KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 56//

//Ömer'den//

Defne koşar adımlarla hastaneye girdikten sonra bende hızla peşinden içeri girdim. Onu kolundan yakalayıp kendime çektiğimde gözlerindeki kırgınlık dolu bakışları hemen fark etmiştim. Melisa'ya mı bozuldu diye düşünsemde onun defneyi bu denli kıracağı düşüncesi bana saçma gelmişti. Sonuçta davet gecesi ağzının payını vermişti ona.

Elinden sıkı sıkı tuttum ve beraber odaya girdik. Doktor da bizi bekliyor olacak ki geldiğimizi görünce ayağa kalktı. Önce Defnenin sonra da Benim elimi sıktı. Defne sedyeye uzandığında bende yanına geçtim. Elini tuttuğumda başta çekmek istese de sonra bıraktı. Doktor jeli sürüp aleti Defnenin karnında gezdirmeye başladı. Bende defne de gözümüzü ekrandan ayırmıyorduk.

"Bebeğinize gayet iyi bakmışsınız defne hanım. O da galiba size bir sürpriz yaptı."

"Sürpriz mi? Neymiş o?"

"Oğlunuz sizi çok sevmiş annesi. Ayrıca kilosu da boyu da iyi."

Duyduğum sözle yerimde çakılı kaldım. Oğlum... Bir oğlum daha mı olacak benim? Dolu gözlerle ekrana bakarken Defnenin elindeki elimi daha da sıktım.

"Oğlum mu olacak şimdi benim?"

"Evet defne hanım. İsterseniz karnınızı temizleyin ve masamda konuşmaya devam edelim."

Defneye doğrulmasında yardım ettim. Sonra elini tutup öptüm. Yanaklarını avuçlayıp alnına uzun bir öpücük bıraktım.

"Teşekkür ederim meleğim. Bana dünyanın en güzel duygusunu yeniden yaşattın."

Defne de dolu gözlerle bana bakıyordu. O da mutlu olmuştu elbette. Bir oğlu daha olacaktı.

Karnını temizledim ve beraber doktorun masasının karşısındaki sandalyelere oturduk.

"Defne hanım, ben şimdilik bir problem göremedim ama sizden yine de ilişki sayınızı yarıya düşürmenizi isteyeceğim. Fazla kasılma bebek için iyi olmaz. Ayrıca duygusallık bu aylarda daha fazla ön plana çıkacak bu yüzden bunun bilinciyle hareket edin ve sakın kendinizi üzmeyin. Oğlunuz size sıkı sıkı tutunmuş. Annesi de aynı şekilde bağlanmış ona. Umarım sağlıklı bir şekilde kucağınıza alırsınız."

"Umarım." diye mırıldandı defne. Ayaklandığımızda ikimizde yeniden doktorun elini sıkıp odadan ayrılmıştık.

Eve döndüğümüzde umut hızla yanımıza geldi.

"Baba kardeşim nasılmış?" Onu kucağıma alıp alnını öptüm.

"O da abisi gibi Aslan bir erkek çocuk olacakmış umut."

"Ne!!! Erkek mi olacak?"

"Evet Annecim erkek olacak kardeşin."

"Oley!!! Futbol oynarken artık bir kalecimiz olacak baba." Umutun bu söylediğine hepimiz gülerken sonunda içeri geçmiştik. Oğlumun şerefine adamlarıma bütün fakirleri doyurmalarını, yardım kuruluşlarına bağış yapmalarını ve de yardıma ihtiyacı olanları her anlamda mutlu etmelerini emrettim. İkinci oğlumda yoldaydı.

Abisine her daim arka çıkacak ve ikisi birlikte benim soyumu devam ettireceklerdi.

Akşama kadar her şeyle bizzat ben ilgilenmiştim. Bütün camia bir oğlum daha olacağını öğrenmişti ve tebrik için aramaya başlamışlardı.

Saat geç olunca önce umutu yatırdım. Sonra kendi odama geçtim. Defne yatakta uzanmış üzerinde kırmızı bir gecelik vardı. Bende üzerimi çıkardım ve iç çamaşırımla yatağa girdim. Defnenin bugünkü soğukluğu gözümden kaçmamıştı. Ne olduğunu öğrenmem lazımdı.