Extra 14
"ေမာင္ ျပန္မလာေသးဘူးလား"
ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ခပ္အီအီအသံေလးက ထြက္လာတာမလို႔ လက္႐ုံးျပဳံးလိုက္၏။ ဗိုက္ကေလးက ဘာဂ်ီက်ခ်င္ျပန္ၿပီလဲမသိေပမဲ့ အသံေလးကိုက အလိုလိုက္ခ်င္စရာေလး။
"လာေတာ့မွာ ေပါင္ေပါင္းရဲ႕၊ ေမာင္လက္စသတ္ေနၿပီ။ ေပါင္ေပါင္း ဘာမွာမလို႔လဲ၊ ဘာစားခ်င္လို႔လဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး ေယာက်ာ္းကိုလြမ္းလို႔ ဟီး"
"အမေလးဗ်ာ က်ားသားမိုးႀကိဳး၊ တစ္ေနကုန္ေမာသမွ် အေမာေတြေျပသြားတာပဲ"
"ထုတ္သာမေျပာတာပါေနာ္ ေမာင္အလုပ္သြားတိုင္း ငါက လြမ္း..က်န္ခဲ့တာ"
လြမ္း ဆိုသည့္ ေနရာမွာ အသံကို အနည္းငယ္ဆြဲကာ ေျပာသည့္ အခြၽဲတုံးေလးက ႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ကာ ဆူပုတ္ပုတ္ေလးျဖစ္ေနမွာအေသအခ်ာပါပဲ။ အသံၾကား႐ုံနဲ႔တင္ အမူအယာကိုဖမ္းမိသည္အထိ သူဟာ ဒီေကာင္ေလးအေပၚ နစ္ဝင္ေနမိေလၿပီ။
"ေမာင္က ပိုလြမ္းပါ့ဗ်ာ"
"အဲ့ဒါဆို ျပန္လာရင္ မာလာေမာက္ခ်ိဳက္ဝယ္ခဲ့"
ေတြ႕လား သူထင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ လိုခ်င္တာေလး႐ွိလို႔ လူကိုအခ်ိဳသပ္ေနတာ။ ဗိုက္ကေလး႐ွိလာေတာ့မွ ဦးေခါင္ရန္းညိဳတို႔မ်ား ပညာေတြကိုစုံေစ့ေအာင္တတ္လာတာ။
"မရဘူး"
"ဘာလို႔မရရမွာလဲ"
"မရဘူးဆို မရဘူးပဲ၊ အပူအစပ္ေတြေ႐ွာင္ရမယ္လို႔ ေမာင္မွာထားတယ္ေလ"
"နည္းနည္းေလးပဲစပ္တာကို.."
"မရဘူး"
"အစပ္ေလ်ာ့ထည့္ခိုင္းေလ"
"ေႏြရာသီပူကပူနဲ႔ အပူအစပ္ေတြစားခ်င္ေသးတယ္၊ မရဘူး"
"ေမာင္ကလည္း ညေနပိုင္းက်ေတာ့ အပူေလ်ာ့သြားၿပီေလ၊ ငါ တစ္ခါတေလ ေခြၽးေတြအမ်ားႀကီးထြက္ေအာင္ အစပ္စားၾကည့္ခ်င္လို႔ပါဆို"
"ေခြၽးထြက္ခ်င္ရင္ ေမာင့္ကိုစားေလ၊ အဲ့ဒါက ပိုေကာင္းတယ္"
"ႏွာဘူးေကာင္!!"
စိတ္ဆိုးမာန္စိုးနဲ႔ ဖုန္းခ်သြားတဲ့ ေပါင္ေပါင္းေၾကာင့္ လက္႐ုံး ခပ္ဟဟရယ္ရင္းသာ ေခါင္းခါလိုက္၏။ သူ႕ကေလးအေဖေလးကလြမ္းေနၿပီဆိုၿပီး ခြၽဲလာၿပီဆိုေတာ့ အလုပ္ကို ျမန္ျမန္ပဲလက္စသတ္ကာ အိမ္ကိုျပန္ဖို႔လုပ္ရသည္။
YOU ARE READING
သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)
Romanceမြွေက သွေးအေး သတ္တဝါလို့ပြောရင် ခင်ဗျားပုံပြပြီးငြင်းခဲ့ရဦးမယ်။ တကယ်ပဲ ကိုယ့်ချစ်သူအပေါ် သွေးအေးချက်က လက်လန်တယ် (Normal ကနေ Version ပြောင်း၊ အခန်းသစ်ထပ်ထည့်ပြီးရေးထားတာမလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပေးပါနော်)
