KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 109//

//Yazar'dan//

Beraber yatak odasına girdiklerinde defne önden geçip yatağın üzerine oturup direkt olarak topuklu ayakkabılarını çıkardı ve onları köşeye bıraktı.

"Sana topuklu ayakkabı sevdandan vazgeçmeni söylemiştim güzelim. Bebeğimiz iki hafta sonra dört aylık olacak. Daha dikkatli olman lazım."

Defne dudaklarını büzüp yerdeki ayakkabılarına baktı.

"Ama ben ayakkabılarımı çok seviyorum Ömer."

Defnenin önünde diz çöküp elini dizinin üzerine yerleştirdi.

"Bebeğimiz için bunu yapabileceğini biliyorum güzelim."

Defne Ömer'in gözlerinin içine bakarken hemen ardından elini adamın yüzüne doğru getirdi ve sakallarını sevdi. Avucuna batan o sertliklere bir öpücük bıraktıktan sonra Ömer'in gözlerine baktı.

"Aşkım, sakallarını kestirsen mi artık? Biraz fazla uzadılar sanki."

Ömer Defnenin avuç içini öpüp hemen ardından sakallarını sürttü eline.

"Beni böyle beğenmiyor musun yoksa?"

Defne gülümseyip Ömer'in dudaklarına kısa bir öpücük kondurdu.

"Beğenmez olur muyum hiç Ömer? Ben senin her haline aşığım. Sadece sakalların uzadı, arada beni öperken batıyor o yüzden söylüyorum."

Ömer munzur bir ifade takınarak Defnenin bacaklarını okşamaya başladı.

"O zaman bu gece son kez batıralım bakalım sakallarımı tenine."

Defne kollarını Ömer'in boynuna dolarken onu kendine doğru çekti. Dudaklar buluştuğunda deli gibi öpüşmeye başlamışlardı. Ömer ellerini Defnenin beline getirip sıkıca tuttu. Birbirlerine duydukları özlem gittikçe artarken defne Ömer'in saçlarını çekiştirdi.

Geri çekildiklerinde defne hayranlıkla Ömer'in dudaklarına bakarken onun yanına oturmasını sağladı ve hemen ardından ellerini gömleğin düğmelerine getirdi. Onları yavaş yavaş açarken her açtığı düğmenin ardından göğsüne bir öpücük bırakıyordu. Son düğmeye geldiğinde onu da açıp gömleği geniş omuzlarından aşağı sıyırdı. Ardından ellerini Ömer'in kollarında gezdirmeye başladı.

"Çok aşığım sana ben."

Bu sırada Ömer'in elleri ise Defnenin elbisesinin fermuarına gelmişti. Onu aşağıya doğru indirirken parmağını teninde gezdiriyordu. Bu hamlesiyle beraber Defnenin içi kıpır kıpır olurken kendine hakim olmakta zorlanıyordu.

"Bende öyle. Çok seviyorum seni."

Ömer Defnenin boynunu uzun uzun öpüp ardından emmeye başladı. Ara sıra kokusunu içine çekerken elbiseyi omuz kısmında bulunan askılardan tutup aşağı indirdi. Defnenin kolları kumaştan kurtulurken elbise karnına kadar inmişti. Ama bu sırada defne Ömer'in boynuna gömüldüğü için bunu pek umursar gibi bir hali yoktu. Sevdiği adamın huzur veren o mükemmel kokusuyla can bulurken kemerini de çıkarmıştı. Elleri pantolonun düğmesine geldiğinde Ömer elbiseyi tamamen çıkardı Defnenin üzerinden. Gözleri büyümüş olan göğüslerine kayarken alt dudağını ısırdı.

"Senin göğüslerin acıyordu değil mi sabah? Şimdi kocan iyileştirecek onları."

Defne gözlerini büyütüp Ömer'e bakarken ellerini iki omzuna koydu.

"Ben biliyorum senin iyileştirmelerini. Hayır efendim olmaz, göğüslerimden uzak duracaksın."

Bu söylediğine kendi bile inanamıyordu çünkü emindi ki Ömer bu gece göğüslerinin tadını çıkarmadan asla durmayacaktı.