Extra 10
ေမာင္ထြက္သြားတာနဲ႔ ေခါင္ရန္းရင္ထဲဟာဆင္းသြားရသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အျပစ္တင္မိသည္။ သူ႕ဝသီကိုမထိန္းႏိုင္လိုက္ျပန္ဘူး၊ ႏႈတ္ေၾကာင့္ပဲ လူခ်စ္လူခင္ေပါသလို ႏႈတ္ေၾကာင့္ပဲ လူမုန္းခံရတယ္တဲ့။ စိတ္ျမန္လက္ျမန္နဲ႔ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီအတိုင္းေျပာလိုက္ေပမဲ့ တစ္ဖက္လူအတြက္ကေတာ့ တစ္မ်ိဳးတမည္ျဖစ္သြားရတတ္သည္မလို႔ ႏႈတ္စည္းဆိုတာ ေစာင့္ထိန္းသင့္သည့္အရာတစ္ခုပင္။
သို႔ေသာ္ ေခါင္ရန္းကေတာ့ အခုထိ ႏႈတ္က မရည္႐ြယ္ဘဲ ထြက္မိေနတုန္း။ ထြက္သြားသည့္ ေမာင့္ကိုလည္း ျပန္လာဖို႔မေခၚခ်င္၊ ေခါင္ရန္းကိုယ္တိုင္ကလည္း မၿငိမ္သက္သည့္ စိတ္အေျခအေနနဲ႔မလို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး စကားမေျပာဘဲ ခဏေနလိုက္တာက ေကာင္းလိမ့္မည္။
ေျခေထာက္ကလဲ ေသြးျပန္ထြက္ေနတာမလို႔ ေခါင္ရန္း ေမာင္ပစ္ေပါက္ခဲ့သည့္ ေဆးထုပ္ကိုပဲ ျပန္ေကာက္ယူကာ ကုတင္ေပၚျပန္တက္လာလိုက္သည္။ အစာမ႐ွိတာမလို႔ ေဆးေတာ့ ေသာက္လို႔မရ။ သို႔ေသာ္ ေဆးထုပ္ထဲတြင္ ပစၥည္းအစုံအလင္ပါသည္မလို႔ ေသြးထြက္ေနသည့္ပတ္တီးေဟာင္းကိုလဲကာ အသစ္ျပန္စည္းလိုက္၏။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဒဏ္ရာမ႐ွိသည့္ဘက္ကိုပဲ အားျပဳကာ အခန္းအျပင္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္လာလိုက္၏။ အခန္းထဲက ထြက္လာသည္ႏွင့္ ဟိုဟိုဒီဒီမ်က္လုံးကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေပၚထပ္တြင္ သီးသန္႔ထားသည့္ ဧည့္ခန္းတြင္ ႀကိဳးဖုန္းတစ္လုံးကိုေတြ႕လိုက္ရတာမလို႔ ေခါင္ရန္းအားတက္သြားရ၏။
ေျခေထာက္ကနာေနသည့္မလို႔ ဟိုနားဒီနားေလးလမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ လိုအပ္သည္ထက္ပိုၿပီး အားစိုက္ေနရတာမလို႔ ေခါင္ရန္းမွာ အားမလိုအားမရျဖစ္၏။ ဖုန္းနားေရာက္တာႏွင့္ ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္ကာေဘးတြင္႐ွိသည့္ ခုံတြင္ထိုင္လိုက္၏။
အလြတ္က်က္ထားေသာ ေမာင့္အိမ္ဖုန္းကိုလွမ္းေခၚလိုက္၏။ ေမာင္ျပႆနာျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို အိမ္က တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့သိမွာပင္။
"Hello အမိန္႔႐ွိပါ႐ွင္"
"အေသးေလးလား။ ငါ ေခါင္ရန္းညိဳ"
YOU ARE READING
သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)
Romanceမြွေက သွေးအေး သတ္တဝါလို့ပြောရင် ခင်ဗျားပုံပြပြီးငြင်းခဲ့ရဦးမယ်။ တကယ်ပဲ ကိုယ့်ချစ်သူအပေါ် သွေးအေးချက်က လက်လန်တယ် (Normal ကနေ Version ပြောင်း၊ အခန်းသစ်ထပ်ထည့်ပြီးရေးထားတာမလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပေးပါနော်)
