Pride // Larry Stylinson DUTCH

6. // Ik kan niet slapen

POV Louis William Tomlinson

'Louis, kan je niet meer slapen?'

Ik kijk op van mijn kop met koffie om Zayn's ogen te zien die kijken in verwarring kijken. Ik neem aan dat hij de wallen onder mijn ogen ziet. Het is moeilijk om het gegaap niet te horen door de lege gallerij. 

'Het was gewoon een vermoeiende week,' antwoord ik als ik een slop neem van mijn koffie.

'Ga je me nog vertellen wat die nacht gebeurde toen je boodschappen ging halen en ik uiteindelijk wegging omdat het zo lang duurde?' vraagt Zayn. 'Je bent niet meer dezelfde sinds dat. Ik wil geen leugens. Wij zijn beste vrienden, Lou. Stop met mij uit te sluiten.'

'Ik kwam Harry tegen, die jongen die ik had geschilderd. Dat was het.'

Zayn rolt zijn ogen en staat op van de kruk waar hij op zit. Hij geeft me een gebaar dat ik hem moet volgen, en dat doe ik. Hij loopt naar de studio en opent de deur voor me. Mijn mond valt open van wat ik zie. Het is de foto van Harry en ik, maar het is meer abstract en het zit op een schildersezel. De beledigingen die werden geschreeuwd zijn geschildert over de grijze menigte. Het enige wat in kleur is zijn de twee jongens en de worden aan de onderkant die zeggen: 'Love is Love.'

'H-hoe weet je dit?' vraag ik aan hem als ik mijn gezicht naar hem toe draai. Ik voel mezelf blozen van schaamte. Ik zou hem gewoon de waarheid vertelt moeten hebben. 'Ik wil dat je me vertrouwt, maar ik wist niet wat ik moest zeggen over die nacht.'

'De foto is populair over het hele internet. Je wil niet weten hoeveel mensen jullie goals noemen nu,' geeft Zayn toe met een lach. 'Hoe heeft hij jou ooit overtuigd om hem te zoenen? Je zegt altijd dat je hetero bent.'

Ik trek mijn schouders op. 'Ik weet het eerlijk gezegd niet. Hij vertelde over hoe erg hij deze mensen haatte voor het niet toelaten om zichzelf te zijn. Hij deed een tattoo op mijn wang en toen vroeg hij het. Ik zei ja. Het is moeilijk om geen ja te zeggen tegen hem. Ik deed het allemaal voor hem.'

Er was iets met de manier hoe hij naar me keek wat me liet voelen dat ik alles kon doen, ook de dingen die ik eigenlijk niet kan. Wat ik deed met hem voelde onmogelijk voor mij. 

'Is hij de reden dat je niet kan slapen?' vraagt Zayn uit het niks. Ik voel zijn bruine ogen naar me kijken, maar ik kijk weg. Ik schaam me dat iets invloed op me heeft wat zo klein is. Harry zou geen effect op me moeten hebben, maar toen kwam die nacht. Ik was geraakt door hem en al zijn kleine bewegingen. Als ik mijn ogen sluit, kan ik nog steeds mijn hand in de zijne voelen als ik naar de vlag kijken die zachtjes achter hem aan waait als we samen lopen.

'Misschien. Ik bracht hem hier gisteren terug nadat hij mij geholpen had met het tillen van mijn boodschappen. Hij bleef maar vragen stellen over mijn leef-regelingen en ik-'

'Duw hem weg,' zegt Zayn. 'Dat is altijd wat er gebeurd, Lou. Je laat niemand in. Hij kan je muren breken die je hebt.'

'Ik houd van mijn muren,' antwoord ik. Zayn staart me aan voordat hij verder gaat met praten.

'Wat ik bedoel te zeggen is dat je hem niet weg moet duwen, maar dat is iets wat we nu niet meer kunnen fixen. Nu moet je hem weer vinden en hem weer terug krijgen. Hem hebben als vriend kan helpen.'

'En over leef-regelingen,' gaat Zayn verder. 'Ik heb je heel vaak verteld dat je bij mij kunt leven. Ik houd er niet van om je hier alleen achter te laten in de avond in zo'n kleine ruimte. Ik snap niet dat je jezelf niet gek maakt.'

'Ik heb gewoon een tweede baan nodig denk ik,' leg ik uit. 'Ik kan niks anders betalen op dit moment. De huur van deze plek is hoog genoeg.'

'Ik kan je helpen met betalen. Ik heb nog geld over van mijn familie-'

'Je weet dat ik geen dingen aan kan nemen, Zayn.'

Mijn stem kwam er harder uit dan dat eigenlijk de bedoeling was. Mensen blijven maar duwen en ik. Zayn weet dat ik het moeilijk vind om dingen van mensen aan te nemen, maar hij blijft me maar helpen.

