Chill

3

မင်းမတွေ့ချင်လို့ ရှောင်ပြေးခဲ့တဲ့ ငါ့ကို မင်းရူးမတတ်တွေ့ချင်လာအောင် ငါဖန်တီးပြမယ် ... တိမ်တမံ

"မံမံအခု ဘာနဲ့လာတာလဲ"

စားပွဲထိုးသယ်ဆောင်လာသော လင်ဗန်းချပ်ပေါ်က အအေးနှင့်ရေခဲမုန့်၊ ကိတ်မုန့်တွေကို မမကြူက ကူ၍ စားပွဲပေါ်တင်ပေးနေရင်း မေး၏။

"ဘာနဲ့လာရမှာလဲ ကားနဲ့ပေါ့၊ ဦးတင်ကိုဦးလိုက်ပို့တယ်လေ၊ ဘာလို့အထူးအဆန်းလုပ်မေးနေတာလဲ"

မမကြူတင်ပြီးသော အအေးခွက်ကို သူ့ဘက်ဆွဲယူပြီး ပိုက်နဲ့စုပ်သောက်လိုက်သောတိမ်တမံ။

"ဪ မသိပါဘူး ကိုယ်တော်က တရားစခန်းမှာ တရားပေါက်ပြီးဈာန်နဲ့ကြွလာသလားလို့"

ဒါသက်သက်မဲ့ တမံကို မမကြူ ရန်စတာ။ မမကြူသည် ပြောင်စပ်စပ်မျက်နှာပေးနဲ့ တမံကို အရသာခံကြည့်ကာ

"ဘယ့်နှယ်လဲ ကိုယ်တော်၊ တရားစခန်းရက်၃၀ဝင်တဲ့အတောအတွင်း အတော်မှ တရားပေါက်ခဲ့ရဲ့လား"

တမင်သွေးတိုးစမ်းမေးသော မမကြူအမေးမှာ တမံမျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားရသည်။ စုပ်သောက်နေသော အအေးပိုက်ကို နာနာကြည်းကြည်း ဖိကိုက်ပစ်လိုက်တာ ပိန်လိန်သွား၏။

"အိပ်မက်ဆိုးတွေ ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့"

မနက်သုံးနာရီထ လေးနာရီကနေ တောက်လျှောက်တစ်နေကုန်အောင် တစ်နာရီခြားစီနားပြီး တစ်နာရီအတိ တရားဆက်တိုက်ထိုင်ရသည်။ တစ်ခါထိုင်ပြီးတိုင်း တစ်ခါတရားလျှောက်ရသည်။ တရားလျှောက်ရလို့ လူစောင့်ရသည့်အခါ နားရသည့် တစ်နာရီအချိန်ပိုင်းလေးသည် ဆယ့်ငါးမိနစ်ပြည့်အောင် ဝဝလင်လင် မနားလိုက်ရ။

မနက်စာတစ်ကြိမ်၊ နေ့လည်၁၁နာရီတစ်ကြိမ် ထမင်းတစ်နပ်ပဲ စားရ၏။ တရားစခန်းဝင်နေသည့် ရက်၃၀အတွင်း တိမ်တမံအတော် အီစလံဝေသွားရပါသည်။ ပြန်တွေးမိတိုင်း ကြတ်သီးထရသော ကြမ်းတမ်းခက်ခဲပင်ပန်းရသည့် ရက်၃၀ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။

"တောက်! ဒါတွေအားလုံးက အဲ့ဒီ့ Announcerအစုတ်ပလုတ်ကြောင့်ပဲ၊ အဲ့ငှက်ပျောခိုင်အကြောင်း တွေးမိရင် ညစာမစားဘဲ ဆောက်တည်ခဲ့တဲ့ သီလတွေအကုန်ကျိုးတယ်"