Pride // Larry Stylinson DUTCH

45. // Iets doms

POV Louis William Tomlinson

Ik maak mijn laatste schilderijen af. Ik moest er veel maken in een korte tijd, maar ik ben blij met het eindresultaat. Ik hoop dat ze passen bij het thema die de man van de bestelling in gedachte had. Ik ben helemaal uitgeput door de laatste dagen waarin ik veel naar de rechtzaal ging.

Het is eind november en Eleanor heeft haar celstraf gekregen voor 20 jaar. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Het rechtzaalproces kwam sneller dan ik dacht. Ze heeft veel schade aangericht en ze heeft me bijna vermoord. Het kosste veel geld om een advocaat te betalen en alles, maar ik voel me slecht over de straf. Om haar in de rechtzaal te zien was moeilijk. Ik ken haar al heel lang. Eigenlijk al mijn hele leven. Het was moeilijk om haar in een oranje pak te zien met handboeien om. Ze keek me aan zonder angst, maar met woede.

Harry was de hele tijd bij me. Hij wist dat hij niet te veel moest zeggen, maar hij hielp me wel heel erg door me te vertellen wat ik moest doen. Ze heeft me bijna vermoord. Ze verdient een harde straf. Gelukkig heeft ze niet de echte reden vertelt waarom ze mijn kamer in brand had gestoken. Ze zei dat ze boos op me was, omdat ik het had uitgemaakt en dat ze daarom mijn bed in brand stak. Harry had niet heel veel te zeggen aangezien hij er niet was tijdens de brand.

Harry's en mijn liefde is nog steeds een geheim. Niemand ziet het en niemand weet het. Ik zie dat Harry ongeduldig wordt, maar ik denk dat het goed is als ik het binnenkort vertel. Ze verdienen het om het te weten. Harry zou me overal en altijd vast kunnen houden. 

'Hey, Lou?'

Ik kijk over mijn schouder op Zayn te zien in de deuropening. 'Hey, Zayn. Wat is er?'

'Ik wil uh gewoon zeker weten of je oké bent. Je hebt het erg moeilijk gehad de afgelopen dagen. Met de rechtzaak en de schilderijen enzo... Ik wil gewoon zeker weten dat het goed ben je gaat,' zegt Zayn aardig en bijna verlegen terwijl hij de kamer in komt lopen. Hij leunt tegen de tafel aan waar alle schilderijen opliggen.

'Ik ben oké. Het gaat goed, dat zweer ik. Ik ben eigenlijk meer uh bezorgd over Harry,' geef ik toe terwijl ik Zayn aankijk.

'Wat bedoel je?'

'Hij is depressief. Het is goed dat we samenwonen, zodat ik op hem kan letten. Ik kan hem soms niet blij maken. Hij wil zijn medicijnen niet innemen, omdat het hem nerveus maakt. Er moet een andere optie zijn,' vertel ik terwijl ik naar de kwast in mijn hand kijk. 'Ik ben zo bezorgd over hem. Hij is oké. Het gaat goed, maar soms ook zo slecht. Soms laat hij me niet eens binnen. Ik wil niet dat hij iets doms gaat doen.'

'Heb je ooit nagedacht over het controleren van het bloed?' vraagt Zayn.

'Nee. Waarom zouden we zijn bloed checken?'

'Een van mijn zussen voelde zich voor een lange tijd niet goed en toen bleek het dat ze een vitamine C tekort had,' antwoordt Zayn. 'Ik snap dat hij depressief is, maar misschien zit het niet alleen in zijn hoofd. Misschien probeert zijn lichaam wat te zeggen. Er kunnen veel dingen zijn in je bloed die ervoor zorgen dat je depressief raakt. Ging het de laatste tijd slecht?'

Ik haal mijn schouders op. 'Hij is heel erg onzeker over zijn lichaam de laatste tijd. Ik zie hem kijken naar zijn eten. Wanneer hij nerveus is of te hard nadenkt gaat hij zichzelf krabben. Ik weet het niet. Ik ben gewoon bezorgd. Ik probeert het, maar er zijn zo veel dingen die ik kan doen. Ik zal tegen hem praten en proberen hem over te halen om naar de dokter te bellen. We kijken dan wel wat de resultaten zijn van de bloedtest.'

'Dat is waar ik zou beginnen. Mij is het ook opgevallen dat hij er de laatste tijd niet echt bij is. Ik hoop dat we hem kunnen helpen. Bel me wanneer je me nodig hebt,' zegt Zayn met een lach. 'Ik ga weer aan de slag. Er komt iemand die de schilderijen op komt halen voor de geheime man.'

Ik knik naar hem. Hij is altijd beter geweest in het zakelijke deel. Ik probeer dat altijd aan hem over te laten. Ik maak de laatste dingen af en zet ik de schilderijen tegen de muur aan. Ik heb nog een uur over, dus ik begin met het schetsen voor een nieuw idee. De gallerij ziet er leeg uit sinds we de grote bestelling hebben. Zayn en ik proberen alles door de helft te delen. Meestal is de helft abstract en een helft realistisch. Een keer in de zoveel tijd ruilen we om en gaan we verder met het thema van de ander. Die dagen zijn altijd leuk.

Ik hoor mijn telefoon bijna niet afgaan. Ik zit altijd helemaal in mijn eigen zone als ik aan het schilderen ben, maar ik heb Harry's ringtone heel hard gezet. Ik pak de telefoon op. Ik ben verrast dat hij me belt aangezien ik in een uur thuis ben. De nacht is al begonnen in Orlando.

'Hallo? Silte. 'Hazza? Is alles goed?' Terwijl ik wacht op een antwoord zet ik mijn kwast in het water. Ik hoor alleen zijn ademhaling. Zijn ademhaling is sneller dan normaal en dit is geen paniekaanval. Het klinkt alsof hij gehuild heeft. Ik hoor gesnotter aan de andere kant van de telefoon. Angst komt in me naar boven. 'Harry? Baby, praat alsjeblieft tegen me. Ben je oké?'

Ik wacht op zijn antwoord en het gehuil wordt alleen maar erger voordat hij eindelijk begint te praten. 

'Lou...Louis, ik heb iets doms gedaan,' zegt Harry nerveus. Hij zou niet nerveus moeten zijn. Hij weet dat hij alles kan vertellen. We praten altijd als iets niet goed is. Hij weet dat ik hem altijd help.

'Harry, je moet me vertellen wat er is gebeurd,' zeg ik snel en zo kalm als ik kan. 'Je maakt me bang. Heb je pijn?'

'I-ik kon niks voelen en ik weet niet wat er is gebeurd,' zegt Harry. 'Er is heel veel bloed.'

Alsjeblieft geen haat voor Eleanor. Ik vind haar echt een geweldig persoon in het echt en ik vind dat ze niet zo veel haat verdient. Ze is prachtig, maar al die fans zijn zo negatief over haar. 

Loveyou

x Iworkinabakery