စူပါစတားတစ္ေယာက္၏ဆႏၵ / စူပါစတားတစ်ယောက်၏ဆန္ဒ

အခန္း (၆၀.၁)

အခန္း (၆၀.၁) – မင္းစားဖို႔အတြက္ ေခါက္ဆြဲလုပ္ေပးမယ္
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

မီးဖိုခန္းတြင္းထဲတြင္ေတာ့ ေႏြးေထြးသည့္အဝါေရာင္မီးက ေရႊေရာင္ခ်ယ္မႈန္းထားသလိုပင္။ စဥ္းတီတုံးေပၚက ဓားထက္ထက္ျဖင့္ လွီးျဖတ္ေနသည့္အသံက ဆက္တိုက္ထြက္ေနသည္။

ရံုရွီသည္ ဘယ္လိုခ်က္ျပဳတ္ရမလဲဆိုတာကို အမ်ားႀကီးမသိသည့္အတြက္ ဟင္းရြက္ေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မလွီးျဖတ္ႏိုင္ေပ။ သူ႔လက္ရည္က ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ သာမန္အဆင့္ေလာက္သာရွိပီး သူ႔လက္ကို ဓားမထိေအာင္ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ေနရသည္။ သူ႔ဆံပင္ရွည္ေတြကို ခ်ည္ထားေပမယ့္ သူ႔နဖူးေပၚတြင္ေတာ့ ခ်ည္လို႔မမွီသည့္ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕က က်ေနပီး သူ႔လႈပ္ရွားမႈႏွင့္အတူ ေရွ႕ေနာက္လႈပ္ယမ္းေနကာ မ်က္ႏွာတစ္ဝက္ကို ဖံုးအုပ္ထားသည္။

ဒါေပမယ့္ ထိုအခိုက္အတန္႔မွာပဲ ဟင္းရြက္ေတြအားလံုး လွီးျဖတ္ေဆးေၾကာပီျဖစ္ပီး ၾကက္ဥႏွစ္လံုးကိုလည္း ေမႊေခါက္ထားသည္။ ႂကြပ္ရႊလက္ဆက္သည့္ ဟင္းရြက္ေတြကို ဆီပူအိုးထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။

ရံုရွီသည္ ေခါင္းကိုငံု႔ထားပီး အေလးအနက္လုပ္ေနသည္။ အရမ္းကိုမွ႐ိုးရွင္းသည့္ကိစၥေလးတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ သူကေတာ့ အေလးအနက္ကို လုပ္ကိုင္ေနသည္။

ခ်င္းခ်န္သည္ ေဘးနားတြင္ရပ္ေနပီး ေခါက္ဆြဲေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ထည့္ေနသည့္ လူငယ္ေလးအား ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြက ထိုလွပက်ဥ္းေျမာင္းသည့္ဇာမဏီလိုမ်က္ဝန္းေတြ၊ သူ႔ႏွာတံျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ႏူးည့ံသည္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တစ္ေလွ်ာက္ျဖတ္သြားပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျဖဴေဖြးထင္ရွားသည့္ၫွပ္႐ိုး၌ အဆံုးသတ္သြားသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ရံုရွီသည္ ႐ုတ္တရပ္ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ပီး သူ႔နဖူးေပၚ၌ျဖာက်ေနသည့္ဆံပင္ေတြကို အေနာက္သို႔သပ္လိုက္သည္။ ခ်င္းခ်န္ဖက္သို႔လွည့္လိုက္ပီး ျပံဳးကာေမးလိုက္သည္။ : "ခင္ဗ်ားရွာလကာရည္ထည့္စားလား?"

ဒီအေျခအေနကို ႐ုတ္တရပ္မတံု႔ျပန္ႏိုင္ျဖစ္သြားကာ ခ်င္းခ်န္သည္ လ်င္ျမန္စြာအၾကည့္လႊဲလိုက္ပီး အလိုလိုျပန္ေမးလိုက္သည္။ "ရွာလကာရည္စားတယ္?"