KARANLIĞIN DEFNESİ

//BÖLÜM 65//

//Defne'den//

Akşam üstü dönmüştüm eve. Poşetlerin hepsini korumalar taşısa da çok yorulmuştum. Eve girdiğimde Ömer ve umut salonda oturuyorlardı. Umut beni görünce gülümsedi ve koşarak yanıma geldi. Onu kucağıma alamadığımdan dolayı sadece sarılmakla yetindim. Saçlarına bir öpücük bırakıp geri çekildim. Umutta yanağımdan öptü beni. Ardından elimden tutup salona doğru çekti. Ömer de oradaydı.

Ayağa kalkıp yanıma geldi ve boynuma başını gömdü. "Çok özledim seni defne!" Burnumu boynuna doğru sürttüm. "Bende öyle sevgilim."

Ayrıldığımızda umut ellerini çırptı. "Anne sana sürpriz hazırladık biz." dediğinde şaşkın bir şekilde Ömer'e baktım.

"Neymiş bu sürpriz?" Ömer elimden tuttu.

"Bakalım neymiş." Beraber yukarı çıktık. Bizim odamızın yanında bulunan odaya girdik. Etrafa baktığımda şok olmuştum. Harika bir bebek odası olmuştu bu. Ortaya doğru yürüdüm, mükemmeldi.

Arkamı döndüm ve gülümsedim. "Burası harika olmuş." Ömer yanıma doğru geldi.

"Beğenmene sevindim meleğim, oğlumuz için hazırladık." İkisine de birer öpücük verip yeniden odaya baktım. Harika görünüyordu.

•••

Akşam yemeği hazır olunca masaya oturduk. Defne anlaşılan fazlasıyla acıkmıştı. Servisler yapıldıktan sonra ailece kalmıştık masada. Bu sırada Umut bana döndü.

"Baba, ben ne zaman başlayacağım ana okuluna?" dediğinde defneyle bakışlarımız buluştu.

"Umut, biliyorsun oğlum daha yeni atlattın bir tehlikeyi. Bir süre devam etmemek senin için daha iyi olacak." dediğimde yüzünü buruşturmuştu.

"Baba ben gitmek istiyorum yeniden."

"Annecim bak ben seni göndermek istemiyorum." Umut omuzlarını salladı.

"Ama ben gitmek istiyorum. Hem arkadaşlarım var benim orada baba lütfen!" diyerek bana baktığında gülümsedim. Bu kadar istiyorsa yapacak bir şey yok.

"Tamam aslanım, sen nasıl istersen." Gülümsediğinde mutluluğunu anlayabiliyordum.

Yemekten sonra umut odasına çıkmıştı. Bende okulun güvenliğinin iki katına çıkması için görevlendirdim adamlarımı. Yeni bir hatayı kabul etmezdim.

Odaya çıktığımda kapıyı açtım. Defne üzerindeki elbisenin fermuarını yarıya kadar indirmişti. Benim geldiğimi görünce durdu. Açıkta kalan tenine baktım ve gözlerimi oradan çekmeden konuştum.

"Ben ilişki yasak diye biliyorum sevgilim." dediğimde kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Aklım fikrin orada zaten." dediğinde üzerine doğru gidip kollarımı beline sardım.

"2 ay bir erkek için ne kadar uzun bir süre tahmin bile edemezsin sevgilim." Ellerini sakallarıma getirdi.

"Biliyorum aşkım ama az bir zaman kaldı. Oğlumuzu kucağımıza aldıktan sonra her şey daha da güzel olacak." Eline bir öpücük bıraktım.

"Yoksa nasıl sabredebilirdim ki?!" Alnına bir öpücük bırakıp üzerimi değiştirdim ve yatağa girdim. Bugün fazlasıyla yorucu geçmişti bizim için.

Çok geçmeden defne de geldi ve başını göğsüme koydu. Başına öpücükler bırakıp gözlerimi kapattım.

{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}{•}

Sabah gözlerimi açtığımda defne yanımda değildi. Banyoda olduğunu düşünsemde açık olan kapı bu tezimi çürütmüştü. Yataktan doğruldum ve etrafıma baktım. Odada değildi.