សំណព្វចិត្តសាតាន❥︎ ( completed✔)

part23🔞

#សំណព្វចិត្តសាតាន

        ភាគទី២៣៖ កុំនិយាយច្រើនកំពុងតែស្រួល....💥
       ᯽ជុងហ្គុក ចនអេឡិចស៊េនឌ័រ
       ᯽ជីមីន ផាកឡាវីដៀន

              រីករាយក្នុងការអាន <3

     «យប់នេះ កុំលេងអីចាំថ្ងៃក្រោយទៅ ខ្ញុំហត់ណាស់» ជីមីននៅតែនិយាយពាក្យនេះដដែលៗ ព្រោះថ្ងៃនេះមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនដូចជាហត់ខុសប្លែកពីធម្មតា ទាំងដែរការងារអស់ទាំងនេះមិនគួរអោយគេអស់កម្លាំងដោយសារវាសោះ
     «ឯងមិនអាចប្រកែក គ្មានសិទ្ធិ ធ្វើតាមអ្វីដែរយើងប្រាប់ កុំអោយយើងប្រើធម៌ក្តៅ» រាងក្រាស់សម្លឹងមើលទៅកាន់រាងតូចដោយក្រសែភ្នែកគួរអោយខ្លាច ជីមីនឃើញគេសម្លឹងមកកាន់ខ្លួនបែបនេះហើយក៏បែរងាកចេញទៅវិញ ប្រញាប់រត់ឡើងទៅខាងលើយ៉ាងលឿន ដោយកាយវិការមើលទៅដូចជាខ្លាចរាងក្រាស់ណាស់អ៊ីចឹង
     ចំណែកជុងហ្គុកក៏សើចដើមកបន្តិចកាលបើបានឃើញសកម្មភាពគួរអោយខ្នាញ់របស់រាងតូចហើយធ្វើអោយគេនេះសែនខ្នាញ់នឹងចរិតរបស់ជីមីនទ្វេដង ពិតជាពូកែណាស់អាខាងធ្វើចរិតបែបនេះ
     «អេ ហេតុអីឯងសើច?ជុងហ្គុកឯងឆ្កួតហើយមែនទេ?» កំពុងសើចសុខៗក៏ស្រាប់តែនឹកឃើញសួរខ្លួនឯងថាសើចដោយសារតែរឿងអ្វី?ហើយក៏ស្រាប់តែប្តូរទឹកមុខជាធម្មតាវិញភ្លាម ហើយធ្វើជាអង្គុយញាំុបាយទៅធម្មតា
     «លោកប្រុស ខ្ញុំមានរឿងចង់ប្រាប់លោកប្រុសអោយបានដឹងគឺ-» ខណៈនោះលីលីក៏ស្រាប់តែរត់មកពីត្រង់ណាមិនដឹង ក៏ចង់រាយការណ៍ប្រាប់រាងក្រាស់រឿងអ្វីមួយ ជុងហ្គុកស្ងាត់បន្តិច បញ្ឈប់សកម្មភាពនៃការញាំុបាយសម្លឹងទៅកាន់នាងដោយក្រសែភ្នែកមិនពេញចិត្ត
     «នាងរៀនធ្វើឫកពារអោយមានរបៀបបន្តិចទៅ ចៅហ្វាយកំពុងតែធ្វើអី?ហេតុអីនាងធ្វើខ្លួនដូចជាគ្មានសីលធម៌អ្វីបន្តិចសោះបែបនេះ?» មិនចេះតែនិយាយទេ គេធ្វើអ្វីមួយ បញ្ជាអ្នកណាអ្វីមួយ តែងមានបទបញ្ជាច្បាស់លាសហើយរឿងសីលធម៌នេះក៏គេតែងតែនិយាយជារឿយៗដូចគ្នា ហេតុអីនាងមិនចេះស្តាប់គេអ្វីបន្តិចសោះ នាងស្រីម្នាក់នេះ តែងតែធ្វើអោយគេមិនពេញចិត្តជានិច្ច
     «សុំទោសលោកប្រុស តើខ្ញុំអាចនិយាយបានទេ?»
