Meeting the Stranger-AGAIN?

chapter 69: Come back

a/n: Yieeee! Eto na. Naaexcite na ako. Yan na, lalabas na ngiti ko, one two, ahy teka teka.. Hahaha! Joke :) Naiiyak nga pala dapat ako. :"""(

Gusto ko lang sabihing babyeeee! Matatapos na kasi ang story na to bukas eh. Ayoko na, nasasaktan na ako. Naaalala ko ang lahat. Ang mga sakit,pasakit, ang sakit sakit.

Joke! Andrama mong baliw na author ka. Hahaha!

Kidding aside...... Syempre kung may unexpected babye, meron ding grand throwback/flashback segment pero hinding hindi dapat mawala ang grand ............

*internet connection failure*

Jiee's pov

Are we there yet?

Malapit na babe. Five minutes na lang siguro.

Eerrr! Stop calling me babe, and stop doing that on my fingers. You're acting weird again.

Hahaha! Fine fine. Excited eh?

Nervous. Do you think that they'll forgive us for what I did?

Surely they will babe.

Ugghhsss!

Just kidding best!

One year! After 1 year, nandito na ulit kami sa Pilipinas. Ang saya na nakakakaba na ewan! Hahahaha! Pero excited na ako. Gusto ko na silang makita. Makakasama ko na ulit sila. Makakapagpaliwanag na ako. Ngayon isa lang ang sigurado ko, kayang kaya ko ng harapin lahat ng tinakasan ko.

Mabuhay Philippines! At salamat Lord kasi nabuhay pa ako. Kundi, bangkay ko ang uuwi dito. Hahahahaha!

-flashback-

Allan, bumalik na tayo. Bumaba na tayo ng eroplano. Mali, hindi to tama. Hindi ko kaya.

Jiee, ano ka ba, nakalipad na yung eroplano.

Pero kasi....

Stop worrying already. Kasama mo naman ako di ba? Alam mo namang hindi kita iiwan di ba? Kahit anong mangyari kakayanin mo para sa kanila di ba? You promised them.

Wala na akong nagawa. Tuluyan na nga kaming nakaalis ng pinas. Tama si Allan, nangako ako sa kanila. Kaya dapat hindi ako umatras. Not now. Not this time. Babalik kami, pangako yan. Babalik ako at haharap ako sa kanila bilang isang Jiee na masaya, malakas, at walang sakit na nararamdaman.

After ilang oras na byahe nakarating din kami sa bahay. Nasabi na namin kina papa at mama na kasama naming darating si Allan at natuwa naman sila kasi nagkakilala na daw kami. As usual, kasi nga business to. Maganda daw yung may nabuong friendship sa amin. Atleast alam na nilang walang gulong mangyayari sa kompanya kung sakaling kami na ang magmamana ng mga ito. Magpapatuloy pa at magiging matatag pa lalo ang partnership ng mga kompanya namin.

Pagkarating sa bahay , agad kaming sinalubong nila mama. Grabe namiss ko sila. Si mama ganon pa din naman, pero si papa parang mas naging haggard. Siguro madami silang inaayos sa kompanya. Magbubukas na din kasi kami ng branch dun next year eh.

Haaayyy! Namiss ko itong bahay namin. Dito na din muna titira si Allan. Ayaw naman naming mapahamak siya noh at mahirapan pa sa paghahanap ng matutuluyan dito. Kundi lagot kami sa family niya. Dumiretso na ako sa kwarto at nagpahinga. Medyo nakakahilo sa plane kanina. Hindi din ako nakatulog ng maayos dun.