Last update for today....sipag ko no 😂
-
"Kamusta ka na?" Nang maibaba ni Emmeth ang bulaklak na dala nito para kay Max saka nagsindi ng kandila
No matter how busy he is, hinding hindi niya na kakalimutan ang dalawin ang puntod ni Max. Kahit pa gabi na talaga siya nakakauwi. Pero kung talagang hindi niya na kayang dumaan pa sa sementeryo, he'll make sure na kasama palagi ito sa mga dasal niya.
"It's been months since you left me. Though we had short sweet memories, I'm still missing those times, I'm still missing you. But I'm sorry. Im sorry that I can't go back to our previous house, coz once I did, maybe I'll stay there again and I'll be the same way I was before. Miserable, hopeless. It's hard but I had to move on. I know you're resting now and hope you're in peace but sometimes, I prayed and wish that you'll come back to me again. Imposible but you know that feeling, the feeling that one day, I'll get a chance to see you again. That I can hold you again. And say how much I love you even though you won say it back. Just to see you, that would be the happiest day of my life. Pwede bang bumalik ka ulit sakin Max?"
-
Flowers, food etc. Nag patuloy ang mga araw at linggo na nakakatanggap noon si Mint. Hindi niya parin alam kung sino ang nagpapadala non.
Isang umaga, maaga siyang dumating sa office dahil may early meeting siya in and out of the office. Nakita niya ang janitor nila na inilagay sa table niya ang bouquet of white roses.
"Kuya"
Napalingon sa kaniya ang janitor at parang kinabahan.
"Bakit po ma'am?"
"Kanino galing yan? Imposibleng sa delivery boy dahil sobrang aga pa"
"Eh hindi ko din po kilala yung nag abot ma'am. Pasensya na po" sabay talikod nito.
Sinulyapan niya ang bulaklak at muli ay nag isip...
Malalaman ko din kung sino ka?
-
HR anniversary...
Taon taon ay idinaraos yon according narin sa mga board members. Hindi iyon nabanggit ng lolo niya bago pa man ito namatay. Pero base sa mga kwento nila, it's a tradition na I-celebrate ang anniversary ng company dahil sa magandang takbo nito. At wala pa silang kinaharap na malaking problema.
So...to make it short. Lahat ng employees, from janitor to her, kasama sa outing. It should be done in hotel pero nag suggest siya. Lahat naman kasi ay nagtatrabaho para sa company nila kaya mas gusto niya na makasama ang lahat. All expense paid kaya natuwa ang lahat.
Sa isang beach resort ginanap ang anniversary party.
Masaya ang lahat, nasaksihan yon ni Mint. And everyone was thanking her dahil sa ginawa niya. Hindi kasi lahat ay makakasama kung kaniya kaniyang gastos lalo na yung nasa mababang position at may mga obligation.
Nakamasid lang si Colbie sa bawat galaw ni Mint. She's always smiling na parang hindi ito napapagod na ngumiti. And yes, napapangiti din siya habang pinagmamasdan ito. He distant himself from her for some reason. At ngayon gabi, once and for all, may gusto siyang malaman.
Nakita niyang nakikipaglaro ito sa mga batang anak ng ibang employee nila. She seems having fun dahil dinig niya ang tawa nito. Sanay itong makihalubilo sa lahat. Hindi lang sa mga bored members. Kahit sa mga janitor, nakikipag kwentuhan din ito.
Nakaupo si Mint sa isang bench ng lumapit sa kaniya si Colbie. Medyo nagulat pa siya dahil muli siya nitong nilapitan after noong huling beses na may nasabi siya dito.
"Hi" maikling bati nito.
"Hi" she shortly replied.
Awkward...yon ang pakiramdam niya.
Ang tahimik kasi ni Colbie, unlike noon. Madaldal kahit bago palang silang nagkakakilala.
"Ang saya nila---dahil sayo" sabi ni Colbie.
"Dahil kay lolo. Kung hindi naman dahil sa kaniya, I won't have this" sagot ni Mint.
"Can I asked you something?" Ani Colbie.
"Bago ka magtanong---siguro mag sorry muna ko" ani Mint.
"For what?"
"For the last time. I know hindi ko dapat sinabi yon. Sorry kung medyo naging over ako. Hindi mo naman siguro ako masisisi di ba. Like what you've said, masyadong mabilis" Pag amin ni Mint.
"Ahhhhh yon ba. Okay lang"
"Ano yung itatanong mo?" Ani Mint.
"Random question lang. May gusto lang akong malaman" sagot ni Colbie.
"Go on"
"Halimbawa nasaktan ka ng taong malapit sayo. Ano ang gagawin mo?" Unang tanong ni Colbie.
"It's depends. Kung sinadya niya or hindi. Kung sinadya niya, I can still forgive that person. Pero hindi na non maibabalik sa dati ang meron kami. Kung hindi niya sinasadya, I will surely you forgive that person and if he or she asked for another chance, why not. Lahat naman kasi tayo nagkakamali. It depends on us kung paano natin itatama ang pagkakamaling yon. Malaki man o maliit" sagot ni Mint.
"If ever-----you're not married and got pregnant, by your boyfriend or just someone else, wether you like it or not, what will you do? Are you going to continue your pregnancy or get rid of that baby?" Pangalawang tanong ni Colbie.
"If ever that happened. Itutuloy ko ang pagbubuntis ko, ginusto ko mang mabuo iyon o hindi. Una sa lahat, walang kasalanan ang baby. It's your responsibility from the very start. Kung hindi mo ginawa yon, hindi naman yon darating sa buhay mo. Lahat ng baby, angel. Maraming mga mag asawa diyan na hindi magka anak. Tapos ikaw, you're not wishing for it but God gave it to you. And tungkol sa ama, nasa kaniya na yon kung pananagutan niya o hindi. Basta para sa akin, everything that happens in you're life, may dahilan. Lahat ng pagsubok, may solusyon. Killing an innocent child is a sin. It's a blessing kaya tanggapin mo" and with that, napangiti si Colbie.
-
Hello Liz.
[ Oh ano. Sasabihin mo naman ang progress ng plano mo. Mag isip ka----]
I'm not doing it.
[ huh? ]
I I said, I'm not doing it. I've made up my mind .
[ really? You're not kidding right? ]
I'm serious
[ Oh God. Glad you're thinking what's right now Collin. So what made changed your mind ]
I will tell you but not now.
[ fine. But I'm happy for you. And I'm happy for that girl. Good luck ]
Thank sa Liz
To be continued...
Sometimes hatred lead us to the right one.
