başyapıt ≡ bxb

36

Ne yazık ki bazı şeyler kısa süreliydi ve Özgen'in sabah otel odasında uyandıktan sonra dün gece neler yaptığını hatırlamasına izin bile verilmeden babası tarafından geri çağrılması gerçekliği yüzüne vuran bir çekiç misaliydi.

Babasından gelen ve derhâl buluşmaları gerektiğini söyleyen mesajlara uyku mahmurluğuyla baktıktan sonra, ondan sonra gelen ve 'çağın' adlı sohbet penceresine baktı ve bir arama olduğunu görerek kaşlarını çattı.

Ne ara Çağın'ı aramıştı?

Şaşkınlıkla sohbeti açtı ve yazılan tüm mesajları gördüğünde gözlerinin kamaştığını hissetti.

Özgen: "..."

O tam bir aptaldı ve Çağın'ın kendisine yanıt verebileceği gerçeğini unutarak hiç telefonuna bakmamıştı.

Bir süre ekranının 'özür dilerim' ve 'üzgünüm' yazılarıyla dolmasını izledi ve eliyle şakaklarını ovuştururken kalbinin farklı duygularla beraber atmasına izin verdi.

Şu anda... ne dese boş gibi görünüyordu.

Çağın'ın nedenini anlayabilirdi ve ona kesinlikle bu yüzden kızmazdı, ancak Çağın'ın yine de her hatayı kendinde bulup özür dilemesi onun canını acıtıyormuş gibi kalbine yumruk yemiş hâlde afallamasına neden oluyordu.

Özgen, bu kişinin aptal yanını gördüğü için üzülse mi sevinse mi bilemeyerek sadece çaresizce gülümseyebildi.

Sohbet sonlarına doğru kendisinin gece Çağın'a bir arama yaptığı görülüyordu ancak bunun kaç dakika sürdüğü ne yazık ki WhatsApp'da gözükmüyordu. Bu yüzden sadece kendisi tahmin yürüterek bir şeyler söylemeye çalışabilirdi.

En sonunda, tüm mesajları okuyup sindirdiğinde, parmakları ekrana dokundu ve hızlıca Çağın'a yanıt yazdı.

özgen: günaydın

özgen: mesajlarını okudum ve gerçekten duygusal bir aptal olduğuna karar verdim.

özgen: senin hiçbir suçun yok, bu tür bir durumda annene öncelik vermen ve bir mesaj atmayı unutman oldukça normal.

özgen: ve sanırım gece seni aramışım, neler olduğunu çok hatırlamıyorum ama seni kendi sözlerimle falan darkadıysam özür dilerim

özgen: bu senin duygusal aptal olarak söylediğin özürlerden değil, direkt ciddi özürlerden, tamam mı?

Mesajları attığında, üstündeki alkol kokusunu aldı ve iç çekerek resepsiyonu aradı, onlardan mümkünse bir takım kıyafet getirmelerini istedi ve resepsiyon, yapabileceğini söylediğinde, Özgen teşekkür ederek aramayı sonlandırdı, otel odasındaki duşa girdi.

Suyu sıcağa ayarladı ve sıcaklığın dayanabileceği noktada olduğunu doğruladıktan sonra üstündekileri çıkararak duşakabinin içerisine girdi.

Ve dün neler olduğunu dikkatlice düşündü.

İçmek ve çoğu şeyi unutmak için sarhoş olmak istedi, bu yüzden de geçen Çağın ile gittiği restorana gitti ve orada birkaç bardak votka içti.

Özgen bu noktaya kadar her şeyi net bir hatırlıyordu ancak sonrası tam bir karmaşaydı.

Taksiye bindi, o sırada orada olmayan biriyle konuştu ve otele geldiğinde de bir kadınla karşılaştı...

Ancak Özgen, o süre boyunca kiminle konuştuğunu veya ne konuştuğunu çıkaramadı.

Kiminle konuştuğu belki tahmin edilebilirdi, sonuçta Çağın'ı aradığı kayıtta gösteriliyordu ve rehberinde de sadece yurt dışındaki arkadaşları ile Türkiye'den Çağın ile Can vardı.