POV Louis William Tomlinson
'You still wake up sometimes, don't you? Wake up in the dark, with the lambs screaming?'
'Yes...'
'Do you think if you saved Catherine, you could make them stop...? Do you think, if Catherine lives, you won't wake up in the dark, ever again, to the screaming lambs? Do you?'
'Dat is waarom de film Silence of the Lambs heet!' roept Harry. 'Het maakt allemaal uit!'
Ik giechel en ik druk een kusje op Harry's wang. Harry's gezicht is blij. Hij ziet er veel beter uit dan vorige week. Zijn arm zit nog steeds in het gips. Hij houdt van de lichtroze kleur op zijn onderarm. Hij vraagt iedereen om er op te schrijven net zoals op de middelbare school. Niall heeft er een mannelijk geslachtsdeel opgetekend.
'Ja, sweetie. Ik snap het nu ook,' zeg ik en ik kan het niet tegenhouden om naar hem te lache. 'Wil je nog steeds de film afkijken? Ze komen al bijna.'
'Ik denk dat ik ga douchen,' antwoordt hij. 'Dan voel ik me wat beter. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik naar ziekenhuis ruik.'
'Ja, ik heb dat gevoel ook,' geef ik toe. Ik leun naar voren om de afstandsbediening te pakken. Ik ze de film op pauze en daarna zet ik de TV op pauze.
'Oh, nee, jij kan de film afkijken,' zegt Harry als hij opstaat van de bank. 'Ik vind het waarschijnlijk te eng om het einde te kijken.'
'Ik dacht dat je misschien wat hulp nodig had met het douchen.' Ik haal mijn schouders op en ik sta op. 'Ik heb je met het beschermen van je gips. En Harry je hebt veel haar. Ik denk niet dat je het goed kan wassen met één hand.'
Harry lacht. Hij drukt een klein kusje op mijn lippen. 'Wat zou ik moeten zonder jou?'
'Heel erg stinken. Kom, love. Liam zei dat Cheyenne een dessert meenam en het klonk heel goed.'
'Goed. Ik heb honger! Ik ga Cheyenne's kookkunsten missen als we naar Disney gaan,' zegt Harry als hij naar de badkamer loopt.
'Het is maar voor een paar dagen en waarschijnlijk hebben ze daar ook heel lekker eten,' antwoord ik. We geven beide toe dat een goed besluit was van Niall om een relatie met Cheyenne aan te gaan. Haar eten is het lekkerste eten op de wereld (vertel dat niet tegen Harry). 'Ik pak een plasticzak zodat we die om je arm kunnen doen.'
Als ik terugkom in de badkamer, staat Harry al in zijn boxer. De douche staat al aan zodat het water warm kan worden. Harry kijkt naar zichzelf in de spiegel. Hij heeft niet door dat ik weer terug ben. Ik leg de plasticzak op de wastafel. Ik ga achter Harry staan en ik sla mijn armen om hem heen. Ik druk een kusje op zijn rug.
'Je bent voor altijd het allermooiste stukje kunst,' zeg ik eerlijk tegen hem.
Harry lacht. 'Je kan mijn ouders daarvoor bedanken.'
'Ik zal je moeder een berichtje sturen dat ik erg blij ben dat haar zoon zo goed kan neuke-'
'Oké, we gaan douchen!' zegt Harry met een giechel. Harry draait zich om. Hij pakt de onderkant van mijn shirt vast en daarna trekt hij het materiaal langzaam omhoog. Hij gooit het shirt op de grond. Daarna bewegen zijn handen zich naar mijn broek die hij ook los maakt. Ik blijf naar hem kijken. Hij is zo mooi en sexy.
Het is altijd fijn om iemand te hebben waarmee je het water kunt besparen.
***
'Zayn, ik wil de hond.'
'Waarom zou jij de hond mogen?'
'Omdat ik meer van Watson houd!' zegt Liam als hij probeert het figuurtje uit Zayn's hand te pakken. Watson hoort zijn naam en hij rent naar de tafel waar zijn baasjes zitten. Zayn en Liam vinden niet dat ze de baasjes zijn van Watson. Ze zijn meer als ouders.
'Watson houdt van ons allebei evenveel,' zegt Zayn. Hij zet de puppy op zijn schoot en hij geeft hem een kusje op zijn hoofd. Watson likt het gezicht van Zayn voordat hij op de schoot van Liam klimt.
'Zie je? Hij houdt meer van mij,' zegt Liam. Cheyenne lijkt het meningsverschil op te lossen.
'Oké, wat als jullie nou een team samen zijn? Dan kunnen jullie allebei de hond zijn,' stelt Cheyenne voor en de jongens zijn het er mee eens.
'Zullen wij ook een team zijn?' vraagt Niall aan Cheyenne. 'We kunnen de schoen zijn.'
'Maak je een grap?' vraagt Cheyenne aan Niall met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik zal de zelfstandige vrouw zijn die jullie allemaal in maakt. Ik ben de koningin van monopoly.'
Niall fronst. Ik denk dat we allemaal weten dat Cheyenne gaat winnen. Ze wint bijna altijd met dit soort spelletjes.
'Hey, hoe gaat het met je arm?' vraagt Liam als hij het geld uitdeelt.
'Het gaat goed. Het gips is wel een beetje irritant,' zegt Harry. 'Maar zo slecht gaat het niet.'
'Dus hoe ging het ongeluk eigenlijk?' vraagt Cheyenne.
'Hij was aan het appen tijdens het rijden,' zegt Harry somber. 'Zoals een idioot. Ik houd Louis altijd zo erg in de gaten als hij aan het rijden is. Ik zorg er altijd voor dat hij niet appt in de auto. Hij was zelfs in de auto met zijn vriendin, maar ze zei er niks over. Het is niet dat het haar fout is, maar op je telefoon zitten tijdens het rijden is zo dom. Zijn berichtje kon waarschijnlijk wachten totdat hij uit de auto was.'
'Ik ben blij dat je veilig bent,' zegt Zayn. 'Je maakte ons echt bang.'
Harry kijkt naar me. Mijn gezicht wordt rood door schaamte. 'Ik dacht dat er iets heel ergs gebeurd was. Ik weet dat een gebroken arm slecht is, maar je hebt me zo laten schrikken.'
'Ik ben oké, love.' Harry slaat zijn armen om me heen en daarna druk hij een kusje op mijn voorhoofd. 'Nu weet je hoe ik me voelde bij die brand.'
We kijken elkaar aan en we weten beide hoe erg dat Harry heeft laten schrikken. Ik denk dat dit hetzelfde was. We zijn altijd zo bang voor de gezondheid van de ander. Dit zijn van die momenten in onze groep die ons betere vrienden maken. Het zorgt ervoor dat we meer afspreken, zonder dat we er te veel over praten. Het is even stil. We denken allemaal na over hoe het zou voelen als een van ons er niet meer zou zijn. Dat zou niet goed voelen.
'Oké, het is tijd dat ik iedereen in maak met dit spelletje,' zegt Cheyenne om de stilte te verbreken.
'Zayn, geef de dobbelstenen.'
Een nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen!
Loveyou
x Iworkinabakery
JE LEEST
Pride // Larry Stylinson DUTCH
FanfictionLouis Tomlinson heeft zo hard geprobeerd om niet te zijn wie hij is. Hij heeft jarenlang geprobeerd niet de persoon te zijn die mensen niet accepteren. De muren die hij heeft gebouwd worden langzaam afgebroken door een lange jongen met groene ogen...