başyapıt ≡ bxb

25

Özgen nasıl eve geldiğini veya üzerini değiştirip duş aldıktan sonra nasıl yatağa gittiğini hatırlayamadı.

Kafası tamamen boş gibiydi, ne düşüneceğini bilmiyordu ve Ayşenur'un söyledikleri aklında tekrar oynat'a basılmış gibi tekrar tekrar, tekrar tekrar... hiç durmadan yankılanıyordu.

"Kahretsin," Diye homurdandı ve yanına attığı telefonu eline alarak kilidini açtı. Şimdiye kadar telefona bakmamıştı ve bu konudan kaçınmak için başka şeylerle uğraşmaya ihtiyacı vardı.

Neyse ki, yarın Çağın ile onun deneme sınavındaki yüksek notu için kutlama yaptıktan sonra birkaç gün görüşmeyecekti ve Çağın'a bakarken Ayşenur'un dediklerini düşünüp durmak zorunda kalmayacaktı.

Özgen asla birisiyle çıkmayı veya birisini sevmeyi düşünmemişti.

Nedenleri oldukça basitti aslında: Kimsenin kendisi gibi sorunlu bir genci kabul edeceğini ve kendisinin de başkalarının direkt hayatına girmesine alışabileceğini düşünmüyordu. Aynı şekilde, geçmişte olup hâlâ bırakamadığı bazı konuları vardı ve sevdiği kişinin bir de bununla uğraşmasını istemiyordu.

Belki de kendisi tekrar eski Özgen olup her şeyi kabul edebildiğinde, diye düşündü. O zaman bir ilişkiye girebilirim.

Ancak şimdi birisi çıkıp Çağın ile onun gizli âşıklar olduğunu söylüyor ve Çağın'ın da ondan hoşlandığına inandıklarını ona kanıtlarla anlatmaya çalışıyorlardı.

Ve Özgen'in kafası duyduklarıyla gerçekten de karışmıştı.

Çağın ondan hoşlanıyor olabilir miydi? Ancak o, Çağın'a karşı aşk ile ilgili pek bir şey hissettiğini sanmıyordu ve onu da durduk yere üzerek arkadaşlığını bitirmek istemiyordu.

Özgen aptal değildi. Kendisi bunu fark edememiş olsa bile, başkalarının fikirlerinin de tamamen yanlış olduğunu söyleyemezdi - hele ki bu durum birisinin onların resmini çizdiği aşamaya gelmişken.

Bunları düşünerek kaçıncı olduğunu bilmediği bir şekilde içini çekti ve telefondan bildirimlerin geldiğini gördüğünde kendisini oldukça yorgun hissederek yavaşça mesaj kısımlarını açtı.

Mesajlar anında gözleri önüne serildi.

çağın: eve vardın mı? (17.30)

çağın: ??? (18.48)

çağın: özgen? (19.21)

çağın sesli bir arama başlattı...

çağın sesli bir arama başlattı...

çağın: .... (20.05)

Özgen, onun mesajlarını gördüğünde aceleyle yanıt verdi.

özgen: iyiyim! (20.28)

özgen: kaçırılmadım veya başka bir şey olmadı!

Çağın, sanki onun cevap vermesini bekliyormuş gibi anında yanıt verdi.

çağın: .........

özgen: !!!!

özgen: [korkudan titrer.jpg]

özgen: [yavru köpek bakışı.jpg]

çağın: her neyse

çağın: .

Ve çevrimdışı oldu.

Özgen: "..."

Sınıf arkadaşı, neden sonda bir nokta koyma gereği duydun, bana açıklayabilir misin?