn rode jasje hangt over zijn schouders wanneer hij door de kamer loopt. Ik zet de schilderijen die ik klaar heb op de grond tegen de muur. Harry bekijkt de kunstwerken rustig.
'Ze zijn prachtig, Lou,' zegt Harry met een zachte stem voordat hij naar me toe loopt. Ik draai me om zodat ik naar het schilderij kan kijken die ik net heb gemaakt. Harry slaat zijn armen om me heen. Ik leun tegen hem aan. 'Deze is fantastisch. Voor wat is die?'
'Een geheime gast bestelde al deze schilderijen en één van de opdrachten was mijn eigen keuze, dus ik maakte dit,' antwoord ik. Ik til mijn hoofd op zodat ik hem kan zien.
'Ik houd van het,' antwoordt Harry. Hij kijkt naar me en daarna drukt hij een klein kusje op mijn lippen. Het zou raar moeten voelen om hem op mijn kop te zoenen, maar dat voelt niet zo. Om hem te zoenen voelt nooit raar.
We trekken terug wanneer we de deur open horen gaan. Ik kijk naar de deur en dan zie ik Zayn. Door zijn gezicht te lezen zie ik dat hij de zoen niet heeft gezien. Hij ziet er verrast uit wanneer hij alle schilderijen ziet.
'Hoeveel heb je er af, Lou?' vraagt Zayn. Ik kan nog steeds de verbazing in zijn stem horen.
'Ik heb net mijn vierde af. Ik ga zo verder want ik zie nog een paar dingen die-'
'Louis, we hebben gepraat over dit.'
Ik snap eindelijk wat hij bedoelt. Ik voel schaamte me lichaam over nemen. Ik kijk weg van Zayn.
'Het spijt me, Z. Ik was het vergeten.'
'Wat vergeten?' vraagt Harry niet-begrijpend. 'Waar heeft Zayn het over?'
Harry's wenkbrauwen zijn gefronst, iets wat hij altijd doet wanneer hij iets niet snapt. Ik wil met mijn duim over zijn huid gaan, maar dit is niet het goede moment om dat te doen.
Zayn kijkt naar het bord die nog steeds op de tafel staan, niet aangeraakt. 'Heb je überhaupt wel gegeten?!'
'Iemand vertel me waar het over gaat,' zegt Harry. Hij heeft Zayn nog nooit horen gillen en ik weet dat dat hem nerveus maakt over wat er aan de hand is.
Zayn zucht en hij gaat met zijn hand door zijn donkere haren. 'Wanneer Louis gaat schilderen, sluit hij zichzelf op in deze studio. Hij schildert de hele dag. Hij viel altijd in slaap op de grond, omdat hij niet terug ging naar zijn kamer. Hij zit helemaal in zijn concentratie waardoor hij vergeet te eten. Hij heeft me beloofd om te stoppen met dit.'
'Het gebeurt gewoon,' antwoord ik zachtjes. Ik voel tranen in mijn ogen opkomen. Ik heb teleurgesteld. 'Het spijt me.'
Zayn loopt naar me toe. Harry doet een stap naar achteren wanneer hij door heeft dat dit een moment voor Zayn en ik is. Zayn tilt me op van de stoel en vervolgens trekt hij me in een knuffel. Hij geeft veel knuffels sinds de brand.
'Ik wil gewoon dat je goed voor jezelf zorgt. We maken ons gewoon zorgen om je,' zegt Zayn wanneer hij Harry aankijkt. 'Breng hem naar huis. Zorgt dat hij eet, doucht en gaat slapen. Het begint al laat te worden.'
Harry knikt. Hij maakt een gebaar dat ik naar hem toe moet komen en dat doe ik. Hij legt zijn hand op mijn hand wanneer we beginnen te lopen. Hij leidt me naar zijn auto die buiten staat. We gaan in stilte in de auto zitten.
Nieuw hoofdstuk guys! Ik ben zo freaking excited voor Louis' album. Ik wil het zo graag horen! I love his voice and songs! Vergeet niet te stemmen.
Loveyou
x Iworkinabakery
JE LEEST
Pride // Larry Stylinson DUTCH
FanfictionLouis Tomlinson heeft zo hard geprobeerd om niet te zijn wie hij is. Hij heeft jarenlang geprobeerd niet de persoon te zijn die mensen niet accepteren. De muren die hij heeft gebouwd worden langzaam afgebroken door een lange jongen met groene ogen...