Pride // Larry Stylinson DUTCH

70. // De dolk

POV Louis William Tomlinson

Harry vindt het leuk om zwart-wit films te kijken. Ik weet niet wat het is. Misschien omdat de achtergrond niet afleidt van de acteurs en het verhaallijn. Of misschien kan je daarom zelf de haarkleur van de hoofdpersoon uitkiezen. Of misschien vindt hij de klassiekers gewoon leuk. Hij is altijd al een klassieke jongen geweest.

'Sam maakt me dood,' zegt Harry als hij zijn pyjamabroek aan doet en zijn shirt uit laat. 'Zijn pianospel. 'As Time Goes By.' Kan deze film nog beter worden?'

'Jij kan erin zitten,' zeg ik met een grijns. Harry lacht en hij valt op het bed naast mij. Hij drukt zijn lippen op de mijne. 

'Je bent grappig.'

'Ik ben eigenlijk serieus. Ik denk dat je een goede acteur bent. Je kan vast een goede rol spelen in een Christopher Nolan film,' antwoord ik.

'Oh, ja. Ik zal auditie doen. Hij wil me gelijk hebben als een koppige soldaat in een wereldoorlog over een dramatische missie met wat water.'

'Je bent knap wanneer je nat bent.'

Harry moet lachen en hij drukt opnieuw zijn lippen op de mijne. Ik word gek van zijn aanraking, maar dan komt er een belangrijke scene in Casablanca.

'Hoe zit het met de ingenieur? Waarom kan hij ons niet laten trouwen in de trein?' vraagt Rick aan Isla. Isla draait weg van Rick en begint te huilen. 'Nou... nou waarom niet? Een kapitein op een schip kan het. Het is niet eerlijk dat... hey, hey, wat is er verkeerd, kid?'

Ik houd zo veel van je en ik haat deze oorlog zo erg,' begint Isla aan Rick uit te leggen. Ze heeft zo veel passie in haar stem. 'Oh, het is een rare wereld. Alles kan gebeuren. Als je niet weg zou moeten gaan, ik bedoel, als iets ons uit elkaar houdt, waar ze jou heen laten gaan en waar ik ben, ik wil dat je weet...'

Ze kijkt naar hem en hij drukt zijn lippen op die van haar. Hij trekt daarna zachtjes terug. Ze zegt wat, waardoor ik bijna wil gaan huilen, zingen of dansen.

'Kus me. Kus me alsof het de laatste keer is.'

En Rick doet dat.

'God, ze zijn zo mooi samen,' zegt Harry. Hij gaat liggen. Ik gebruik zijn buik als kussen en hij slaat zijn armen om me heen. 'Zou jij dat ooit doen?'

'Je kussen alsof het de laatste keer is?' vraag ik.

'Ja, ik denk het. Ik bedoel hoe weet je wanneer het de laatste keer is?' zegt Harry terwijl hij zijn wenkbrauwen fronst. Hij is niet meer bezig met de film als we aan het praten zijn.

'Waarschijnlijk wanneer we uit elkaar gaan. Één is aan het schreeuwen. De ander huilt. We besluiten dat de laatste kus nodig is om alle leuke momenten te herinneren,' zeg ik als ik me draai naar de film.

'Wat?' vraagt Harry gelijk. Mijn aandacht gaat van de film naar hem.

'Was het fout wat ik zei? Mensen gaan uit elkaar, Harry. Je bent met iemand en je hoopt dat dat de persoon is waar je de rest van je leven mee samen bent. Maar hoe vaak gebeurt dat? Allebei onze ouders zijn gescheiden.'

'Je zegt dat je geen leven met mij kunt voorstellen? Zoals getrouwd?' vraagt Harry verder.

Hij is hier zo serieus over. 'Ik bedoel ik kan het inbeelden, maar wat is de kans dat onze laatste kus op het sterfbed is? Ik zeg het alleen. Ik ben niet naief.'