     «មិនបាច់ រៀបចំចានយកទុកទៅ មានរឿងអ្វីចាំនិយាយគ្នាថ្ងៃស្អែក!» និយាយហើយគេក៏ដើរចេញទៅ ដោយសេចក្តីមួម៉ៅជាពន់ពេក គេមិនចង់ធ្វើបាបអ្នកណាទេ រឹតតែមិនចង់សម្លាប់មនុស្ស!តែបើនាងដល់កពេក គេក៏មិនអាចទប់ចិត្តបានដូចគ្នា អ្វីៗនឹងកើតឡើងលើសពីនេះ បើសិនជានាងនៅតែបន្តសកម្មភាពបែបនេះដដែលៗ
     «ហើុយ លោកប្រុស-» ជាអ្នកបម្រើ មិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីទន្រ្ទាំជើងមួម៉ៅ ព្រោះមិនអាចអោយចៅហ្វាយប្រុសនៅចាំស្តាប់អ្វីដែរខ្លួនអាចនិយាយបាន ស្តាយណាស់ កុំអីប្រហែលជាអាចសម្រេចផែនការបានហើយ មិនគួរបែបនេះសោះ
     វិនាទីបន្ទាប់ រាងក្រាស់ក៏ឡើងមកដល់ខាងលើនៃផ្ទៃបន្ទប់របស់ខ្លួន សភាពនៅក្នុងបន្ទប់ងងឹតស្លុប កាលបើបានចូលមកដល់បន្ទប់ហើយរាងក្រាស់ក៏បើកភ្លើងឡើងបង្ហាញអោយឃើញនូវរាងកាយដ៏សែនស្រឡូនស្រឡៅរបស់ជីមីនពីខាងក្រោយ ដោយម្ចាស់កាយកំពុងតែបិទភ្លើង ដើម្បីស្លៀកសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន
     «អាយយយ បើកភ្លើងធ្វើអី?មិនឃើញខ្ញុំកំពុងស្លៀកពាក់ទេឬយ៉ាងមិច?ឆាប់បិទភ្លើងវិញទៅ ឃើញខ្ទិចអស់ហើយ» រាងតូចស្រែកឡើហសឹងតែបើកផ្ទៃបន្ទប់ កាលបើបានឃើញថារាងក្រាស់កំពុងតែដើរចូលមក សូម្បីតែគោះទ្វារប្រាប់បន្តិចក៏គ្មាន ជាមនុស្សស្អីមិនចេះក្រែងចិត្តគេសោះ
     «មិនបាច់ស្លៀកទេ នាំតែពិបាកដោះ» រាងក្រាស់ចូលទៅអោបក្រសោបកាយរបស់រាងតូចពីខាងក្រោយខ្នង ដោយច្រមុះព្យាយាមស្រង់ក្លិននៅលើកនិងផ្នែកត្រង់ស្មារបស់រាងតូច ដែរមានធុំក្លិនផ្កាដ៏សែនក្រអូប ហិនហើយគួរអោយចង់ណែនិត្យរាងកាយ
     «លែងខ្ញុំភ្លាម កុំមកហិតស្អីនៅនឹង ខ្ញុំប្រញាប់ស្លៀកពាក់ អាស៎» ទោះដឹងហើយថាខ្លួនគ្មានថ្ងៃដែរអាចប្រកែកបានឡើយ តែចិត្តនេះនៅតែចង់ប្រកែក ចង់ប្រកែកដាច់ខាតបើទោះបីជាពេលនេះកំពុងតែមានដៃរវាមដូចមឹកលូកលាន់គេគ្រប់កន្លែងក៏ដោយក្តី គេនៅតែប្រកែកលើសដើម
     «មើលរូបនេះហើយ ពិចារណាខ្លួនឯងទៅ» រាងក្រាស់ទាញទូរស័ព្ទពីក្នុងហោប៉ៅរបស់ខ្លួនហុចទៅអោយរាងតូចមើល ដែរវាជារូបភាពរបស់ខ្លួនជាមួយនិងណាមជុនដែរកំពុងអោបគ្នានោះហើយ
