SKYDRAGON

Kralın Askerleri

DARA

"Şşt" dedim sessizce. Seungri bana baktığında gelmesini işaret ettim ve kamaraya ilerledim. Ben girdiğimde peşimden girdi ve kapıyı kapattım.

"Ne oldu? " dediğinde ona sarıldım. Şaşkınlıkla öylece kalsa da sonunda kollarını bana doladı.

"Yani..sarılmak mı istedin ?"

"Hıhı" dedim kafamı boynuna koyarken. Güldü. Gerçekten tek ihtiyacım sarılmaktı.

"Gizli, gizli sarılmak hobilerim arasında" dediğimde kıkırdadı. "Neden söylemedin ki ?"

"Ne ?"

"Bizimkilere, sizinkilere. Herkese söylemen gerekirdi...beraber olduğumuzu"

"Beraber miyiz ?" Dediğinde ondan ayrıldım. "Değil miyiz ?"

"Ben..tam anlamadım"

"Yani seni sevdiğimi söyledim. Sen ?"

"Ben seni seviyorum" dediğinde kalbim hızlandı. Gerçekten mutluydum. Beklemediğim kadar mutluydum hemde.

"O zaman söylemen gerekirdi"

"Ama sen de bir şey demedin" dediğinde tahta sandalyeye oturdum ve ellerimi göğsümde bağladım.

"Bilmiyorum. Seungri bu kadar şey varken söylemek istemedim sanırım...ama sen söyleseydin senden cesaret alırdım" dediğimde önümde diz çöktü ve elini bacağıma koydu.

"Bende sen bir şey demeyince, sandım ki orada söylediklerin önemsiz"

"Önemsiz değildi" diye itiraz ettim hızla. Kafasını kaldırıp gözlerime baktı. "Çok önemliydi benim için Seungri. Onları demek"

"Benim içinde yani..şey ben...söylemek istemediğini düşündüm"

"Onlardan sır saklamak istemiyorum artık. Hiç bir şeyi çünkü sırlar bir yük gibi omuzlarıma oturuyor" dediğimde kafa salladı.

"Sen istersen onlara söylerim" dedi ama sanki söylemek istemiyordu. Gizleme taraftarıydı ve bunu belli ediyordu.

"Söylemek istemiyorsun"

"Hayır. Şey evet. Yani...Dara" dedi sessizce. Anlamıyordum. Neden söylemek istemiyordu ? Gerçekten sevmiyor muydu ?

"Sorun ne ?"

"Sorun yok. Sen istiyorsan söyleyelim"

"Bak hala sen istiyorsan diyorsun. Seungri sen istemiyor musun ?" Dedim sinirle. Neden saklıyordu ki şimdi bunu ?

"İstiyorum ama bence....zamanı değil" dediğinde derin bir nefes aldı. Belki de salak olan bendim çünkü bir bok anlamıyordum.

"Neden ?"

"Çünkü şuan bir savaşın içindeyiz ve bizim bunları düşünmemiz...benim seni düşünmem" dedi ve ofladı. Anlatamıyordu. "Sanki doğru zaman değil gibi"

"Sevginin zamanı mı olur Ri ?" Dedim hızla. Bu çok saçmaydı. Bir savaşta değildik. Bizim birbirimizi sevmemizin yanlış olduğunu düşünmüyordum.

"Yok ama kralın askeri olarak şuan sadece işime odaklanmam gerekiyormuş gibi hissediyorum"

"Ah anladım" dedim sakince. Benimle olmak falan istemiyordu. İşi önemliydi. Tabi ki işi önemliydi. Bende bu işi önemsiyordum ama onu da önemsiyordum.

"O zaman..eğer bu savaştan sağ çıkarsan yani sen zaten ölümsüzsün...ben sağ çıkarsam" dediğimde ayağa kalktı. Bende artık oturmak istemiyordum. Ben burada durmakta istemiyordum.