KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 53//

//Yazar'dan//

Beraber eve girdiklerinde defne bu evin her bir yerinde olan anıları çoktan gözlerinde canlandırmaya başlamıştı.

•••

"Aşkım sen mi geldin?"
•••

"Günaydın canın."

•••

"İyili varsın ömer."

•••

Defne bu düşüncelerden sıyrıldı ve Ömer'e döndü. Anlaşılan o da anılarına dönmüştü. Ömer'i elinden tuttu ve odaya götürdü. Odaya girdiklerinde duraksadı ve yatağa baktı. Gözünün önünde canlanan onlarca anıya karşı koymak imkansızdı.

Ömer'le geçmişi olan evdi burası. Her ne kadar sonu güzel olmasa da çok güzel anıları vardı burada. Bir anda canlandı yeniden o görüntüler.

Ömer Defnenin omzuna dokunduğunda defne anılardan çıktı ve irkildi.

"Biliyorum burada ayrıldık seninle. Burada üzdüm seni. Bıraktım gittim. Özür dilerim."

Defne Ömer'in avuç içine bir öpücük bıraktı. Sonra da sakallarını okşadı.

"Asıl ben özür dilerim Ömer. Seni olduğun gibi kabul etmedim. Bir kere söz hakkı vermeden ayrıldım." dedi ve Ömer'in boynuna atladı. Sıkı sıkı sarıldı ona. Ömer de kolları ile karısını sarmaladı.

Ayrıldıklarında Ömer yatağa oturdu defne de dolabın içinden büyük bir kutu çıkardı. Onu yatağın üstüne bıraktı ve açtı. Kendi de oturunca içindeki albümü aldı açıp kucağına koydu. Ömer ile birlikte içindeki fotoğraflara bakmaya başladılar. İlk fotoğraf daha hastanedeyken çekilmişti. Umut bembeyaz bir beşikte üzerinde mavi kıyafetlerle yatıyordu. Ömer dolu gözlerle fotoğrafın üzerinde gezdirdi parmaklarını.

"Çok güzel..." dedi gözünden bir damla yaş düşerken.

Birkaç fotoğraf daha hastanedeki fotoğraflara aitti. Birinde umut 1 yaşındayken havuzdaki bir fotoğraftı. Ön dişlerinden birkaç tane çıkmıştı. Havuzun içinden gülümsemişti kameraya. Ömer'in içini ısıttı o gülümseme. Defne çevirdiğinde bu sefer bir kum havuzunda önünde kocaman bir kumdan kale olan bir umut vardı. Hemen yanındaki fotoğraf bir parkta kaydıraktan kayarken çekilmişti. Bir sonraki fotoğraf bir hayvanat bahçesindeydi. Umut Defnenin kucağında karşısındaki maymunlara hayranca bakıyordu. Diğer fotoğrafta kuşlara yem atarken çekilmişti. Birinde de denizde yine Defnenin kucağındaydı. Ömer hayranlıkla inceledi fotoğrafları.

Albüm bittikten sonra defne kutunun içinden bir kağıt çıkardı.

"Umutun ilk ultrason fotoğrafı."

Ömer pek bir şey anlayamasa da elime aldı ve bir süre baktı. Sonra defne Umutun emziğini, çıngıraklarını, birkaç tane kıyafetini çıkardı. Ömer kıyafeti önce kokladı sonra avuçlarında sıktı.

"Keşke görebilseydim, doğumunu ilk adımını ilk kelimesini... Keşke yanınızda olsaydım."

Defne Ömer'in yanağına bir öpücük bıraktı. Sonra kutudan bir küçük çanta çıkardı. Onu Ömer'e uzattı.

"Bunu eğer olurda birgün karşılaşılaşırsak diye hazırlamıştım."

"Ne bu?"

"Anlarsın." dedi ve dağıttıkları kutuyu yeniden topladı.

"Defne bu kutu bende kalsa?"

"Zaten sende kalacak."

Ömer gülümsedi ve kutuya elindeki çantayı da koyup kapattı. Defne ayaklandı bu sırada.