1 (Uni)

165K 4.1K 103
                                        

သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ❀   အခန်း (၁)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ဟင်း.."

ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနှင့် သူ့ထက်ငါ တိုးဝေ့စီးနေရသည့် YBS ကားပေါ်တွင် ခေါင်ရန်း ခပ်တိုးတိုးလေး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ ရုံးတက်ချိန်နှင့် ရုံးဆင်းချိန် ကားကြပ်တာက အထူးအဆန်းမဟုတ်ပေမဲ့လည်း တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင် ရနေသည့် ချွေးနံ့ပေါင်းစုံကြား အတော်လေးစိတ်အိုက်နေမိသည်။

လူက ကြပ်သလို ထိုင်ခုံနေရကလည်းမရတာကြောင့် တစ်ဖက်က လက်တန်းကိုကိုင်ကာ ရုံးကပါလာသည့်ဖိုင်တွဲတွေကတစ်ဖက်နှင့် သူ့ပုံစံက အနည်းငယ်တော့ ကိုးရိုးကားရား ဖြစ်နေလိမ့်မည်။

သို့ပေမဲ့လည်း မတတ်နိုင်။ ခါးပိုက်နှိုက်ရန်ကြောက်ရသေးတာကြောင့် လွယ်အိတ်ကိုရှေ့ပို့ထားရသေးသည်။

"ဟင်း.."

ထိုအတွေးနဲ့ပင် သူ ဒုတိယအကြိမ်မြောက်သက်ပြင်းကို လေးပင်စွာချလိုက်မိတော့သည်။ နောက်မှတ်တိုင်ဆင်းရတော့မှာမို့ လူအုပ်ကြားထဲကနေ အတော်လေး ထိုးထွက်ကာ အချက်ပေးခေါင်း‌လောင်းကိုနှိပ်ရန် ပြန်လိုက်ပေမဲ့ လက်ကလှမ်းမမှီ။

ဒီး~~~
သူ့ဘေးတွင် ရပ်နေသော လူရွယ်က လှမ်းနှိပ်ပေးလိုက်တာမို့ ကျေးဇူးတင်သည့် သဘောဖြင့် ခေါင်ရန်းအနည်းငယ် ပြုံးပြလိုက်သေးသည်။ ထိုစဉ်ကားတံခါးလည်း ပွင့်လာတာမို့ သူ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆင်းလိုက်သည်။

"ဟူး ပူလိုက်တာ"

ကားပေါ်က ဆင်းတာနှင့် အားနေသည့် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မျက်နှာနားကို ယပ်ခတ်ရင်း အိမ်ရှိရာ ဆီသို့‌လျှောက်လာလိုက်တော့သည်။

ခပ်‌ဖြည်းဖြည်းတိုက်ခတ်လာသည့် လေညှင်းတွေတွေကြောင့် အနည်းငယ်တော့ အပူသက်သာသွားရသလို ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ခေါင်ရန်းနှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလို ပြုံးမိလျက်သား။

အိမ်ရှေ့တွင် ဖေဖေရှိစဉ်က ဆောက်ထားသည့် သစ်သားထိုင်လေးတွင်ထိုင်ကာ သူ့ပြန်အလာကို ‌စောင့်နေသည့် ခတ္တာငယ် ကြောင့်ပင်။

သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang