❀သခင္ၾကင္လွ်င္ ပန္ေတာ္မူ❀ အခန္း (၄၆)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ငယ္"
"ကိုကို.."
ေဆး႐ုံေရာက္သည္ႏွင့္ ေခါင္ရန္းညိဳနာမည္ႏွင့္လူနာကိုေမးေတာ့ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ေနရသည္ဆိုတာႏွင့္ ခြင္းဒီကိုေရာက္လာျခင္းပင္။
မ်က္ရည္ဗလပြႏွင့္ ငယ့္မ်က္ႏွာေလးက မျမင္ရတာၾကာလို႔ထင္သည္ တစ္ဝက္ေလာက္ထိပိန္က်သြားသလိုပင္။ သူ႕ကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ အေျပးလာကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာသည့္ ကေလးမက ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေတာ့သည္။
အစ္ကိုျဖစ္သူကိုစိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ေရာက္တတ္ရာရာေတြေလွ်ာက္ေျပာရင္း ငိုေနသည့္ ကေလးမကို စိတ္ေအးသြားေအာင္ ေခ်ာ့ျမဴေျပာရသည္မွာ အတန္ၾကာသည္အထိ။
ငိုတာရပ္သြားေပမဲ့ ႐ိႈက္သံသဲ့သဲ့ထြက္ေနသည့္ ကေလးမေၾကာင့္ ခုနကဝယ္လာသည့္ အိတ္ထဲကေရဗူးကိုဖြင့္တိုက္လိုက္၏။
"ေရေသာက္လိုက္ဦး၊ ျဖည္းျဖည္းေသာက္"
ပထမေတာ့ အေဖ့အတြက္ ထြက္ဝယ္ေပးရင္းကေန အခုေတာ့ ဒီကိုေရာက္လာျဖစ္တာမလို႔ ငယ့္အတြက္ျဖစ္သြားသည္။
"ဘာလို႔စိတ္ပင္ပန္းခံရတာလဲ ငယ္ရယ္၊ ေခါင္ရန္းညိဳက အဆင္ေျပမွာပါ"
"ဒါေပမဲ့လည္း အခုထိမွထြက္မလာေသးတာ ငယ္စိတ္ပူတာဆန္းလား။ ေမေမသိရင္ တစ္ခုခုျဖစ္မွာဆိုးလို႔ ငယ့္မွာအေၾကာင္းမၾကားရဲဘူး။ မေတာ္တဆမ်ားသိသြားရင္ တစ္ခုခုျဖစ္မွာဆိုးလို႔ ဝင့္ဝါကိုေတာင္ အိမ္ျပန္လႊတ္လိုက္ရတာ။ ယုေမကိုလည္း ေမေမ့ကိုဘာမွမေျပာဖို႔ႀကိဳမွာရေသးတယ္"
"ယုေမကဒီေရာက္ေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္၊ ဒီမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္မလို႔ အိမ္ေရာက္ေနတာ"
"ဪ..အ"
ဪ ဟုေရ႐ြတ္ရင္း ေတြးဆဆလုပ္ေနတုန္း သူ႕ရင္ဘက္ကို ကုန္းကိုက္လိုက္သည့္ ငယ့္ေၾကာင့္ ညည္းျငဴလိုက္မိ၏။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ငယ္"
"ဘာလို႔အခုမွေပၚလာတာလဲ။ ဘာလို႔အၾကာႀကီးပစ္သြားရတာလဲ။ ဖုန္းတစ္ခ်က္ေတာင္မဆက္ဘဲ ဘယ္လိုမ်ားေနႏိုင္ရတာလဲ။ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ ငယ့္ကိုသတိရရဲ႕လား"
YOU ARE READING
သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)
Romanceမြွေက သွေးအေး သတ္တဝါလို့ပြောရင် ခင်ဗျားပုံပြပြီးငြင်းခဲ့ရဦးမယ်။ တကယ်ပဲ ကိုယ့်ချစ်သူအပေါ် သွေးအေးချက်က လက်လန်တယ် (Normal ကနေ Version ပြောင်း၊ အခန်းသစ်ထပ်ထည့်ပြီးရေးထားတာမလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပေးပါနော်)
