Pride // Larry Stylinson DUTCH

59. // Vermont

POV Louis William Tomlinson

'Ze gaat me niet leuk vinden, Hazz,' zeg ik nerveus als we naar het vliegveld rijden. Liam en Zayn zitten voor ons zodat ze de auto weer terug kunnen rijden. Zayn kijkt naar Harry en ik op de achterbank. Hij kent me goed en daarom weet hij dat ik dit wel vaker heb.

'Het is moeilijk om jou niet leuk te vinden, Lou,' antwoordt Harry. Hij tilt mijn hand op die hij vasthoudt en hij geeft er een kus op. 'Ik heb haar al heel veel over je verteld. Ze vindt het super om je te ontmoeten.'

'Dat is het probleem! Ze gaat iets verwachten wat veel beter is dan ik,' zeg ik, maar Harry wil niet luisteren naar de onzekerheid die ik heb om zijn familie te ontmoeten. Hij heeft geluk. Hij hoeft dit misschien nooit te doen.

'Lou,' zegt Zayn. 'Harry heeft gelijk. Ze weet al hoe veel je hebt gedaan voor haar zoon. Dat is al genoeg voor haar om van je te houden.'

'En Gemma is ook super aardig,' voegt Harry eraan toe met een lach op zijn gezicht. 'Ze zal je helpen als het gesprek stil valt. Mijn moeder biedt je gewoon koekjes aan en knuffels. Het wordt leuk, love.'

Ik zucht en ik leun tegen de deur naast me aan. 'Oké, oké. Ik hoop dat ze me leuk vind.'

'Maak je geen zorgen,' zegt Liam. 'Wees blij. Het is Vermont! Vermont is heel mooi in deze tijd van het jaar met al het sneeuw!'

Liam en Zayn wensen ons een fijne kerst voordat we naar het vliegveld lopen om te reizen naar Vermont. De vlucht duurt gelukkig maar drie uur. We komen aan op het vliegveld om 5 uur 's ochtend. Ik leg mijn hand tegen Harry's shouder als we samen een film kijken. Harry houdt de hele vlucht mijn hand vast. Hij gaat langzaam met zijn duim over mijn hand. Ik bloos als ik terug denk aan gisternacht. Ik zal nooit genoeg krijgen van het zicht van zijn lichaam boven de mijne. De herinneringen van gisteravond gaan door mijn gedachte als ik in een diepe slaap val.

Ik word wakker wanneer ik een piloot hoor praten.

'Dames en heren, we zijn er bijna. Het weer is 7 graden met een zachte wind,' zegt de piloot.

'Bedoelde de piloot 70 graden, Harold?' vraag ik slaperig.

Harry lacht en schudt zijn hoofd. '7, love. Dat is waarom we een winterjas mee hebben en handschoenen.'

Ik kijk Harry aan met open ogen. 'Ik ga niet naar buiten in die toendra.'

'Jawel.'

'Waarom zeg je dat?'

'Ik weet dat je nooit nog heb gereisd en dat je nog nooit sneeuw heb gezien. Maar ik weet zeker dat je het wilt zien.'

Harry heeft gelijk. Als de deuren open gaan om naar de taxi te gaan kijk ik raar naar het witte spul op de grond. Sommige stukken zien er vies uit, omdat het gesmolten is door de auto's die er langs zijn gereden. Het is niet erg mooi. Wel weet ik zeker dat het vriest buiten.

'Zijn we in Antarctica?' schreeuw ik naar Harry als we de taxi in gaan.

'Shhh, love,' maakt Harry me rustig met een lach op zijn gezicht. Hij houdt mijn koude handen vast. De handschoenen die Harry en ik hebben gekocht helpen niet echt. Harry brengt mijn handen naar zijn mond en hij begint te blazen. Ik bloos door zijn actie. De taxichauffeur geeft ons geen aandacht.

We moeten twee uur rijden met de taxi. We wilden de moeder van Harry niet lastig vallen op Kerstochtend, dus we dachten dat het het best was om met een taxi te gaan. De sneeuw wordt steeds mooier als we dichter bij Rutland komen. Maar ik krijg niet genoeg tijd om er naar te kijken, want voor we het weten staan we voor een huis met twee prachtige vrouwen.

Harry en ik betalen de taxi snel en daarna klimmen we van de achterbank. We pakken onze baggage voordat ik geknuffeld wordt door Anne, Harry's moeder.

'Anne!' zeg ik als ik haar terug knuffel. 'Het is zo fijn om je eindelijk te ontmoeten.'

Ze kijkt me aan. 'Harry heeft me verteld hoe klein en schattig je bent en hij heeft zeker gelijk. Welkom in de familie Styles!'

'Heel erg bedankt. Dit is geweldig thuiskomen,' antwoord ik blozend. 

'Mam! Ik ben ook thuis!' roept Harry naar zijn moeder, maar we horen allemaal de humor in zijn stem. 

'Oh ja, Harry. Zou je Louis' tassen mee naar binnen willen nemen terwijl ik Louis een rondleiding geef?' zegt Anne zonder lach op haar gezicht voordat ze het toneelstukje niet langer meer vol kan houden. Ze neemt haar zoon in een knuffel. 'Natuurlijk heb ik je gemist. Ik mis je altijd.'

'Ik denk dat mama ziek van me wordt,' zegt Gemma en ze geeft ons allebei een knuffel. Ik heb haar al een keer eerder ontmoet. Ze leeft dicht bij ons, maar ze is een paar dagen eerder naar haar moeder gegaan. 

'Oh, ik ben zo blij dat alle drie mijn kinderen thuis zijn,' zegt Anne voordat ze het huis binnen loopt met onze tassen in haar handen. Harry, Gemma en ik pakken de rest. 

'Mam, je hebt maar twee kinderen,' probeert Gemma haar moeder uit te leggen met een lach.

'Louis is nu ook mijn kind. Kom, mijn kinderen,' zegt Anne over haar schouder. 'Het is tijd voor koekjes en warme chocolade.'

Harry legt zijn hand op mijn schouder als we zijn huis binnen lopen. 'Welkom thuis, Louis.'

Yeehees! Echt super bedankt voor alle reacties die jullie altijd posten! Het is echt leuk om te lezen wat jullie allemaal schrijven! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen! 

Bij de 24 stemmen staat er morgen weer een hoofdstuk online!

Loveyou

x Iworkinabakery