     «មានបញ្ហា?ខ្ញុំគ្រាន់តែទុកគាត់ជាបងប្រុសម្នាក់ មិនដែរគិតគាត់លើសពីនេះទេ» រាងតូចក៏ដឹងថាប្រហែលអាចមកពីមូលហេតុបែបនេះទើបរាងក្រាស់ចង់ដាក់ទោសខ្លួន គេក៏និយាយទៅតាមការពិត គេនិងណាមជុនមិនបានគិតអីលើសពីពាក្យថាបងប្អូនពិតមែន
    «មិនថាស្ថិតនៅក្នុងហេតុផលណាក៏ដោយ ឯងត្រូវតែទន្ទេញពាក្យបីម៉ាត់ថា កម្មសិទ្ធិ ផ្តាច់ការ ហួងហែង! មិនថាជាអ្វី ជាអ្នកណាក៏ដោយ ពួកគេគ្មានសិទ្ធិប៉ះខ្លួនប្រាណរបស់ឯងក្រៅពីយើងទេ!» រាងក្រាស់បន្តប្រយោគបន្ត មុននឹងបោះទូរស័ព្ទទៅលើសាឡុង រួចហើយក៏លើកបីរាងតូចទៅដាក់លើគ្រែធំទូលាយដែរគ្រែនេះប្រៀបដូចជាគ្រែស្តេចដែរវាមានទំហំធំខ្លាំងសម្រាប់រាងកាយដ៏សែនតូចរបស់ជីមីន
    «អឹម...ឯងនៅតែពង្វក់យើងបានដដែល..» បើទោះបីជារឿងនេះពួកគេធ្វើច្រើនដងហើយជាមួយគ្នា រាងតូចនៅតែអាចពង្វក់គេបានគ្រប់ពេល មិនទាន់ចូលដល់ឈុតដ៏សែនរោលរាលផង រាងតូចក៏ពង្វក់គេខ្លាំងដោយត្រឹមប្រើបបូរមាត់តបតមកកាន់គេសោះ ធ្វើអោយគេនេះចង់ណែបនិត្យមួយយប់ទល់ភ្លឺមិនជិនណាយ រាងកាយមួយនេះធ្វើអោយគេវក់សម្បើមណាស់ ទោះធ្វើហើយធ្វើទៀត ជាច្រើនដងយ៉ាងណាក៏នៅតែឥតខ្ចោះសម្រាប់គេជានិច្ច
    «អ្ហាស...ស្រៀវណាស់លោក..» រាងតូចរមួលខ្លួនដូចអន្ទង់កាលបើបានអណ្តាតដ៏សែនក្តៅគគុកកំពុងតែអោនប្រថាប់លើបបូរមាត់ទៅលើដើមទ្រូវរបស់រាងតូច បឺតផង ថើបផង ក្រឡាស់លើចុងសុដន*របស់រាងតូចផង ធ្វើអោយរាងតូចស្រៀបស្រើបនូវអ្វីដែរគេកំពុងផ្តល់អោយនៅពេលនេះជាខ្លាំង ទីបំផុតក៏នៅតែចាញ់គេទាល់តែបាន រាងកាយស្រឡូនស្រឡៅបានពើតពើងខ្លួនទៅរកបបូរមាត់របស់គេយ៉ាងប្រហើន!
    វិនាទីបន្ទាប់ បបូរមាត់បង្អូសចុះមកដល់លើភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូច បបូរមាត់ក្រាស់ធ្វើការប្រតិបត្តិលើភាពទន់ជ្រាយនោះ បឺទក្រឡាស់វាខ្លាំងៗ អ្នកនៅក្រោមទ្រូងពេលនេះស្រួលឡើងចំហមាត់ធ្លុង ព្រោះតែគេពូកែក្នុងការពង្វក់អារម្មណ៍បែបនេះហើយ ទើបរាងតូចឈ្លក់វង្វេងនឹងវារហូតឡើងដល់10តឹកនោះ👀
     ផ្លឹប....