Het lijkt alsof Harry bevriest. 'Zeg je nou dat je het niet in kan beelden om voor altijd van me te houden?'

'Ik zou willen dat ik dat kan inbeelden,' zeg ik zachtjes. Mijn mond voelt droog als ik zie dat ik Harry echt geraakt heb. 'Je bent romantisch. Je kijkt naar romantische films alsof ze echt zijn! Mensen vechten! Mensen kunnen niet zwanger raken! Mensen hebben religies die niet samen kunnen zijn! Mensen raken depressief en hun partner gaat weg!'

'Je kan niet serieus zijn!' schreeuwt Harry. Ik rol van zijn buik af en ik lig recht op het bed als hij doorgaat. 'Zeg je nu serieus dat ik depressief ben?'

'We hebben dat opgelost met het schildklier probleem.'

'Nee, dat hebben we niet!'

Het wordt stil. Na zijn medicatie voor zijn schildklier zei hij dat hij zich beter voelde. Hij heeft niet meer voor uren in zijn bed gelegen. Hij heeft zichzelf niet meer gesneden. Hij heeft geen eetproblemen meer gehad.

'Wat probeer je te zeggen, Harry?'

Harry gaat staan. Hij loopt even voordat hij begint met praten. Casablanca is al lang vergeten. Ik ga zitten en ik kijk naar hem.

'Ik voel me nog steeds niet goed,' geeft hij zachtjes toe.

'Je zei dat je je goed voelde.'

'Maar dat voel ik niet...'

'Je loog tegen me?' vraag ik. Vertrouwt hij me niet meer?

'Ik bedoel, ik voel me beter. Ik voel me gewoon nog steeds niet goed, oké?' begint Harry. 'Het gaat nog steeds slecht met me! Ik voel me nog steeds verdrietig voor geen reden! Ik voel me waardeloos! Ik heb nog steeds het gevoel dat ik niet goed genoeg voor je bent!'

'Waarom zie je niets?!' 'Ik had je kunnen helpen!'

'Je deed net alsof het goed met me ging toen ik de medicijnen kreeg!' antwoordt Harry hard. 'Ik kan je niet teleur stellen!'

'Je kon eerlijk met me zijn! We kunnen dit samen snel fixen! Het is oké!'

Ik weet wat ik gezegd heb fout is als het mijn mond verlaat. Ik wil mijn woorden terug nemen, maar Harry heeft het al gehoord. Hij verwerkt de woorden die ik heb gezegd.

'Snel? Depressie kan snel gefixt worden? Zeg me alsjeblieft dat je dat niet hebt gezegd.' De woede is in zijn ogen te zien. Ik heb het eerder gezien, maar niet zoals dit. 

'Het was niet mijn bedoeling-'

'Nee,' onderbreekt hij me. 'Je zei het. Je zei dat we dit makkelijk konden oplossen. Het is niet oké! Ik heb al een lange tijd gevochten! Ik heb alles geprobeerd. Geloof me. Ik heb geprobeerd om uit te gaan met vrienden. Ik heb geprobeerd om positief te zijn. Het is niet makkelijk! Stop met het doen alsof dat het wel is! Ik probeer het! Echt waar! Dus stop met het doen alsof ik dat niet doe!'

'Ik...'

Ik kan de woorden niet vinden die ervoor moeten zorgen dat ik de woorden van net terug zet. Ik weet dat ik te makkelijk doe. Ik weet dat ik het meer serieus moet nemen, maar een deel van mij weet nog steeds niet waar hij door heen gaat. Ik probeer het te leren. Ik probeer het echt. Hij pakt een witte deken van de vloer en een kussen van het bed. Hij loopt naar de badkamer en hij stopt voordat hij naar binnen loopt.

'Het verbaasd met niet dat ik de roos heb en jij de dolk.'

Harry loopt de badkamer binnen en hij sluit de deur achter zich. Ik denk dat ik alleen slaap vanavond.

Nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en ons account te volgen!

Loveyou

x Iworkinbakery