UNTIL SUNSET [Part One] [COMPLETED] editing...

98

luha's POV

Dalawang linggo na ang lumipas at mas lalong nagulo na ang grupo. Nagalit na sina Seven at Donnix saakin. Nagtatampo na yung mga Verde saakin. Si Bunso hindi na ako pinapansin. Si Renzo---napalapit na ata sa babae.

Hindi na kami sabay-sabay na kumain dahil nga saakin. Kagaya nito ngayon mag-isa nalang sana ako dito sa 𝘛𝘢𝘮𝘣𝘢𝘺𝘢𝘯 dahil andun na silang lahat sa loob ng Cafeteria kumakain, mabuti nalang at sinamahan ako ni Rondorri. Sina Levis, Tambujor at Kenzo ay nagtatampo din saakin.

Haha. Ganon naba ako kasama?para layuan nilang lahat. Yan kasi Tears kung nanahimik ka nalang at nagpanggap na ayos ka lang sana hindi sila nagalit sayo. Bakit kasi nasasaktan ako.

"𝗧𝗲𝗮𝗿𝘀, 𝗮𝗿𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝗼𝗸𝗮𝘆?"

"𝗜'𝗺 𝗼𝗸𝗮𝘆."

Neready kona ang napakatamis na ngiti at masiglang sarili. Titiisin ko nalang na ako nalang yung masaktan kesa sila. Ayaw kung magalit sila saakin.

Tama sa Donnix. Dun molang marerealize kung kailan lumayo na sila.

It's my Fault. Ako ang may kasalan ng lahat.

"𝗡𝗮𝘀𝗮𝘀𝗮𝗸𝘁𝗮𝗻 𝗱𝗶𝗻 𝗯𝗮 𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗥𝗼𝗻?"tanong ko sa kaniya pero nginitian lang ako nito. Sa mga nakaraang mga araw siya palagi ang sumasama saakin tuweng mag-isa ako, maliban nalang kung sa bahay na ako.

Kahit nagtatampo sina Levis at Turks saakin mabuti nalang at nilulutuan padin nila ako. Sinasabayan na kumain yun nga lang hindi na sila palasalita.

"𝗥𝗼𝗻, 𝘀𝗮𝗺𝗮𝗵𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻 𝗮𝗸𝗼."

"𝗪𝗵𝗲𝗿𝗲?"

"𝗦𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗶...𝗹𝗮."napatingin naman ako dun sa kanila at nakatingin din sila dito saamin pero agad lang nag-iwas mg tingin.

"𝗚𝗼𝗼𝗱 𝗜𝗱𝗲𝗮."tumayo na siya kaya tumayo na din ako pero pinauna ko siyang maglakad dahil nahihiya ako.

Habang papalapit kami kita ko ang pag-iwas ng tingin ng mga bata at tanging si Mint lang ang ngumiti saakin. Sina Seven at Donnix naman ay kumakain lang. Si Renzo naman ay  nakatingin kay Kim.

Hayaan mo nalang ang sarili mo Tears. Unahin mo sila.

"𝗠𝗮𝘆 𝘀𝗮𝘀𝗮𝗯𝗶𝗵𝗶𝗻 𝗱𝗮𝘄 𝘀𝗶 𝗧𝗲𝗮𝗿𝘀."saad ni Rondorri saka agad akong iniharap sa iba pero naka-iwas lang ito ng mga tingin.

"𝗔𝗻𝗼 𝗻𝗮𝗺𝗮𝗻?"bored na saad ni Donnix habang nakatingin saakin.

"𝗔𝗵𝗺𝗺 𝗮𝗵𝗵 𝗲𝗵𝗵𝗵 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗮𝗻𝗼 𝗸𝗮𝘀𝗶𝗶𝗶𝗶.......𝗜-𝗶𝗺 𝗦-𝘀𝗼𝗿𝗿𝘆 𝘀𝗮𝗻𝗮 𝗺𝗮𝗽𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗱 𝗻𝗶𝘆𝗼 𝗮𝗸𝗼."nakayukong saad ko at yung kamay ko sa likod halos baliin kona at yung labi ko naman halos dumugo na kakakagat ko.

Wala akong narinig na nagsalita kaya agad akong natakot na baka ayaw na talaga nila saakin na baka ang laki na ng galit nila saakin.

Akma ko ng itataas ang ulo ko ng biglang may yumakap saakin kaya napatingin ako kung sino yun at halos magwala ang buo kung sistema ng makita kung sino. "𝗛𝘂.....𝗯𝗯𝘆."ngumiti ito saka yumakap ulit at biglang yumakap na din ang iba saakin. At may tumulo nanamang butil ng luha mula sa mata ko na agad namang pinahid ni Renzo saka tumingin sa mga mata ko."𝗔𝗸𝗮𝗹𝗮 𝗸𝗼 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗺𝗼𝗻𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝘁𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗴𝗶𝗻 𝘀𝗮 𝗴𝗮𝗻𝗼𝗻. 𝗡𝗮𝗺𝗶𝘀𝘀 𝗸𝗶𝘁𝗮 𝗪𝗶𝗳𝗲𝘆."parang tinatambol ang puso ko ng marinig kung sabihin niya iyon.