      មិនរង់ចាំ ខិតពេលវេលាកាន់តែយូរលើសដើម រាងក្រាស់ក៏សុតដំបងយក្សរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់រាងតូចដោយគ្មានបានផ្តល់ដំណឹងជាមុនអ្វីបន្តិច ធ្វើអោយរាងតូចស្រែកថ្ងូរឡើងភ្លាមៗដោយក្តីឈឺចាប់ ព្រោះតែវាកប់ជ្រៅកាន់តែខ្លាំង កម្លាំងនៃការកម្រើកចង្កេះរបស់រាងក្រាស់កាន់តែខ្លាំង ធ្វើអោយគេមិនអាចតស៊ូបាន រហូតស្រែកអោយរាងក្រាស់បញ្ឈប់ភ្លាមៗ
    «បានហើយអ្ហាស..ស្រៀវណាស់...លោកធ្វើយឺតៗបានទេ..អ្ហឹស..សឺត..» ទោះពេលនេះត្រូវការគេពិតមែន តែមិនង់បានកាយវិការឃោឃៅបែបនេះ សុំបែបថ្នមៗមិនបានឬ? ហេតុអីចាំបាច់ប្រើហិង្សាដែរ?
    «អ្ហាស...តឹងណែនណាស់ សឺត..អ្ហឹស» រាងក្រាស់ក៏ព្រមបន្ថយទៅតាមតម្រូវការរបស់រាងតូច ព្រោះដឹងថាជីមីនប្រហែលជាឈឺចាប់ខ្លាំង ទើបព្រមសម្របតាមដោយការកម្រើកពីលឿនៗមកយឺតៗបែបថ្នម ដោយប្រើបបូរមាត់ទៅបឺតជញ្ជក់លើចុងសុដន*របស់ជីមីនដើម្បីកុំអោយអ្នកនៅក្រោមទ្រូងមានអារម្មណ៍ថាឈឺកាម់តែខ្លាំងជាងនេះ..
    «អ្ហាស..លឿនៗបានទេ លែងឈឺហើយ ចង់បានលឿនៗ សឺត..អ្ហាស..» ប៉ុន្មាននាទីកន្លងផុតទៅ ឃើញថាការធ្វើយឺតវានាំការពិបាកមកដល់ខ្លួនវិញ ទើបគេហើបមាត់សុំទៅកាន់រាងក្រាស់ដោយគ្មានការខ្មាស់អៀនអ្វីបន្តិច ព្រោះនេះជាតម្រូវការរបស់រាងតូច រាងក្រាស់គេឮហើយ គេប្រាកដជាព្រមតាមមិនខាន ព្រោះវាក៏ជាតម្រូវការរបស់គេដូចគ្នា
    «តាមសំណូមពរ ថ្ងៃនេះជាសិទ្ធិនារី ចាត់ទុកថាយើងព្រមមតាមឯងទៅចុះ អ្ហាស..កូនប្រុសរបស់ឯងដូចជារួតរឹតយើងសម្បើមណាស់..សឺត..អ្ហឹស..» រាងក្រាស់និយាយហើយក៏ព្យាយាមបោលសម្រុកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ គេរង់ចាំពាក្យនេះជាយូរហើយ គេប្រាកដជាធ្វើតាម មិនមែនដោយសារតែថ្ងៃនេះសិទ្ធិនារីទើបធ្វើតាមនោះទេ...,
    «បើធ្វើតែបែបនេះញឹកទៀត ខ្ញុំប្រាកដជាផើមជាមិនខាន..ដល់ពេលនោះអ្នកណាទទួលខុសត្រូវ?» ពេលដែរកំពុងប្រតិបត្តិចំពោះរឿងនេះ វាជិតសម្រេចតឹកទៅហើយ ជីមីនក៏ប្រហើរប្រយោគចេញទៅ ក្នុងចិត្តរាងក្រាស់ឮហើយចង់តែសើចតែព្យាយាមទប់ ធ្វើដូចជាខ្លួនឯងនេះធម្មតាៗ
    «ជាប្រុស តើមានកូនបានយ៉ាងមិច?..អ្ហាស..កុំនិយាយច្រើនកំពុងតែស្រួល..សឺត..អ្ហឹស»