❀သခင္ၾကင္လွ်င္ ပန္ေတာ္မူ❀ အခန္း(၂၈)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကားတံခါးကိုပိတ္လိုက္ရင္း အရင္အတိုင္းထည္ဝါစြာ႐ွိေနသည့္ အိမ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း သခင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။
သူ အိမ္မျပန္ျဖစ္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္။ အဘြားဆုံးၿပီးေနာက္ပိုင္းထဲက မျပန္ျဖစ္ေတာ့တာပင္။ ႀကီးႀကီးအိမ္ကထြက္လာတုန္းကလည္း မာမီက အိမ္ျပန္လာခိုင္းေပမဲ့ သူမျပန္ဘဲ တိုက္ခန္းမွာပဲေနခဲ့သည္က အခုထိ။
အခုေတာင္ မျဖစ္မေန ကိစၥေၾကာင့္ ဒီအိမ္သို႔ျပန္ေျခခ်ျခင္းပင္။
လူေလးေယာက္ပဲ႐ွိသည့္ အိမ္က အရင္ကတည္းက စိုစိုေျပေျပမ႐ွိေပမဲ့ အခုေတာ့ ပိုေျခာက္ကပ္ေနေလသည္။ ေျခာက္ကပ္တယ္ဆိုမွ အဘြားကလည္းဆုံး၊ သူကလည္း အိမ္မျပန္။ ဒါ့အျပင္ ေလးေလးကလည္း အဘြားမ႐ွိေတာ့သည္မို႔ အန္တီလိႈင့္ဆီကိုေျပာင္းေနခဲ့သည္မွၾကာလွၿပီျဖစ္၏။
ဒီအိမ္ႀကီးတြင္ အလုပ္သမားမ်ားကလြဲ၍ က်န္သည့္မိသားစုဝင္မ႐ွိဘဲ တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနေသာ မာမီသည္ သူ႕ကို"ျပန္လာပါ သားရယ္"ဟု တစ္ခြန္းမွမဟေပ။
မာမီက ထက္ျမက္သလို မာနကလည္းႀကီး၏။ တစ္ေယာက္ထဲမို႔ အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ႏႈတ္ကဖြင့္ေျပာမည္မဟုတ္။
အိမ္ထဲေရာက္သည့္တိုင္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ရတာမို႔ သူမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သြားရသည္။ အရင္က ငါးေယာက္ထက္မနည္း႐ွိခဲ့သည့္ အိမ္အကူေတြက ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲမသိ။
အလုပ္သမားဆိုလို႔ ခုနကျခံတံခါးလာဖြင့္ေပးသည့္ သူ႕အ႐ြယ္႐ွိ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သာေတြ႕သည္။ တစ္အိမ္လုံး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕တာမို႔ အေပၚပဲတက္လာလိုက္သည္။
မာမီႏွင့္ သူက ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ျပန္လာခဲ့သည္မို႔ အခန္းထဲတြင္ အဝတ္မ်ားလဲေနလား မသိ။ မာမီ့အခန္းေ႐ွ႕တြင္ ရပ္ေနရင္းကေန စိတ္ေလ်ာ့ကာ ခဏေလာက္အားယူၿပီးေနာက္ အခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္၏။
"သားေရာက္ၿပီ မာမီ"
"ဧည့္ခန္းမွာေစာင့္ေန"
ေအးစက္စက္ျဖင့္ထြက္လာသည့္ မာမီ့ၫႊန္ၾကားမႈေၾကာင့္ သူ အေပၚထပ္႐ွိ ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ဧည့္ခန္းႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးတြင္႐ွိေသာ တံခါးပိတ္ထားသည့္ အဘြားအသက္႐ွိစဥ္ကေနခဲ့သည့္ အခန္းကို ၾကည့္ရင္း သူရင္ထဲစို႔နင့္လာရသည္။
YOU ARE READING
သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)
Romanceမြွေက သွေးအေး သတ္တဝါလို့ပြောရင် ခင်ဗျားပုံပြပြီးငြင်းခဲ့ရဦးမယ်။ တကယ်ပဲ ကိုယ့်ချစ်သူအပေါ် သွေးအေးချက်က လက်လန်တယ် (Normal ကနေ Version ပြောင်း၊ အခန်းသစ်ထပ်ထည့်ပြီးရေးထားတာမလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပေးပါနော်)
