31 (Zawgyi)

6.3K 149 2
                                    

❀သခင္ၾကင္လွ်င္ ပန္ေတာ္မူ❀   အခန္း(၃၁)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Stage အေနာက္ေရာက္သည္ႏွင့္ ခုနကေဝ့သီေနေသာ မ်က္ရည္စေတြကို သူလက္သူႂကြယ္ျဖင့္သုတ္လိုက္၏။ အဲ့ကိစၥေတြေျပာရတာ သူ႕အတြက္ခက္ခဲတယ္ဆိုေပမဲ့ မ်က္ရည္က်ေလာက္တဲ့အထိေတာ့မဟုတ္ေပ။

အသံေပ်ာက္တဲ့ ကိစၥကိုက တမင္ထည့္ေျပာခဲ့တာပင္။ သူစကားမေျပာႏိုင္ဘူးဆိုတာ လိမ္ထားတာဆိုေပမဲ့ အညိဳလုံးေလးကေတာ့ သူ႕ကိုအမွန္တကယ္ပဲ အဲ့အေျခအေနကိုပဲယုံၿပီး တြဲေခၚခဲ့ေပးတာေလ။

"သခင္ သားဒီေန႔ အိမ္ျပန္နားရင္ နားလိုက္ေလ၊ ပင္ပန္းတယ္မဟုတ္လား"

အလိုက္တသိျဖင့္ ေမးလာသည့္ ေလးေလးေၾကာင့္ သူ တည္တင္းေနသည့္ မ်က္ႏွာထားကို ျပင္ရင္း အေနာက္လွည့္ၾကည့္ကာ ကေလးေလးလိုရယ္လိုက္၏။

"ပိစိေလး ပင္ပန္းတာပါ ေလးေလးရဲ႕ ဟီး၊ ဒါေပမဲ့ ျပန္နားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"

"ဟုတ္ပါၿပီကြာ၊ သြားေတာ့ ဒီကကိစၥေတြ ေလးေလး ၾကည့္႐ွင္းထားလိုက္မယ္"

"ေလးေလးက အေကာင္းဆုံးပဲ၊ သားကို နားအလည္ႏိုင္ဆုံးပဲ"

သူ ေလးေလးကိုဖက္ကာေျပာလိုက္၏။ ဟိုးအရင္ထဲက ေလးေလးက သူ႕ကိုဆိုခ်စ္ကာ အၿမဲအလိုလိုက္တာမလို႔ ေလးေလးကသူ႕ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးပင္။ အလိုလိုက္လြန္းလို႔ တစ္ခါတေလ ခြင္းကိုေတာင္ အားနာရတယ္အထိပင္။

"ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းဦး"

"ဟုတ္ ေလးေလး"
~~~~~~~~~~~~
"Wow Wow ဦးေခါင္ရန္းညိဳ လုံးဝမထင္ထားဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက တကယ္ Celeပဲ က်ဳပ္ထက္ေတာင္ Fan မ်ားေသးတယ္ေရာ္"

"လက္႐ုံး လာမစနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာေအးေဆးေန"

"ေဟာဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက ခင္ဗ်ားေလးကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲဗ်။ ဒီနားမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီး ခင္ဗ်ားေလးကိုပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတာေလဗ်ာ"

"အဲ့ဒါကိုက မဟုတ္တာေလ"

"ဟာဗ်ာ တကယ္ဝမ္းနည္းသြားၿပီ။ ဒီေလာက္လိမၼာတဲ့ ေကာင္ေလးရထားတာကို...၊ ခင္ဗ်ားဗ်ာ ဂုဏ္ယူသင့္တာကို အတင္းႏွင္လႊတ္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ားက စိတ္ဓာတ္ပဲဗ်ာ"

သခင်ကြင်လျှင် ပန်တော်မူ (𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆)Место, где живут истории. Откройте их для себя