'Ik probeer het, Louis! Je maakt het niet makkelijk om vrienden met je te zijn weet je?' gooit Zayn terug. 'Je stelt je niet open en dan duw je mij weg! Wat verwacht je van mij om te doen?'

Ik voel mijn gezicht branden van woede. 'Als ik het moeilijk voor je maak, stop dan met het proberen! We kunnen zakelijke partners zijn dan!'

'Goed!'

'Goed!'

***

Zayn is er voor me sinds college. Hij bleef altijd lang op voor mij om me te helpen met leren, omdat hij wist dat ik moeite had met het onthouden van informatie. Hij bracht me koffie of thee wanneer hij wist dat ik een zware dag had gehad. Hij weet niks van mijn leven voor dat, maar dat hoeft hij ook niet. Hij heeft me nooit gedwongen om dat te vertellen. Eens in de zoveel tijd probeerde hij in wanhoop een verhaal van vroeger te horen. 

Zayn zal nu niet eens meer naar me kijken. Hij hing het schilderij van mij en Harry op in de voorkamer. Een paar mensen hebben al geprobeerd het te kopen, maar Zayn zegt steeds dat het niet voor de verkoop is. Hij vertelt steeds dat iemand hem aangevraagd heeft en wacht totdat diegene hem op komt halen.

Het is erg genoeg om een Zayn te hebben die je haat. Het helpt niet om dat ding aan de muur te hebben die me de hele dag aankijkt. Het is mooi, maar het herinnert me eraan hoeveel ik van mezelf liet zien die dag. Ik wil tegen Zayn vertellen over hoe het voelde en mijn gevoelens uitleggen, maar dat kan niet. Al helemaal niet nu. Zayn en ik zijn beide koppig. Het gaat lang duren voordat een van ons zijn fouten toegeeft.

Ik heb dagen in stilte gewacht wie de schilderij van mij en Harry wilde hebben. Ik heb een idee voor wie het moet zijn. Het moet Harry zijn toch? Wie zou het anders willen hebben en weet van de studio van mij en Zayn?

Het antwoord kwam uiteindelijk op een dag. Het was een zonige middag wanneer hij binnen kwam. Hij draagt een net T-shirt met knopjes in het midden. Hij heeft alleen de onderste drie vastgemaakt. Ik kan de tattoo's zien van zijn zwaluwen en de bovenkant van de vlinder. Zijn haar beweegt als hij loopt. Mijn adem stopt even als zijn ogen de mijne ontmoeten.

'Hallo, Lou.'

Nog steeds na het wat er gebeurd is, noemt hij me nog steeds bij mijn nickname. Zayn kijkt me aan en trekt zijn wenkbrauwen omhoog. Hij weet dat hij de enige is die me zo mag noemen. Ik zou normaal schreeuwen naar mensen die me zo noemen, maar ik houd ervan wanneer Harry het zegt.

'Harold.'

Harry kan het niet helpen om te lachen om de manier waarop ik hem noem.

'Ik ben hier om mijn schilderij op te halen,' zegt Harry en ik knik mijn hoofd. Hij volgt me naar het schilderij die aan de muur hangt. Weer opnieuw, hangt het schilderij heel hoog. Ik probeer het schilderij te pakken, maar ik stop wanneer ik een buik tegen mijn achterkant aan voel. Harry hangt makkelijk over me en pakt het schilderij. Wanneer het schilder naar beneden komt, is het schilder voor me met Harry's arm om me heen. Ik kan mijn hartslag harden horen gaan wanneer ik Harry's adem in mijn nek voel.

'Ik begrijp dat ik je die avond de teveel hebt gevraagd, maar ik vraag me af of ik nog steeds avondeten voor je kan maken,' zegt Harry zachtjes in mijn oor.

'Gewoon als vrienden?' vraag ik. Ik probeer om mijn stem niet te laten trillen doordat we zo dicht tegen elkaar aan staan. 

'Gewoon vrienden.'

Nadat Harry het schilderij heeft betaald en mij zijn nummer heeft gegeven, zie ik Zayn in de hoek van de kamer met een lach op zijn gezicht.

Nieuw hoofstuk! Ik upload deze zoals ik al zei minder vaak dan mijn eigen boek. Mijn andere boek doe ik in deze vakantie ongeveer om de dag of elke dag. Dit boek doe ik 2 keer in de week ofzo. Als ik op vakantie ga weet ik niet of ik ga uploaden met dit boek, aangezien ik niet in de auto verder kan schrijven, omdat ik het moet vertalen. Ook weet ik niet of ik er tijd voor heb.

Loveyou

x Iworkinabakery