25 (Zawgyi)

7.2K 179 1
                                        

❀သခင္ၾကင္လွ်င္ ပန္ေတာ္မူ❀  အခန္း(၂၅)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
တံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ ပိတ္လိုက္ရင္း ငယ္ေလး ကိုယ့္အခန္းထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ မွန္တင္ခုံေပၚတြင္ အားသြင္းထားခဲ့ေသာ ဖုန္းေလးကို သြားျဖဳတ္လိုက္၏။

သူမ အခု အရမ္းေပ်ာ္ေနသည္။ TK လုပ္ငန္းစုႏွင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေတာ့မည္ဟူေသာအျဖစ္က တကယ္အိပ္မက္လိုပင္။

စာခ်ဳပ္စာတမ္းတိတိက်က်ႏွင့္မလုပ္ေဆာင္ရေသးေသာ္လည္း အခုအေျခအေနအရ ေသခ်ာသေလာက္႐ွိၿပီမို႔ ငယ္ေလးေပ်ာ္ေနသည္မွာမဖုံးႏိုင္မဖိႏိုင္။

ကိုယ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ က်႐ႈံးေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေစ သတိရမိတဲ့သည္က ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုတဲ့ေလ။ အဲ့စကားက တကယ္အမွန္ပါပဲ။

ငယ္ေလးအခုလို ေပ်ာ္ေနတဲ့အခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုေျပာျပခ်င္သည္။ ထိုလူေျပာမည့္ အားေပးစကားႏွင့္ ခ်ီးက်ဴးစကားကိုၾကားခ်င္သည္။

ဟိုအရင္ကလို 'ငယ္က ေတာ္လိုက္တာ' ဟုေသာအခါသံႏွင့္အတူ သူမေခါင္းေပၚေရာက္လာမည့္ လက္ဖဝါး၏ အေႏြးဓာတ္တို႔ကို တကယ္လိုအပ္မိပါသည္။ ႐ူးမတတ္ကိုလိုအပ္မိပါ၏။

စိတ္အလိုေၾကာင့္ ဘာဆို ဘာမွမေတြးႏိုင္ဘဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ စိတ္အစုံျဖင့္ ေခၚမိသည္က "ကိုကို❤️" ဟူသည့္ ထိပ္ဆုံးက Contact name ေလးသို႔သာ။

ေခၚၿပီးသည့္ ေနာက္မွာမွ သူမ သတိရသည္။ ကိုကိုႏွင့္သူမက ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့ဘဲ...။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ စိတ္အစုံၾကား ရင္နာစရာတခ်ိဳ႕ကပ္ၿငိလာတဲ့အခါ သတိရမိသည္က မစတင္ရေသးခင္ အဆုံးသတ္သြားေသာ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုကိုျဖစ္သည္။

သူမႏွင့္ ကိုကိုရဲ႕ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ဆက္ဆံေရးက အဆုံးသတ္သြားသည္မွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီပဲ။ ႐ုတ္တရက္ အာ႐ုံထဲဝင္လာသည့္ အသိေၾကာင့္ ႏွလုံးသားက နာက်င္လာသည္။

ရင္ထဲကို တစ္စုံတစ္ရာက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဝင္ေဆာင့္လိုက္သလို အသက္႐ႈၾကပ္လာမိသည္။

"Hello"

ၾကားဖူးေနၾက အသံခပ္ဩဩေလးကိုၾကားၿပီးေနာက္မွာ သူမ၏ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းက လုံးဝကို ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ ဖုန္းကို အေဝးသို႔ပစ္လိုက္မိ၏။ ကံေကာင္းသည္က မွန္တင္ခုံႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရာေတြ႐ွိေသာ ကုတင္ေပၚသို႔ေရာက္သြားျခင္းပင္။

သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang