စူပါစတားတစ္ေယာက္၏ဆႏၵ / စူပါစတားတစ်ယောက်၏ဆန္ဒ

အခန္း (၇၃.၁)

အခန္း (၇၃.၁) –
ရံုရွီ : တကယ္ကိုအရမ္းၾကည့္ေကာင္းတယ္
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေကာင္းကင္ေပၚကေနက်လာတဲ့ မ်က္စိပသာဒျဖစ္စရာျမင္ကြင္းေလးက အဆံုးသတ္မေရာက္ခင္ ၃မိနစ္ေလးသာ ၾကာလိုက္သည္။

ရံုရွီသည္ ဖုန္းေအာက္တြင္ရွိေနသည့္ အဝတ္အစားေတြကို လွမ္းယူလိုက္တာေၾကာင့္ အဝတ္အစားေတြ၏ အေထာက္အပံ့မရွိေတာ့သည့္အခါ ဖုန္းက ေဘစင္ေပၚတြင္ အျပားလိုက္ေလးျဖစ္သြားသည္။ အဲ့ဒီေတာ့ သမုဒၵရာတစ္ဖက္ျခမ္းတြင္ရွိသည့္ အမ်ိဳးသား၏ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္တြင္လည္းပဲ မႈန္ဝါးဝါး မ်က္ႏွာၾကပ္အျဖဴေရာင္သာ ရွိေတာ့သည္။

ခ်င္းခ်န္ : "......"

ရံုရွီသည္ သူ႔အဝတ္ေတြကို ျမန္ျမန္ေလးဝတ္လိုက္ပီး ဆံပင္ေတြကိုလည္း သုတ္လိုက္သည္။ လုပ္စရာေတြအကုန္လုပ္ပီးသြားေတာ့မွသာ သူသည္ ဖုန္းကို ယူလိုက္ပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်င္းခ်န္သည္ ဇာတ္ၫႊန္းကို တည္ၿငိမ္သည့္အမူအရာျဖင့္ ၾကည့္ေနပီး ဖုန္းကိုၾကည့္မေနတာအား ျမင္လိုက္ရသည္။

ရံုရွီသည္ ျပံဳးပီး ေျပာလိုက္သည္။ : "ကၽြန္ေတာ္ပီးပီ ခ်င္းခ်န္ ဒီည ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းေခၚတာ ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔လား?"

ရံုရွီ၏အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ အမ်ိဳးသားသည္ ဘာအမူအရာမွမေပၚသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ လက္ထဲက ဇာတ္ၫႊန္းကို ေဘးခ်လိုက္ပီး ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို ၾကည့္လာေတာ့သည္။ သူၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ အသားျဖဴေဖြးပီးေခ်ာေမာသည့္လူငယ္ေလးက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆံပင္ကိုသုတ္ေနတာကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ႔အသားက အနည္းငယ္အလင္းေဖာက္ႏိုင္သလိုရွိပီး သူ႔မ်က္လံုးေတြက နက္ေမွာင္ေတာက္ပေနကာ ရႊန္းလဲ့သည့္အေရာင္ေလး လင္းျဖာေနသလိုလို။

ခ်င္းခ်န္သည္ ႏႈတ္ခမ္းကို အနည္းငယ္တင္းေအာင္ေစ့လိုက္ပီး ေမးလိုက္သည္။ : "မင္း အေစာနက ေခ်ာ္လဲတာ ဒဏ္ရာရသြားေသးလား?"

တစ္ဖက္လူက ေမးခြန္းကိုေခါင္းေရွာင္ေနတာအား သတိမမူမိပဲ ရံုရွီသည္ ျပံဳးကာ ေျပာလိုက္သည္။ : "ဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူး အဲ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာမတ္တပ္မရပ္လိုက္မိလို႔ျဖစ္သြားတာပါ"