စူပါစတားတစ္ေယာက္၏ဆႏၵ / စူပါစတားတစ်ယောက်၏ဆန္ဒ

အခန္း (၇၆.၂)

အခန္း (၇၆.၂) – ခ်င္းခ်န္ : အဲ့ဒါက အေမနဲ႔မဆိုင္ဘူး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သူက အနက္ေရာင္ကုတ္ရွည္ကို ဝတ္ဆင္ထားပီး ေဘာင္းဘီရွည္က သူ႔ရဲ႕ၾကည့္ေကာင္းပီး သြယ္လ်သည့္ေျခတံေတြကို အနားသပ္ထားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာထက္မွာေတာ့ ဘာအမူအရာမွမရွိေပ။ သူရဲ႕သြယ္ပီးေအးစက္သည့္မ်က္လံုးေတြျဖင့္ ရန္ရႈက်ီကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ပီး သူ႔အၾကည့္ေတြကေတာ့ တည္ၿငိမ္ေနကာ စိတ္ဝင္စားမႈရွိမရွိေပ။

အရပ္ကြာျခားခ်က္က ၃၀စင္တီမီတာေလာက္ရွိတာေၾကာင့္ သူသည္ သူ႔ေရွ႕ကအမ်ိဳးသမီးကို တကယ္ႀကီးငံု႔ၾကည့္ေနရတာျဖစ္သည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက မသိမသာတင္းတင္းေစ့ထားပီး နက္ရိႈင္းနက္ေမွာင္သည့္မ်က္လံုးေတြထဲမွာေတာ့ အဖက္မလုပ္ပဲ ၾသဇာျပင္းသည့္အရွိန္အဝါက ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးကို လ်င္ျမန္စြာပဲ ျပန္႔သြားသည္။

ေလထုက ခ်က္ခ်င္းကို ေအးခဲသြားသည္။ ရန္ရႈက်ီသည္ ႐ုတ္တရပ္ေပၚလာသည့္အမ်ိဳးသားကို တအံ့တၾသျဖင့္သာ ၾကည့္ေနသည္။ သူမစိတ္မကပ္သြားႏိုင္ခင္မွာပဲ တစ္ဖက္လူက သူမကို သေဘာအရသာငံု႔ၾကည့္လာပီး ေနာက္ေတာ့ သူ႔ေခါင္းက ေဘးက လူငယ္ေလးဆီလွည့္သြားေတာ့သည္။ သူသည္ ခပ္ယဲ့ယဲ့သာေမးလိုက္သည္။ : "သူမက မင္းကို ရံုရံုလို႔ေခၚတာ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ရင္းႏွီးလို႔လား?"

ခ်င္းခ်န္ကေနပီး တံခါးကို ႐ုတ္တရပ္ႀကီးဖြင့္လိုက္မည္လို႔ ရံုရွီမထင္ထားဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ရႈက်ီ၏ေၾကာင္အေနသည့္အမူအရာႏွင့္ ခ်င္းခ်န္၏အရမ္းကိုမွေအးစက္သည့္အျပဳအမူတို႔ကို ၾကည့္လိုက္ပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ျဖည္းျဖည္းေလးပင့္ေကာ့သြားသည္။

သူသည္ အျပံဳးေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ : "အမရန္က ဝကၤဘာၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ အဓိကဇာတ္လိုက္မင္းသမီးေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အတူတူ႐ိုက္ကူးေနၾကတာ"

ဒီတိုင္းဇာတ္ကားအတူ႐ိုက္တာပဲ၊ မရင္းႏွီးဘူး။

ခ်င္းခ်န္သည္ "အို"ဟုေသာ အသံခပ္တိုးတိုးသာေပးလိုက္ပီး ရန္ရႈက်ီဖက္ျပန္လွည့္သြားကာ : "သူ႔ဖုန္းကဘယ္မွာလဲ?"